Και ο Ομπράντοβιτς θα ήταν περήφανος

Υπάρχουν ήττες και «ήττες». Όπως επίσης νίκες και «νίκες». Όπως, λοιπόν, ο Παναθηναϊκός δεν δικαιούτο να πανηγυρίζει όταν κέρδιζε με τα χίλια ζόρια ομάδες του χεριού του στην πρώτη φάση, έτσι δεν πρέπει να κλαίει όταν χάνει με αυτόν τον τρόπο από τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ.

Με εξαίρεση το πρώτο δεκάλεπτο στην Πόλη, όπου δέχτηκε 23 πόντους και έδειχνε να παρασύρεται στο ρυθμό των αντιπάλων, η εικόνα για την ομάδα του Πεδουλάκη ήταν ακριβώς η ίδια με αυτή που του έφερε οκτώ σερί νίκες από τις 23 Δεκεμβρίου και σε διάστημα ενός μήνα: με άμυνα που ήταν άριστα διαβασμένη και «πληγωνόταν» μόνο σε καταστάσεις ένας εναντίον ενός, αλλά και τις γνωστές δυσκολίες στην επίθεση όσο τα μακρινά σουτ έβρισκαν σίδερο και δεν υπήρχαν συνεργασίες κοντών-ψηλών. Το ξέσπασμα του Μαυροκεφαλίδη στο τρίτο δεκάλεπτο και το κρεσέντο τριπόντων στην τέταρτη περίοδο έδειχνε να φέρνει το παιχνίδι στην πλευρά του «τριφυλλιού», αλλά κάποια τραβηγμένα σουτ, ορισμένα επιπόλαια λάθη και κάποια ακατανόητα σφυρίγματα με «κορυφαίο» ένα γκολ-φάουλ του Διαμαντίδη, όπου καταλογίστηκε παράβαση χαμηλά και χωρίς βολές (αλλά που θα είναι λάθος να εμμείνει σε αυτό ο Παναθηναϊκός), σε συνδυασμό με τα προσωπικά καλάθια του ξεχασμένου Κλέιζα καθόρισαν τη μοίρα του αγώνα.

Ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς έχει αφήσει τον Παναθηναϊκό σε καλά χέρια και μπορεί να νιώθει περήφανος για την κληρονομιά του. Η πρώην ομάδα του παρουσίασε αρετές που ο ίδιος δίδαξε στα 13 χρόνια που ήταν στον πάγκο της: προσήλωση στην άμυνα, διάβασμα του παιχνιδιού στις δύο πλευρές του παρκέ, εκμετάλλευση των αδυναμιών του αντιπάλου, τακτική πειθαρχία, διακριτούς ρόλους και ομαδικό πνεύμα, στοιχεία που της αρκούν να ανταγωνίζεται και να κερδίζει αντιπάλους με περισσότερο ταλέντο και πολλαπλάσιο μπάτζετ. Κι όλα αυτά σε… οικονομική συσκευασία, αφού τα χρήματα που είχε ο «Ζοτς» στη διάθεσή του επί των ημερών του απέχουν παρασάγγας από τα σημερινά που μπορεί να ξοδέψει ο Αργύρης Πεδουλάκης.

Την ίδια στιγμή, ο ίδιος ο Ομπράντοβιτς πασχίζει να σουλουπώσει μια ομάδα που φτιάχτηκε καθυστερημένα, βιαστικά και όχι με τα συστατικά που θα ήθελε ο προπονητής της, αφού διαθέτει πληθώρα σταρ και σκόρερ, αλλά λιγοστούς δημιουργούς και ρολίστες, μικρό «βάθος» και όχι ακόμη το χαρακτήρα που απαιτείται για να φτάσει πολύ ψηλά.

Εν κατακλείδι, ο Παναθηναϊκός στην Πόλη δεν έχασε τίποτα περισσότερο από μια ευκαιρία να γίνει μεγάλο φαβορί όχι απλώς για την πρόκριση, αλλά και για το πλεονέκτημα έδρας στα play offs. Όμως με εικόνα σαν αυτή που παρουσίασε στην Πόλη για το μεγαλύτερο διάστημα της αναμέτρησης και τη διαρκή πρόοδο που παρουσιάζει μπορεί να αισθάνεται σίγουρος πως θα φτάσει φέτος μακριά στην Ευρωλίγκα.

Follow @ChristosRobolis