Ο μουσικός περίδρομος της Κυβεριάδας

Μουσικός περίδρομος του Νίκου Φωτιάδη. Εκδ. Τόπος.

Να σου αρέσει η μαγειρική και το ρεμπέτικο. Και να πέσει αυτό το βιβλίο, στα χέρια σου. Εχει συνωμοτήσει το σύμπαν, που λέει και ο Κοέλιος. Δηλαδή και μην είχε διάθεση να συνωμοτήσει, το πιάνεις, του κολλάς ένα πιστόλι στον κρόταφο και του λες «συνωμότησε ανεπρόκοπο Σύμπαν, για να φάμε μετά μουσικής». Περί τίνος πρόκειται, όμως, με τούτο το βιβλίο;

Ο αρχιμάγειρας Νίκος Φωτιάδης με αφετηρια μερικά από τα πιο γνωστά «μαγειρικά» ρεμπέτικα και παραδοσιακά τραγούδια, συγκεντρώνει στον Μουσικό Περίδρομο ελληνικές συνταγές που αντλουν την έμπνευσή τους από την μουσική μας παράδοση. Ο Φωτιάδης, ζυμώνει χάσικο ψωμί παρέα με την άσπρη φραντζολίτσα του Μάρκου Βαμβακάρη, βάζει τσουκάλι για κακκαβιά με τον Γιάννη Παπαιωάννου και τον Χαράλαμπο Βασιλειάδη, φτιάχνει με σπανάκι το αρνάκι που στέλνει ο χασάπης για να γλυκάνει την Ελένη την ζωντοχήρα του Γιοβάν Τσαους.

Και δεν σταματά εδώ. Σβήνει μερακλίδικα με κρασί τον κεφάτο κόκκορα του Βασίλη Τσιτσάνη και ετοιμάζει σοροπιαστές τουλούμπες, στον ρυθμό της «Τομπουρλίκας» του Παναγιώτη Τούντα. Ο Μουσικός περίδρομος δεν είναι απλά ένα βιβλίο μαγειρικής. Οι πρώτες εκτελέσεις των τραγουδιών που παρουσιάζονται, οι στίχοι τους αλλά και η συγκυρία που τα γέννησε, εχουν καταγραφεί με κάθε δυνατή φροντίδα και διανθίζονται με πλούσιο εικονογραφικό υλικό.

Και η μουσική; Που είναι; Λοιπόν, το βιβλίο συνοδεύεται από cd με επιλεγμένα τραγούδια σε σύγχρονες επανεκτελέσεις με τους Γιάννη Κοτσιρα, Μπάμπη Τσέρτο, Νάντια Καραγιάννη, Πάνο Ρεντίφη, Γιώτα Λιαποπούλου και τα σχήματα «Ρεμπετιέν» και «Ρομβία». Διαμάντι ALERT! Για πρώτη φορά, ειδικά γι’ αυτή την έκδοση, ηχογραφούνται τα τραγούδια «Αχ φασουλάδα» σε στίχους των εξορίστων του Αη Στράτη και «Ελ Ντάμπα» σε στίχους των εξορίστων της Ελ Ντάμπα.

Κυβεριάδα του Στάνισλαβ Λεμ. Εκδ. Κάκτος.

Τον Λεμ, τον φαντάζομαι πάντα στο τραπέζι ενός καφέ, να κουβεντιάζει με τον Ταρκόφσκι. Φαντάζομαι και τους δύο, να συζητούν την κινηματογραφική μεταφορά, όχι του εκπληκτικού Σολάρις αλλά των ιστοριών της Κυβεριάδας. Ο Ταρκόφσκι γίνεται πιο γήινος, περισσότερο χαλαρός και φιλοπαίγμων ενώ ο Λεμ, μεταμορφώνεται στον ίδιο τον ήρωα του, τον επιστήμονα Τρερλ με το αναρχικό του χιούμορ και τη αντισυμβατική του ματιά.

Ιστορίες με ένα ρομπότ που γράφει ποίηση και ενας ζηλόφθων ανταγωνιστής του Τρερλ θέλει να το βραχυκυκλώσει και του ζητά να γράψει ποίηση με μαθηματικούς όρους, ένα άλλο ρομπότ με όλη την γνώση του κόσμου στα κυκλώματά του που υποστηρίζει ότι 2+2=7 αλλά ο κατασκευαστής του άνθρωπος δεν μπορεί να αρνηθεί την «αντικειμενική» γνώση του 2+2=4, ένα τρίτο ρομπότ που φτιάχνει πράγματα από μι μέχρι που φτιάχνει το μηδέν και καταστρέφει όλο τον κόσμο, όλες οι ιστορίες του Λεμ είναι εξαιρετικές αλληγορίες με όχημα το χιούμορ, μιλούν για όλα εκείνα που αγαπά η επιστημονική φαντασία.

Θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι ο Λεμ είναι ενας Ασίμοφ, που γράφει χιουμοριστικά. Και θα είχε δίκιο αν δεν είχε υπάρξει το Σολάρις που μας υποψιάζει για τα κίνητρα του Λεμ. Ακόμη και όταν τους φορά ενα σουρρεαλιστικό σακκάκι. Γι’ αυτό, η περιοδεία στη χώρα της επιστημονικής φαντασίας, δεν θα είναι ποτέ πλήρης, αν δεν συμπεριλάβει μια ή περισσότερες διανυκτερεύσεις, στην Κυβεριάδα.