Ίσως στο Μιλάνο να κέρδιζε τη Ρεάλ...

Ο Ολυμπιακός έδωσε τη μάχη του, πάλεψε για τη μεγάλη ανατροπή, μία που θα ήταν ακόμη πιο επική κι από αυτές των δύο προηγούμενων τελικών, αλλά δεν τα κατάφερε. Δεν είναι εύκολο να έρχεσαι πάντα από πίσω και να κερδίζεις στο τέλος. Ούτε έχει κανείς συμβόλαιο με την επιτυχία και τους τίτλους.

Οι λεπτομέρειες, που τελικά είναι όλο το «ζουμί», έκαναν τη διαφορά. Η άμυνα πήρε αρκετά καλό βαθμό, αλλά όσες νίκες πανηγύριζε απέναντι στους αστέρες της Ρεάλ τις έχανε από την πληγή των ριμπάουντ και τα πολλά λάθη. Ο Σπανούλης δεν είχε επαρκή στήριξη στο σκοράρισμα και δεν ήθελε πολύ οι γηπεδούχοι να βρουν ψυχολογία και παίζοντας μπροστά στο κοινό τους να μείνουν μπροστά μέχρι το τέλος, παρότι το τελικό +14 αδικεί την προσπάθεια του Ολυμπιακού.

Δεν αξίζουν δάκρυα για τους πρωταθλητές Ευρώπης, που θα φέρουν αυτόν τον τίτλο δικαιωματικά μέχρι τις 18 Μαΐου. Πάλεψαν όπως άρμοζε στον τίτλο τους και τελικά έπεσαν μαχόμενοι απέναντι σε μία καλύτερη, πιο ποιοτική, πιο πλούσια και πληρέστερη ομάδα, που είχε και το πλεονέκτημα έδρας. Η πρόκριση στο Final Four δεν χάθηκε για τον Ολυμπιακό σε αυτή τη σειρά, αφού εκ προοιμίου ήταν σε μειονεκτική θέση. Πιθανώς και πέρσι να μην βρισκόταν καν στο Λονδίνο, αν δεν είχε το πλεονέκτημα έδρας κι αντί της Αναντολού Εφές έβρισκε στα προημιτελικά έναν ισχυρότερο αντίπαλο. Πιθανώς και φέτος αν πετύχαινε ομάδα επιπέδου και μπάτζετ Ρεάλ ή ΤΣΣΚΑ Μόσχας σε έναν αγώνα να την κέρδιζε.

Κοινώς, ο Ολυμπιακός πλήρωσε τα προβλήματα και τα λάθη στο Top 16. Οι τραυματισμοί πλήγωσαν την ομάδα σε καίρια σημεία της σεζόν αφήνοντάς τη χωρίς Σπανούλη, Πρίντεζη, Περπέρογλου και Πέτγουεϊ για μεγάλα διαστήματα και φέρνοντας ήττες που ίσως να είχαν αποφευχθεί με αυτούς παρόντες. Προσθέτουμε στην εξίσωση την απώλεια του Λο που δεν αντικαταστάθηκε ούτε κατά διάνοια από τον Κόλινς όχι μόνο όταν δεν υπήρχε χρόνος για κάποια καλύτερη επιλογή αλλά και στη συνέχεια, τη λανθασμένη επιλογή του Μπέγκιτς που οδήγησε στην αντικατάστασή του από τον Σερμαντίνι, όπως και την καθυστερημένη χρησιμοποίηση του Παπαπέτρου που έδειξε πως μπορούσε να είχε δώσει λύσεις και νωρίτερα. Βάλτε στο ταμείο και την έλλειψη πείρας Ευρωλίγκας από όλους τους παίκτες που αποκτήθηκαν, κάτι που φάνηκε στα δύο πρώτα ματς της σειράς με τη Ρεάλ μέχρι να… ξεψαρώσουν στη συνέχεια.

Ο δρόμος για τον Ολυμπιακό δεν σταματά εδώ. Η διοίκηση, το τεχνικό τιμ και οι παίκτες έχουν την τιμιότητα να κάνουν αυτοκριτική κι απολογισμό, τώρα αλλά κυρίως στο τέλος της σεζόν, ενώ οι πραγματικοί κι όχι ευκαιριακοί φίλοι της ομάδας δεν πρόκειται να εγκαταλείψουν αυτούς που τους πρόσφεραν τόσες χαρές την τελευταία διετία και με τον τρόπο που δουλεύουν υπόσχονται ακόμη περισσότερες στο μέλλον.

Follow @ChristosRobolis