Με καρδιά και «καρύδια»

Γράφει από την Άγκυρα, ο Χρήστος Ρομπόλης

Ένα πεντάλεπτο καλής Εθνικής αρκούσε για να καμφθεί η αντίσταση του Πουέρτο Ρίκο. Όταν το φάσμα της ήττας είχε αρχίσει να διαγράφεται, μίλησε η καρδιά και τα «καρύδια» των παικτών της ελληνικής ομάδας. Η μαλθακή άμυνα έγινε αδιαπέραστος γρανίτης, τα τρεμάμενα χέρια στις βολές και στα ελεύθερα σουτ έγιναν στιβαρά μπράτσα και το μάτι της αμφιβολίας άρχισε να γυαλίζει από πάθος και σιγουριά. Με μπροστάρηδες τους Σπανούλη, Διαμαντίδη και Μπουρούση, το -9 διαγράφτηκε εν ριπή οφθαλμού κι όσο ο χρόνος περνούσε, δούλευε υπέρ της ομάδας με το σκληρότερο μέταλλο.

Προσοχή όμως: η προσωπικότητα της ομάδας και ένα μικρό διάστημα απόδοσης στα γνωστά στάνταρ της δεν θα αρκούν όταν έρθουν τα (ακόμη πιο δύσκολα). Και η ώρα αυτή δεν αργεί. Η λυσσασμένη άμυνα, οι ορθολογικές επιθέσεις και η στοιχειώδης ευστοχία σε βολές και τρίποντα δεν θα πρέπει να αποτελούν την εξαίρεση στο παιχνίδι της, αλλά τον κανόνα. Κανείς δεν πανηγυρίζει μία νίκη επί του Πουέρτο Ρίκο. Ικανοποιείται όμως για μία ακόμη νίκη υπό αντίξοες συνθήκες. Αυτές που δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν Σέρβοι (άπέναντι στη Γερμανία) και Ισπανοί (απέναντι στη Γαλλία).

Πλέον, μετά τις δύο νίκες της «λειψής» Εθνικής, μπορούμε να ανασάνουμε και να σαλπίσουμε για την άφιξη των ενισχύσεων. Η επιστροφή Φώτση και Σχορτσανίτη ενισχύει, αριθμητικά, αγωνιστικά και ψυχολογικά την ομάδα εν όψει του «τελικού» της Τρίτης απέναντι στην Τουρκία. Κι επειδή οι θεωρίες περί πιθανών διασταυρώσεων στους «16», τα προημιτελικά και τα ημιτελικά απλώς κουράζουν, ας κερδίσουμε τους οικοδεσπότες κι ας αφήσουμε τα κομπιουτεράκια στα χέρια τους.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com