Καμία πρόοδος για τον Παναθηναϊκό

Βρισκόμαστε στα μέσα Νοεμβρίου, σχεδόν ενάμιση μήνα μέσα στη σεζόν, και η πρόοδος που έχει σημειώσει ο Παναθηναϊκός σε αυτό το διάστημα είναι μηδαμινή. Οι νίκες επί Μπουντούτσνοστ και Ολυμπιακό μπορεί να ξεγέλασαν πολλούς, αλλά ήταν εμφανές ακόμη και σε αυτές πως τα προβλήματα ήταν εκεί και παρέμεναν άλυτα, έστω κι αν «κουκουλώθηκαν» από τα θετικά αποτελέσματα. Όμως μια βαριά ήττα σαν αυτή από την Εφές έβγαλε στην επιφάνεια όλες τις αδυναμίες, που «φωνάζουν» εδώ και καιρό πως απαιτούν λύση… χθες.

Ο Παναθηναϊκός, που από την προετοιμασία έχει σαν μότο ότι θέλει να κατορθώσει να λογίζεται ως η καλύτερη αμυντική ομάδα της διοργάνωσης, εμφανίστηκε στην Πόλη περισσότερο… μπλαζέ και από το αν προερχόταν από 6-0. Έβλεπε τους γηπεδούχους να σκοράρουν με κάθε τρόπο και δεν έκοβε εισιτήριο. Χαρακτηριστικό της απάθειας ή έλλειψης συγκέντρωσης είναι πως το πρώτο «κανονικό» φάουλ της πρώτης περιόδου έγινε 2:58 πριν το τέλος της και αντίστοιχα στη δεύτερη περίοδο 2:14 πριν βγει το ημίχρονο. Μέχρι να μπει το τελευταίο λεπτό του πρώτου μέρους, ο Παναθηναϊκός είχε κάνει πέντε φάουλ, εκ των οποίων τα τρία επιθετικά. Άλλο που δεν ήθελε η Εφές να στήσει πάρτι σκοράροντας στο ρελαντί 44 πόντους και χτίζοντας διαφορά 16 πόντων.

Η άμυνα βελτιώθηκε αισθητά στο δεύτερο ημίχρονο, στα πρώτα 3-4 λεπτά τρίτης και τέταρτης περιόδου ήταν σχεδόν άριστη, αλλά δεν μπορεί κάθε φορά να βγαίνει ο Παναθηναϊκός από το λάκκο που σκάβει στον ίδιο του τον εαυτό, όπως έγινε κόντρα στον Ολυμπιακό. Ο Πασκουάλ προσπάθησε να εφαρμόσει το ίδιο τρικ, αναθέτοντας το μαρκάρισμα του ενορχηστρωτή Μίτσιτς στον Θανάση, αλλά αυτός φορτώθηκε γρήγορα με φάουλ και εξουδετερώθηκε. Το δεύτερο από τα τρικ που ίσως είχε στο καπέλο του από το ντέρμπι, τη χρησιμοποίηση του Λεκαβίτσιους για περισσότερη ώρα, έμεινε… σκέψη καθότι τα ψηλά γκαρντ της πολύ στοχευμένη επίθεσης της Εφές (που έχει την οικονομική πολυτέλεια να χρησιμοποιεί ελάχιστα παίκτες με την ποιότητα και τα συμβόλαια των Πλάις, Άντερσον και Μότουμ ή να «παρκάρει» τον απείθαρχο Μπράουν) εξέθεταν τις αμυντικές αδυναμίες του κοντοπίθαρου Λιθουανού και από αυτή την άποψη η απουσία του μετριότατου φέτος Λάρκιν ίσως να χάλασε το σχέδιο του προπονητή του «τριφυλλιού».

Ο Παναθηναϊκός είχε την απαιτούμενη σκληράδα για να είναι αποτελεσματικός στο δεύτερο ημίχρονο, αλλά στερήθηκε ποιότητας στην επίθεση για να κεφαλαιοποιήσει την προσπάθειά του στα μετόπισθεν. Όταν δε οι περισσότερο χαρισματικοί παίκτες του, Λοτζέσκι, Λάνγκφορντ και Τόμας, βρέθηκαν στο παρκέ, όσα πρόσφεραν στην επίθεση ήταν λιγότερα από όσα έχανε η ομάδα τους με αυτούς στην άμυνα και έτσι το παιχνίδι δεν θα μπορούσε ποτέ να γυρίσει. Ειδικά ο δεύτερος μετά το καλό του ξεκίνημα στη σεζόν είναι 2-3 εβδομάδες τώρα που βρίσκεται στα χαμένα…

Το πρόβλημα του Παναθηναϊκού είναι πολύ μεγαλύτερο από όσο δείχνει το «κολακευτικό» 4-3 στη βαθμολογία του. Το βασικότερο είναι πως η ομάδα δείχνει ακόμη να ψάχνεται στην επίθεση, να μην είναι καθόλου συγκεντρωμένη στην άμυνα και στο τέλος της ημέρας να απέχει πολύ από το επίπεδο που φιλοδοξεί να βρίσκεται. Είναι σαφές από το καλοκαίρι πως υπάρχουν «δομικά» λάθη στο ρόστερ, όπως η απελπιστική μοναξιά του εκνευρισμένου από τη δυσλειτουργία και συνεπώς άστοχου Καλάθη στη δημιουργία, η λειψανδρία στα γκαρντ και η αδυναμία των «βασικών» ψηλών να ποστάρουν. Κάποια από τα προβλήματα λύνονται συν τω χρόνω και με προπόνηση, όχι όλα όμως. Τα δυσκολότερα έρχονται για τον Παναθηναϊκό και μια πιθανή δεύτερη νίκη επί του Ολυμπιακού δεν θα πρέπει να αποπροσανατολίσει τα πλήθη και κυρίως την ίδια την ομάδα από την αντιμετώπιση των αδυναμιών της. Απαιτούνται δραστικές αποφάσεις (με τουλάχιστον μια προσθήκη) πριν να είναι αργά. Άλλωστε ο Παναθηναϊκός είδε και στην Πόλη πως δεν αρκεί πάντα μια καθυστερημένη αντεπίθεση όταν έχει χαθεί τόσος πολύτιμος χρόνος από την αρχή…

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis