Μέχρι στιγμής... ο καλύτερος

Όταν τελειώνεις την πρώτη φάση της Ευρωλίγκας με την τρίτη καλύτερη επίθεση και τη δεύτερη καλύτερη άμυνα, όταν σε έναν άκρως ανταγωνιστικό όμιλο μετράς τέσσερις νίκες και μία ήττα στην παράταση σε πέντε αγώνες, όταν αποδεικνύεις ότι μπορείς να κερδίζεις ακόμη και στην κακή σου μέρα κι όταν οι βασικοί ανταγωνιστές σου δεν παρουσιάζονται-μέχρι τώρα-αρκούντως πειστικοί δικαιούσαι τον τίτλο της πιο φορμαρισμένης ομάδας στην Ευρώπη.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου της διοργάνωσης κι έχοντας δει τι ψάρια πιάνουν πάνω-κάτω όλες οι συμμετέχουσες ομάδες, ο Παναθηναϊκός μπορεί να περηφανεύεται πως έχει παρουσιάσει το πιο πειστικό πρόσωπο από όλους όσους (θέλουν να) καλούνται διεκδικητές. Παρά τις απώλειες τριών κομβικών παικτών και τη μετάθεση του κέντρου βάρους της ομάδας από την επίθεση στην άμυνα, οι «πράσινοι» έχουν παρουσιάσει υψηλό βαθμό ετοιμότητας σε αυτό το πρώιμο στάδιο της σεζόν, που όμως συνήθως είναι καθοριστικό για τη μετέπειτα πορεία μιας ομάδας.

Στο Μιλάνο ο Παναθηναϊκός δεν ήταν καλός. Τα 21 λάθη, τα 12 χαμένα αμυντικά ριμπάουντ και οι μόλις 7 ασίστ σίγουρα είναι αριθμοί που δεν ικανοποιούν τον Ομπράντοβιτς. Όμως αποτελεί μεγάλη αθλητική αλήθεια πως οι σπουδαίες ομάδες ξέρουν να κερδίζουν ακόμη και στις μέτριες ή άσχημες βραδιές τους. Όταν τα πράγματα ζόρισαν, το γήπεδο έβραζε και η πρωτοπόρος του ιταλικού πρωταθλήματος πλησίαζε απειλητικά, οι «πράσινοι» έβρισκαν πάντα τρόπους να σκορπούν τη σιγή στην εξέδρα.

Η έλλειψη συγκέντρωσης που προβλήθηκε στα λάθη και τα χαμένα ριμπάουντ ισοσκελίστηκε από τα εξαιρετικά ποσοστά ευστοχίας των παικτών του Ομπράντοβιτς που είχαν 85,7% στις βολές (18/21) 63,6% στα δίποντα (21/33) και 41,1% στα τρίποντα (7/17). Τέτοιες επιδόσεις σε έναν τόσο σημαντικό εκτός έδρας αγώνα και υπό αυτές τις συνθήκες δεν είναι μόνο θέμα ημέρας, αλλά χαρακτήρα και προσωπικότητας, από τα οποία υπάρχει πλεόνασμα στο ρόστερ του Παναθηναϊκού.

Όσο για τους ανταγωνιστές του, ο Ολυμπιακός είναι υπό (ανα)κατασκευή με όσα σκαμπανεβάσματα συνεπάγεται αυτό, η Μπαρτσελόνα ελάχιστα θυμίζει για την ώρα την περσινή πυραυλοκίνητη ομάδα, η Κάχα Λαμποράλ είναι αποδυναμωμένη, η Μακάμπι έχει πολύ δρόμο ακόμη να διανύσει για να πείσει πως μπορεί, ενώ για Ρεάλ Μαδρίτης και ΤΣΣΚΑ Μόσχας... ούτε λόγος.

Η διάρκεια, η σταθερότητα και το φορμάρισμα στο κατάλληλο χρονικό σημείο είναι, ωστόσο, που θα ξεχωρίσουν τους «άνδρες» από τα «παιδιά» στο τέλος.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com