Ξημερώνει… ΝΒΑ!

Κοιμηθείτε μεσημέρι ή απόγευμα, πιείτε καφέδες για να αντέξετε, πάρτε ρεπό, ετοιμάστε μια καλή δικαιολογία για τους μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια ή την αργοπορία στη δουλειά και… φύγαμε! Η σεζόν στο ΝΒΑ αρχίζει και αναμένεται ίσως περισσότερο ενδιαφέρουσα από ποτέ. Όχι μόνο για το εγγυημένο θέαμα, αλλά και για τη μάχη του τίτλου, τις ανανεωμένες ομάδες, τις μετακινήσεις αστέρων, καθώς και τα περισσότερα από κάθε άλλη φορά Ελληνόπουλα.

Φαβορί; Μα, οι Σπερς, θέλει κι ερώτημα; Διατήρησαν ακριβώς την ίδια ομάδα με πέρσι, έχουν πάντα στο τιμόνι τον Γκρεγκ Πόποβιτς και οι όποιες ενστάσεις για την ηλικία των Ντάνκαν, Τζινόμπιλι και σιγά-σιγά Πάρκερ απαντήθηκαν αποστομωτικά με τον πέμπτο τους τίτλο. Ο κορεσμός απουσιάζει από το λεξιλόγιο και από τη στιγμή που η παλιοπαρέα αντέχει ακόμη και αναδεικνύει νέους πρωταγωνιστές (βλέπε Λέοναρντ), δεν υπάρχει λόγος να μην αποζητά να αρχίσει να γεμίζει με δαχτυλίδια και δεύτερο χέρι, αφού το ένα πλέον… καλύφθηκε.

Από εκεί κι έπειτα, υπάρχουν αρκετές ομάδες που εποφθαλμιούν το θρόνο και δείχνουν ικανές, υπό προϋποθέσεις, να φτάσουν μέχρι το τέλος της διαδρομής. Η επιστροφή του Λεμπρόν Τζέιμς από το Μαϊάμι στο Κλίβελαντ μετατόπισε αυτομάτως τον τίτλο του φαβορί της Ανατολής στους Καβαλίερς. Ο «βασιλιάς» γνωρίζει καλά πως η κατά πολλούς παράτολμη επιλογή του θα έχει σημασία μόνο αν χαρίσει στην πόλη του το πρωτάθλημα. Και σε αντίθεση με την πρώτη του θητεία εκεί, όπου το supporting cast έμοιαζε «φτωχό», τώρα δεν αισθάνεται μόνος. Ο Κάιρι Ίρβινγκ και ο Κέβιν Λοβ, έστω κι αν στερούνται εμπειρίας στα play offs, είναι έτοιμοι να επωμιστούν δεύτερο και πρώτο ρόλο αν χρειαστεί. Πάντως μεγαλύτερο βάρος ευθύνης ακόμη κι από τον Λεμπρόν «κουβαλά» ο Ντέιβιντ Μπλατ, που καλείται στην παρθενική του σεζόν στο ΝΒΑ να κουμαντάρει ένα φορτωμένο με προσδοκίες καράβι μέσα από μια φουρτουνιασμένη θάλασσα στη στεριά με ασφάλεια.

Από κοντά, στην Ανατολή κι όχι μόνον, οι Μπουλς. Ενισχυμένοι με τον Πάου Γκασόλ, αλλά και τον Νίκολα Μίροτιτς, μπορούν να ξαναζήσουν στιγμές… Τζόρνταν ΑΝ ο Ντέρικ Ρόουζ παραμείνει υγιής. Μετά το «χλωμό» του πρόσωπο στο Μουντομπάσκετ, ο MVP του 2011 θύμισε τον προ τραυματισμών εαυτό του στα τελευταία φιλικά. Με τον ηγέτη τους σε τέτοια κατάσταση, μαζί με Νοά, Μπάτλερ, Γκίμπσον και την καθοδήγηση του «μάστορα» της άμυνας Τιμποντό οι «ταύροι» μπορούν να κάνουν θαύματα.

Για το Μαϊάμι η μετα-Λεμπρόν εποχή θα είναι δύσκολη, αφού παρότι ο υπόλοιπος κορμός παρέμεινε και έγιναν κάποιες αξιόλογες προσθήκες με πρώτη αυτή του Λουόλ Ντενγκ, ο κορυφαίος παίκτης του πρωταθλήματος δεν αντικαθίσταται έτσι εύκολα. Οι Πέισερς έχουν τους δικούς τους «δαίμονες», καθώς μοιάζει αδύνατο να είναι εξίσου ανταγωνιστικοί χωρίς δύο «κομβικούς» παίκτες της περασμένης σεζόν, από τη στιγμή που ο Πολ Τζορτζ χάνει όλη τη χρονιά από τον φρικιαστικό τραυματισμό που υπέστη το καλοκαίρι με τις ΗΠΑ, ενώ ο Λανς Στίβενσον έφυγε για τους Χόρνετς.

Ερωτηματικό είναι οι Νετς, το πείραμα των οποίων με τους βετεράνους απέτυχε πέρσι παταγωδώς, όπως και οι γείτονες Νικς του προέδρου Φιλ Τζάκσον και του νεόκοπου προπονητή Ντέρεκ Φίσερ, που όμως δεν ενίσχυσαν σημαντικά ένα ρόστερ που είχε ανάγκη «ενέσεις» ταλέντου. Αντίθετα, οι Ουίζαρντς με αργά και μεθοδικά βήματα «χτίζουν» ένα ισχυρό δυναμικό, στον οποίο δίπλα σε Γουόλ, Μπιλ, Γκορτάτ και Ιλάριο προστέθηκε ο Πολ Πιρς και μια σειρά χρήσιμων «κομπάρσων», όπως οι Χάμφρις και Μπλερ. Οι Μπακς του Γιάννη Αντετοκούνμπο και του Τζαμπάρι Πάρκερ θα είναι ένα ενδιαφέρον πρότζεκτ με πολλά εξελίξιμα παιδιά, αλλά… μέχρι εκεί.

