«Κολοκυθιά», και στη μέση ο…Ζούρος

Οι κλήσεις του Ηλία Ζούρου για την προετοιμασία της Εθνικής ομάδας ενόψει του Ευρωμπάσκετ της Λιθουανίας, είναι η μοναδική απτή εξέλιξη που περιμένουν οι φίλοι του αθλήματος, για να σχολιάσουν, να ονειρευτούν και να σχεδιάσουν τη πορεία του αντιπροσωπευτικού συγκροτήματος. Η νέα εποχή που ξεκίνησε με τη πρόσληψη του ομοσπονδιακού τεχνικού, θα είχε αρχίσει και επίσημα, αν δεν υπήρχε η καθυστέρηση στην ανακοίνωση της προεπιλογής. Για την κωλυσιεργία και την γενικότερη «κολοκυθιά» που παίζεται όμως, μόνο ο Ζούρος δεν ευθύνεται. Γιατί και το φετινό καλοκαίρι, παίζεται το ίδιο έργο, με το ποιοι από τους πρωτοκλασάτους παίκτες θα ενισχύσουν την προσπάθεια και ποιοι θα είναι απόντες. Φέτος το μενού, περιλαμβάνει Διαμαντίδη, Μπουρούση, ολίγη από Σπανούλη και Τσαρτσαρή, χωρίς να αποκλείεται κάποια έκπληξη, αφότου ανακοινωθούν οι επιλογές.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Ο αρχηγός του Παναθηναϊκού, έχει ενημερώσει με κάθε επισημότητα από πέρυσι για την απόφασή του, η οποία από τον υπογράφοντα είναι απόλυτα σεβαστή, όπως και όλων των αθλητών, που έχουν δώσει τα πάντα στην Εθνική για αμέτρητα καλοκαίρια. Πρόσφεραν και πήραν πολλά, αλλά για δικούς τους λόγους που ρεαλιστικά είναι αποδεκτοί (τίθεται θέμα σωματικής υγείας), αφού όπως και για τους περισσότερους επαγγελματίες, προέχει ο σύλλογός τους, απ’ όπου και προέρχεται το βασικό εισόδημά τους. Αν ο Μπουρούσης –μαγκιά το ότι παραδέχθηκε το λάθος της εν βρασμώ δήλωσής του μετά τον δεύτερο τελικό- χρειαστεί εγχείρηση για να συνεχίσει χωρίς προβλήματα την καριέρα του, γιατί θα πρέπει να πιεστεί για δεύτερη διοργάνωση; Δεν έχει δικαίωμα να ξεκουράσει τους ταλαιπωρημένους του προσαγωγούς ο Σπανούλης και την πολύπαθη μέση του ο Τσαρτσαρής; Επιθυμία όλων, είναι να τους βλέπουμε με το εθνόσημο μέχρι το τέλος της καριέρας τους, όμως αυτό, με τους ρυθμούς και τις απαιτήσεις του ευρωπαϊκού μπάσκετ είναι ανέφικτο.

Συμβαίνει σε όλες τις εθνικές ομάδες με τα μεγάλα αστέρια, ήρθε και η σειρά μας να το αντιμετωπίσουμε, σε υπερθετικό μάλιστα βαθμό. Η πρόσφατη ιστορία, το 2009, απέδειξε ότι μπορούμε και με απουσίες. Το ταλέντο είναι αρκετό, τα νέα παιδιά που διέπρεψαν σε ελληνικό και όχι μόνο πρωτάθλημα πολλά, οπότε θα είναι καλύτερο από το να αναλισκόμαστε σε κατηγορίες και κακόβουλα σχόλια για τους διεθνείς που θα αποφασίσουν (γιατί ακόμη πλην Διαμαντίδη, τίποτα δεν είναι βέβαιο) να μην αγωνιστούν στην Λιθουανία, να στηρίξουμε με θέρμη τους παίκτες που θα επιλέξει ο Ηλίας Ζούρος. Άλλωστε η επιλογή του συγκεκριμένου προπονητή από την ομοσπονδία, είχε ως βάση την ανανέωση και το «χτίσιμο» μίας νέας ομάδας. Σίγουρα ο «κορμός» των παλαιών θα πρέπει να λειτουργήσει ως πρώτο υλικό, αλλά ακόμα και χωρίς τους προαναφερθέντες, υπάρχουν έμπειροι, για να «βαφτίσουν» τους νεότερους.

Αν κάποιοι εκ των Νικ Καλάθη, Σλούκα, Κουφού, Μαυροκεφαλίδη, Καϊμακόγλου, Βουγιούκα, Μαυροειδή, Παπανικολάου, Μάντζαρη και Βασιλειάδη, πλαισιώσουν τους «μπαρουτοκαπνισμένους», Ζήση, Φώτση, Σχορτσανίτη, Πρίντεζη, Περπέρογλου, δεν βλέπω τον λόγο να κινδυνολογούμε. Ίσα-ίσα που το αποτέλεσμα μπορεί να είναι άκρως ελκυστικό και να δημιουργηθεί κάτι μεγάλο για το άμεσο μέλλον. Αρκεί, ο πήχης να χαμηλώσει και οι προσδοκίες να είναι μικρότερες, ώστε να μην φορτωθεί με πίεση και αρνητική ενέργεια η ομάδα, που ακόμη και έτσι μπορεί να καταφέρει κάτι καλό, αν δουλέψει σωστά, πλαισιωθεί αρμονικά από την ομοσπονδία και γίνει σωστή επικοινωνιακή τακτική, ώστε να οχυρωθεί το «εσωτερικό» της, για ευνόητους λόγους.

Οι πρώτες ενδείξεις πάντως μόνο ενθαρρυντικές δεν είναι, αφού για αρκετές ημέρες το γαϊτανάκι καλά κρατεί. «Θα κατέβει τελικά, ο τάδε, ο δείνα, ο άλλος…;». Μήπως θα ήταν καλύτερο να υπάρχει μία επίσημη ενημέρωση προς τον κόσμο για το τι πρέπει να περιμένει και να μην μένουν στις εικασίες; Δεν θα ήταν πιο σωστό να προστατευτεί περισσότερο ο νέος προπονητής; Αν οι συζητήσεις και η θεμιτή και αξιέπαινη προσπάθεια αλλαγής γνώμης με αυτούς που είναι σε δίλλημα είχαν γίνει νωρίτερα, ίσως να είχαμε μάθει ήδη τις επιλογές του Ηλία Ζούρου και να είχε ξεκαθαρίσει μια και καλή το θέμα. Χωρίς να αιωρούνται σκέψεις και υποθέσεις, που μόνο πρόβλημα δημιουργούν, πριν καν αρχίσει αυτή η νέα προσπάθεια. Τελικά, πόσο δύσκολη είναι η δουλειά του ομοσπονδιακού τεχνικού…

Υ.Γ. Καλή επιτυχία στην Εθνική γυναικών του Κώστα Μίσσα, που ξεκινάει την περιπέτειά της στο Ευρωμπάσκετ της Πολωνίας. Γνωρίζοντας τα προβλήματα, η προσπάθεια και μόνο αρκεί. Αν και είμαι σίγουρος πως και πάλι τα κορίτσια θα ξεπεράσουν τον εαυτό τους…

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις, στο nikosze2001@yahoo.com