Ο Λεμπρόν δεν είναι παίκτης. Είναι σούπερ ήρωας!

Ουδέποτε ένα ομαδικό άθλημα δεν φάνταζε τόσο… ατομικό. Ο κανόνας που θέλει την καλύτερη ομάδα να κερδίζει ένα σύνολο από καλούς παίκτες όχι απλώς έχει εξαίρεση, αλλά αποδείχτηκε πως ο ένας μπορεί να κερδίσει σχεδόν μόνος του τους πολλούς. Αρκεί να πρόκειται για κάποιον σαν τον Λεμπρόν Τζέιμς.

Οι συζητήσεις για το αν είναι G.O.A.T. και οι συγκρίσεις με τον Μάικλ Τζόρνταν θα είναι πάντα άκαιρες και άκυρες. Όμως κανείς, μηδέ και οι σταθεροί haters του, δεν μπορούν παρά να παραδεχτούν πως πρόκειται για τον πιο επιδραστικό παίκτη του ΝΒΑ. Όχι μόνο της εποχής του, αλλά ίσως κι όλων των εποχών. Ο χαρακτηρισμός «βασιλιάς» που κάποτε ο ίδιος και αρκετοί fans του βιάστηκαν να του αποδώσουν ταιριάζει όλο και περισσότερο στον ίδιο. Όχι γιατί θα ξεπεράσει κάθε άλλο σε συγκομιδή δαχτυλιδιών, αλλά γιατί είναι ο πιο ολοκληρωτικός αθλητής του κόσμου.

Στα 33 του, τη 15η του σεζόν στο ΝΒΑ, στο 100ο παιχνίδι του για την τρέχουσα περίοδο, έμεινε στο παρκέ για 48 λεπτά και ακύρωσε κάθε πλάνο που είχε σκαρώσει για την αναχαίτισή του ο ιδιοφυής Μπραντ Στίβενς. Ό,τι κι αν σκαρφίστηκαν οι Σέλτικς, όποιο κορμί-από το μικρότερο και ταχύτερο μέχρι το μεγαλύτερο και δυνατότερο-και να επιστράτευσαν πάνω του εκείνος είχε το αντίδοτο.

Δεν είναι μόνο οι 35 πόντοι, τα 15 ριμπάουντ, οι 9 ασίστ και οι 2 τάπες του (είχε και 8 λάθη για να μας θυμίζει πως είναι θνητός). Από δικές του πάσες προήλθαν 21 σουτ, 13 εξ αυτών ελεύθερα, ενώ στην άλλη πλευρά του παρκέ μάρκαρε 19 σουτ και οι Σέλτικς είχαν 6 μόνο εύστοχα απέναντί του.

Οι Σέλτικς, που έκαναν τη δική τους υπέρβαση φτάνοντας με τόσους τραυματισμούς μέχρι τον προθάλαμο των τελικών, έκαναν ένα μοιραίο λάθος. Οι περισσότεροι παίκτες τους-γιατί αποκλείεται αυτό να ήταν οδηγία Στίβενς-εγκατέλειψαν το πλάνο επιτυχίας των προηγούμενων αγώνων με υπομονή, καλή κυκλοφορία, διάβασμα και εκτέλεση. Αντ’ αυτού επιδόθηκαν σε ένα hero ball, με παίκτες σαν τον Ροζίερ ή τον Μπράουν (κυρίως αλλά όχι μόνο αυτούς) να προσπαθούν για το μεγάλο σουτ ή το δύσκολο καλάθι. Όμως το hero ball, όπως προδίδει και η ορολογία, χρειάζεται… ήρωα και τέτοιος δεν υπάρχει στη Βοστώνη. Υπήρχε όμως στην άλλη πλευρά, ένας σύγχρονος σούπερ ήρωας του μπάσκετ που είναι ικανός να κάνει τα πάντα και να κουβαλήσει στους ώμους του ένα σύνολο που δίχως αυτόν θα είχε αρχίσει διακοπές από το Μάρτιο.

Φυσικά, όπως κάθε σούπερ ήρωας, έχει τη σκοτεινή πλευρά του, την αδυναμία του, τον «κρυπτονίτη» του. Ο Λεμπρόν, κακά τα ψέματα, δεν είναι ο ευκολότερος άνθρωπος για να συνεργαστεί κανείς. Είναι τόσο πληθωρική η παρουσία του, που αναγκάζει προπονητές σε απλώς διακοσμητικό ρόλο, αυτόφωτους παίκτες να ασφυκτιούν στη βαριά σκιά του (βλέπε Ίρβινγκ) και άλλους ετερόφωτους να δυσκολεύονται να βρουν ρόλο και χρόνο αν δεν ταιριάζουν τα χνώτα τους με τα δικά του, εντός κι εκτός παρκέ. Αναμφίβολα ως… general manager έχει αποτύχει, αφού οι δικές του επιλογές οδήγησαν τους Καβαλίερς να χάσουν ολόκληρο Ίρβινγκ χωρίς ουσιαστικό κέρδος και «φτωχοποίησαν» το supporting cast. Υπό αυτή την έννοια ο Λεμπρόν δεν βοήθησε ο ίδιος τον εαυτό του, αφού δεν φρόντισε να δημιουργήσει τον περίγυρο που θα τον υποστηρίξει αγωνιστικά.

Όμως φρόντισε ο ίδιος να διορθώσει αυτή την ανορθογραφία. Και κόντρα σε κάθε λογική στο σύγχρονο μπάσκετ αλλά και όλα τα ομαδικά σπορ, απέδειξε ότι ακόμη και σήμερα ο ένας μπορεί να κερδίσει ένα εξαιρετικό σύνολο γήινων. Αρκεί να έχει υπερφυσικές δυνάμεις, σαν τον Λεμπρόν Τζέιμς.

Στους τελικούς, πάντως, φαβορί θα είναι οι Δυτικοί. Περισσότερο αν λέγονται Γουόριορς, λιγότερο αν λέγονται Ρόκετς. Όμως με αυτόν τον τύπο απέναντι, κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει ακόμη κι αυτούς τους μετριότατους Καβαλίερς.

ΥΓ1: Απέραντο respect στον Τζεφ Γκριν, που πριν έξι χρόνια όταν ξάπλωνε στο χειρουργείο για επέμβαση ανευρύσματος αορτής δεν γνώριζε όχι αν θα ξαναπαίξει μπάσκετ, αλλά αν θα επιζήσει. Κι όχι μόνο επιβίωσε, αλλά θριάμβευσε και κάτω από την τεράστια ουλή στο στήθος του απέδειξε πως κρύβει μια τεράστια καρδιά.

ΥΓ2: Ο Τζέισον Τέιτουμ είναι φτιαγμένος για μεγαλεία. Συνδυάζει εντυπωσιακά προσόντα, σοβαρότητα, εργατικότητα και ωριμότητα που δεν συνάδει με τα 20 χρόνια του.

ΥΓ3: Οι Σέλτικς έχασαν, αλλά δεν χάνονται. Έφτασαν ανέλπιστα μια ανάσα από τους τελικούς, δίχως Ίρβινγκ, Χέιγουορντ, Τάις και Λάρκιν, παίζοντας με επτά παίκτες, ως επί το πλείστον άπειρους. Με αυτή τη συνταγή και σεφ τον Μπραντ Στίβενς το πρωτάθλημα δεν θα αργήσει να επιστρέψει στη Βοστώνη. Σε αντίθεση με τους Καβαλίερς που είναι ομάδα μιας χρήσης ή για όσο θα υπάρχει Λεμπρόν.

Follow @ChristosRobolis