Μεγαλύτερη ήττα του Παναθηναϊκού ο στόχος να μη διασυρθεί

Ένας σύλλογος που έχει καλομάθει (ή… κακομάθει) τους φίλους του σε ευρωπαϊκούς τίτλους και σπουδαίες νίκες σε κάθε γήπεδο της Ευρώπης, τείνει να αρχίσει να συμβιβάζεται με την σκληρή πραγματικότητα πως αδυνατεί να κοιτάξει στα μάτια τις ομάδες κορυφαίου επιπέδου, ειδικά μακριά από το δικό του γήπεδο. Αυτό μοιάζει μεγαλύτερο πρόβλημα ακόμη και από τα πασιφανή αγωνιστικά του Παναθηναϊκού.

Η ομάδα που έπαιζε κάποτε σε κάθε έδρα για τη νίκη και ανεξάρτητα από αποτέλεσμα τη διεκδικούσε και έδειχνε ικανή πάντα να την πάρει, μπήκε στο άντρο της Ρεάλ σα να έχει αποδεχτεί τη μοίρα της και με σκοπό το μη χείρον βέλτιστον. Όταν παρατάσσεσαι στη Μαδρίτη με στόχο να μη διασυρθείς, είναι βέβαιο πως δεν πρόκειται ποτέ να κερδίσεις και ακόμη κι αν η ήττα δεν είναι εκκωφαντική, το DNA σου μπολιάζεται με μια ηττοπάθεια από την οποία μπορεί να κάνεις και χρόνια για να απαλλαγείς.

Το μαχητικό πνεύμα που όφειλε να παρουσιάσει ο Παναθηναϊκός από το τζάμπολ εμφανίστηκε μόνο όταν το φάσμα διασυρμού είχε αρχίσει να πλανάται, όμως και πάλι δεν αρκούσε. Η κόπωση των λίγων ζωηρών παικτών και το «γκάζι» της θορυβημένης Ρεάλ αρκούσαν για να μουτζουρώσουν την όποια ωραιοποιημένη εικόνα μιας ακόμη ήττας και την επαναφορά της διαφοράς σε διόλου κολακευτικά επίπεδα.

Είναι πασιφανές πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται αλλαγές. Η πιθανότητα βελτίωσης της ομάδας εκ των έσω, είτε με δουλειά στις προπονήσεις, είτε με συζητήσεις στα αποδυτήρια, είτε ακόμη και με απειλές ή προειδοποιήσεις για «καμπάνες», είναι ξεκάθαρο πως δεν έχουν αποφέρει αποτέλεσμα. Το ανίκητο προ πενταετίας δίδυμο των Γκιστ και Λάσμε μοιάζει ευάλωτο απέναντι σε κάθε front line, ο Λεκαβίτσιους ανήμπορος να γεμίσει ούτε στο μισό τα παπούτσια του Καλάθη, ενώ οι καλές εμφανίσεις για Λοτζέσκι και Τόμας είναι περισσότερο εξαιρέσεις παρά κανόνας. Η εμφανής βελτίωση του Καλάθη που σταδιακά προσεγγίζει τα περσινά στάνταρ δεν αρκεί για να συμπαρασύρει τους υπόλοιπους, μήτε τα σόλο του Λάνγκφορντ που αναγκάζεται να παίξει το ρόλο που είχε σε μικρότερου βεληνεκούς ομάδες όταν του έδιναν την μπάλα και όλοι έκαναν στην άκρη.

Ο Παναθηναϊκός δεν έχει να κρατήσει τίποτα πέραν της ενθαρρυντικής εμφάνισης του Παπαγιάννη από τη Μαδρίτη και καλείται μέσα σε 48 ώρες να δώσει έναν από τους πολλούς τελικούς που έχει μπροστά του αν θέλει να μην εκτροχιαστεί πλήρως από τη διεκδίκηση της πρόκρισης στα play offs. Το ματς με την Αρμάνι δεν ξέρει κανείς αν είναι η τελευταία ευκαιρία για αρκετούς στον Παναθηναϊκό, αλλά σίγουρα πρέπει να αντιμετωπιστεί ως τέτοια. Γιατί είναι εμφανές και στα μάτια των πλέον αδαών πως η ομάδα νοσεί και δίχως δραστικά μέτρα η μοίρα της στη διοργάνωση είναι προδιαγεγραμμένη.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis