Ο Παναθηναϊκός γνώρισε τη δεύτερη εκτός προγράμματος ήττα του κι αυτό από μόνο του συνιστά ζημιά. Όμως όταν αυτή η ήττα έρχεται και από τον άνθρωπο που ήδη πολλοί φίλοι της ομάδας ονειρεύονται στον πάγκο της ομάδας τους, είναι ένα έξτρα βαρίδιο για τη φετινή προσπάθεια και ειδικότερα για τον Τσάβι Πασκουάλ.
Οι «πράσινοι» έθαψαν έναν λάκκο στο πρώτο ημίχρονο, έπεσαν μέσα και όταν άρχισαν να ξεπροβάλουν στο φως, αυτό έσβησε από την κόπωση και ξανακύλησαν πίσω. Ο Σαρούνας Γιασικεβίτσιους με άριστη τακτική αιχμαλώτισε τον αντίπαλο στο πρώτο μέρος και ο Καταλανός τεχνικός δεν είχε απαντήσεις. Με πολλές ζώνες με προσαρμογές, την αμυντική γραμμή πολύ πίσω και ένα δάσος από χέρια να κλείνει το τελευταίο τέταρτο του γηπέδου, προ(σ)κάλεσε υπολογισμένα τον Παναθηναϊκό να κάνει αυτό που ήθελε όσο τίποτε να αποφύγει, το μακρινό σουτ που λείπει απόντος του Λοτζέσκι. Οι γηπεδούχοι ήταν… αγαλματάκια ακούνητα στην επίθεση, αμίλητα στην άμυνα όπου δεν υπήρχε καμία επικοινωνία και κατά συνέπεια αγέλαστα βλέποντας τη Ζαλγκίρις να ξεφεύγει και με 17 (20-37).
Στο δεύτερο ο Παναθηναϊκός αποφάσισε να ενεργοποιηθεί, έπαιξε πιο επιθετικά σε άμυνα και… επίθεση, εκμεταλλεύτηκε τη φθορά με φάουλ κομβικών παικτών της Ζαλγκίρις και λίγο-λίγο επέστρεψε στο ματς, αλλά εκεί που φάνηκε να το κερδίζει, με το τρίποντο του Καλάθη στα 1:37 πριν το τέλος της τέταρτης περιόδου, κατέβηκε ο γενικός. Πολύ πιθανώς λόγο και της εξάντλησης βασικών παικτών, καθώς ο Τσάβι Πασκουάλ έκλεισε απελπιστικά το ροτέισον. Καλάθης και Παπαπέτρου έπαιξαν χωρίς ανάσα (25 ολοστρόγγυλα λεπτά) σε όλο το δεύτερο ημίχρονο και την παράταση, το καθαρό μυαλό και η ενέργεια που έλειψαν φάνηκαν στις επιλογές στην επίθεση και τα χαμένα ριμπάουντ στην άμυνα και η Ζαλγκίρις του παραδόξως μεγαλύτερου rotation είχε περισσότερη διαύγεια και ενέργεια.
Η ζημιά για τον Παναθηναϊκό είναι πολλαπλή. Έχασε, έχασε στην έδρα του, έχασε από ανταγωνιστή, έχασε δεύτερο ματς στο θεωρητικά εύκολο μέχρι και την πέμπτη αγωνιστική πρόγραμμά του, αλλά έχασε και από τον Σαρούνας Γιασικεβίτσιους. Μια βόλτα στα social media (που δεν λένε πάντα την αλήθεια αλλά δείχνουν μια τάση και συχνά αυτή τείνει να γίνει πλειοψηφική) ή μια κουβέντα με φίλους του Παναθηναϊκού θα σας πείσει πως είναι πλέον πολλοί περισσότεροι εκείνοι που θεωρούν καταλληλότερο για τον πάγκο τον «Σάρας» από τον Πασκουάλ. Κι ανεξάρτητα από το αν έχουν άδικο ή δίκιο, το βάρος αυτό είναι το τελευταίο που χρειάζεται μια ομάδα για να δουλέψει με ηρεμία και να διορθώσει τα λάθη της.
Πέρα από ηρεμία είναι πασιφανές μέρα με τη μέρα και περισσότερο πως ο Παναθηναϊκός χρειάζεται ενίσχυση. Ότι ο Λεκαβίτσιους δεν «καλύπτει» τον Πασκουάλ μπορεί να μην το λέει ο ίδιος, αλλά το λένε τα λεπτά του Λιθουανού στο παρκέ. Έπαιξε 11:27, όλα στο πρώτο ημίχρονο, και δεν βοήθησε καθόλου σε οργάνωση, επίθεση ή άμυνα. Κι επειδή η χρονιά είναι μεγάλη, ο Καλάθης είναι άνθρωπος και δεν αντέχει να παίζει στο κόκκινο για 35+ σε κάθε απαιτητικό παιχνίδι, «φωνάζει» πια πως ένα επιπλέον γκαρντ είναι όχι χρήσιμη αλλά αναγκαία προσθήκη. Δόξα τω Θεώ, η αγορά των ΗΠΑ (και ίσως όχι μόνο) είναι γεμάτη από μια χαρά παίκτες, ειδικά γκαρντ, που δεν χωράνε στις 30 ομάδες του ΝΒΑ ή δεν βρήκαν εκατομμύρια στην Κίνα. Μια προσεκτική επιλογή, χωρίς τεράστιο οικονομικό κόστος (αν και δεν μπορούμε να κάνουμε κουμάντο στο πορτοφόλι οικογενειών που «ματώνουν» για το μπάσκετ δίχως αντάλλαγμα), μπορεί να αλλάξει θεαματικά την εικόνα της ομάδας.
Ο Παναθηναϊκός δεν καταστράφηκε επειδή έχασε από τη Ζαλγκίρις. Όμως όσο δεν αντιμετωπίζει δραστικά προβλήματα που είναι εμφανή από τα φιλικά του, θα χάνει έδαφος το οποίο στη συνέχεια θα είναι αδύνατο να καλύψει. Όπως συνέβη με τη διαφορά που πήρε η Ζαλγκίρις στο ΟΑΚΑ…
*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis