Η Κροατία κάνει τη... δύσκολη

Οι συγκρίσεις είναι αναπόφευκτες. Κανείς δεν ξέρει αν η Εθνική θα κερδίσει την Κροατία την Τετάρτη. Κανείς δεν ξέρει αν μπορεί να τερματίσει υψηλότερα από αυτή σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Αυτό όμως για το οποίο δεν υπάρχει αμφιβολία, είναι πως η ελληνική είναι πολύ καλύτερη ομάδα από την κροατική. Κι όχι επειδή έχει μόνο νίκες. Επειδή δείχνει καλύτερη σε καλές και άσχημες στιγμές.

Η εντύπωση αυτή έγινε βεβαιότητα πηγαίνοντας με διαφορά λίγων λεπτών στις δύο συνεντεύξεις Τύπου των αποψινών μονομάχων. Από τη μια ψυχρό κλίμα, με τους Κροάτες δημοσιογράφους να δείχνουν… μουτρωμένοι με τον Γιάσμιν Ρέπεσα, προφανώς μετά και τη δήλωσή του πως θα προτιμούσε να μην έχει γεννηθεί στα Βαλκάνια γιατί η νοοτροπία της χώρας του δεν του αρέσει. Μία και μόνο ερώτηση έγινε στον Κροάτη προπονητή, τον οποίο φαίνεται πως όλοι περιμένουν στη γωνία για την επόμενη στραβή. Το κλίμα κάθε άλλο παρά οικογενειακό μοιάζει και ήταν εμφανές και σε όλη τη διάρκεια του αγώνα με τη Σενεγάλη. Στον αντίποδα, η Εθνική δείχνει και είναι ΟΜΑΔΑ, σε όλες τις… εκφάνσεις της. Τα χαμόγελα περίσσευαν και δεν είναι αποτέλεσμα μόνο των νικών. Ακόμη και οι κακές στιγμές, που σε όλες τις σχέσεις υπάρχουν, δεν αρκούν για να χαλάσουν το κλίμα.

Ο Γιάννης Μπουρούσης δεν είχε καμία ανάγκη να δώσει δημοσίως εξηγήσεις-με μια τρόπον τινά απολογία-για την αντίδρασή του όταν τον αντικατέστησε ο Φώτης Κατσικάρης μετά το γρήγορο δεύτερο φάουλ του απέναντι στο Πουέρτο Ρίκο. Θα μπορούσε να αποφύγει τη «συγγνώμη», αφού το περιστατικό δεν έγινε καν αντιληπτό από τον πολύ κόσμο. Όμως τέτοιες «κρίσεις» αντιμετωπίζονται με εξηγήσεις, όχι με κρυφτούλι και ψυχροπολεμικό κλίμα. Τα χαμόγελα και οι αγκαλιές του ψηλού με τον κόουτς δεν ήταν «θέατρο», αλλά αυθεντικά. Τόσα χρόνια γνωρίζονται, άλλωστε, δεν θα μπορούσε μια κακιά στιγμή να χαλάσει τη σχέση τους. Αυτές παραμένουν ειλικρινείς και μια ομάδα πρέπει να διατηρείται συμπαγής όχι όταν όλα πάνε καλά, αλλά όταν τα πράγματα ζορίζουν. Και η Εθνική δείχνει να έχει την υποδομή για να αντέξει τέτοιους κραδασμούς.

Αυτό είναι το ένα όπλο της Εθνικής απέναντι στην Κροατία. Τα υπόλοιπα λέγονται σοβαρότητα, πλάνο και αγωνιστική χημεία. Αν αρκούν για να έρθει η νίκη απέναντι σε μια πιθανότατα περισσότερο προικισμένη με ταλέντο ομάδα, θα φανεί στην πράξη. Οι τρεις νίκες στην εκκίνηση του Παγκοσμίου Κυπέλλου ανήκουν στο παρελθόν. Και δεν σημαίνει ότι επειδή εμείς κάναμε περίπατο με τους τρεις «μικρούς» του ομίλου και η Κροατία με την Αργεντινή παραπάτησαν απέναντί τους, θα είμαστε εμείς νικητές την Τετάρτη και την Πέμπτη. Οι παίκτες της «χρβάτσκα» είναι παιδιά του πολέμου και ξέρουν να αντιδρούν, όπως φάνηκε και όταν κέρδισαν την Αργεντινή παίρνοντας το ανώδυνο μάθημά τους από τις Φιλιππίνες. Τώρα που το μάθημα από τη Σενεγάλη ήταν για αυτούς επώδυνο, θα είναι ακόμη πιο επικίνδυνοι. Και μην ξεχνάμε πως ο βαθμός στην προσπάθεια της Εθνικής σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο θα μπει μετά τις εξετάσεις με τους ισχυρούς. Εκεί που δεν αρκεί να είσαι σοβαρός, αλλά πρέπει να είσαι ΚΑΙ ικανός για να κερδίσεις και να προχωρήσεις.

«Δεν κέρδισε και κανέναν μεγάλο αντίπαλο η Ελλάδα», δήλωσε ο Γιάσμιν Ρέπεσα. «Δεν έχασε όμως από καμία Σενεγάλη, ούτε της βρήκε η ψυχή για να νικήσει τις Φιλιππίνες», θα απαντούσαμε εμείς στον κατά τα λοιπά ευγενέστατο και πάντα διαθέσιμο Κροάτη τεχνικό. Επειδή όμως οι πράξεις μιλούν πιο δυνατά από τις λέξεις, ήρθε η ώρα να του απαντήσει η Εθνική. Στο γήπεδο...

Follow @ChristosRobolis