Φυσικά στη Δύση δεν υπάρχουν μόνο Σπερς. Θα γίνει… Τέξας στην κυριολεξία, αφού Μάβερικς και Ρόκετς είναι πολύ ενισχυμένοι. Μετά τις μέτριες σεζόν που ακολούθησαν το πρωτάθλημα του 2011, το Ντάλας βγάζει δυναμική… δαχτυλιδιού. Ο γερο-Ντιρκ (στα 37 πλέον) δεν θα γυροφέρνει αβοήθητος, αλλά βρίσκει στυλοβάτες όπως ο Τσάντλερ Πάρσονς και μια σειρά από στρατιώτες με ταλέντο και πείρα, όπως ο επανακάμψας Τσάντλερ και οι Έλις, Φέλτον, Τζέφερσον, Νέλσον, Αμίνου και Βιλανουέβα. Οι δε Ρόκετς μετά την κατώτερη των μεγάλων προσδοκιών περσινή σεζόν ψάχνουν την εξιλέωση, με άξονα πάλι το δίδυμο Χάρντεν-Χάουαρντ που θα έχει δίπλα του χρήσιμους ρολίστες, όπως οι Μπέβερλι, Τζόουνς, Αρίζα, Τέρι, αλλά και τον δικό μας Κώστα Παπανικολάου που είναι έτοιμος για «εκτόξευση» στο ΝΒΑ δείχνοντας από τα φιλικά ικανός να κερδίσει έναν καλό βοηθητικό ρόλο στην ομάδα.

Η Θάντερ δεν άλλαξε κάτι ουσιαστικό από τα τελευταία χρόνια, όπου ήταν εμφανές πως κάτι της λείπει για να φτάσει στον τίτλο. Κι ακόμη κι αν Ντουράντ και Γουέστμπρουκ μείνουν υγιείς παρά τις υπερωρίες στο παρκέ, είναι εξαιρετικά αμφίβολο αν μόνοι τους φτάνουν για να φέρουν την άνοιξη στην Οκλαχόμα. Σημαντικές διαφοροποιήσεις δεν έχουν στα ρόστερ τους ούτε οι Κλίπερς με τους Ουόριορς, που θα βασιστούν και πάλι στα δίδυμα Πολ-Γκρίφιν και Κάρι-Τόμπσον, αλλά φέτος καλούνται να αποδείξουν πως πέρα από άκρως διασκεδαστικές κι ωραίες στο φίλαθλο μάτι ομάδες είναι λιγότερο αφελείς και πιο «στιβαρές» όταν έρθουν τα… ζόρια.

Οι Γκρίζλις των Καλάθη και Κουφού δείχνουν στάσιμοι και δεν έκαναν πολλά για να βελτιωθούν πέραν της προσθήκης του γερασμένου Βινς Κάρτερ, ενώ οι Λέικερς πολύ απλά δεν γίνεται να πάνε χειρότερα από πέρσι. Ο υγιής κι αποφασισμένος να αποστομώσει όσους τον χαρακτήρισαν ξοφλημένο Κόμπι Μπράιαντ είναι ένας λόγος αισιοδοξίας, αλλά οι άλλοτε κραταιοί «λιμνάνθρωποι» έχασαν από τη δύναμή τους αντικαθιστώντας τον Γκασόλ με τον Μπούζερ και βλέποντας τον 40άρη Νας να τίθεται νοκ άουτ για όλη τη σεζόν με πρόβλημα στη μέση. Οι Μπλέιζερς μπορούν να αποτελέσουν την έκπληξη εφόσον δίπλα στους Λίλαρντ και Όλντριτζ «κουμπώσουν» καλά Μπλέικ και Κέιμαν, όπως και οι Πέλικανς που στον υποσχόμενο κορμό των Ντέιβις, Γκόρντον, Χόλιντεϊ και Έβανς ενέταξαν τον Τούρκο αναλώσιμο «γίγαντα» Ομέρ Ασίκ.

Να μας συμπαθάνε οι «βαλτωμένοι» Χοκς και Νάγκετς, οι σε αργή διαδικασία ανανέωσης Σέλτικς, οι Χόρνετς που καλύτερα θα ήταν να βάλουν τον πρόεδρο Τζόρνταν να παίξει, οι κάποτε σκληροί αλλά πλέον αδύναμοι Πίστονς, οι αποδυναμωμένοι Τίμπεργουλβς, οι όνομα και μη πράγμα Μάτζικ, οι ταλαντούχοι πλην άγουροι Σίξερς, οι αξιόλογοι αλλά «χαμηλοτάβανοι» Σανς, οι-στα λόγια μόνο-Κινγκς, οι συμπαθείς αλλά μέχρι εκεί Ράπτορς, και οι άχρωμοι Τζαζ… Δεν βλέπουμε όμως ιδιαίτερο λόγο να διεκδικήσουν κάτι αξιόλογο πέρα από το να μας προσφέρουν κάποια διασκεδαστικά παιχνίδια φέτος.

Καλά μας ξενύχτια, λοιπόν…

Follow @ChristosRobolis