Πολύ σκληρή για να πάθει… νίλα στη Μανίλα η Εθνική

Η… μαυρίλα που υπήρχε στον ουρανό της Μανίλα από το πρωί θα μπορούσε να ερμηνευτεί από τους φύσει απαισιόδοξους ως κακός οιωνός σε ένα καλοκαίρι που έχουν πάει σχεδόν όλα στραβά κι ανάποδα για την Εθνική ομάδα. Όμως η… ενδεκάδα του Δημήτρη Ιτούδη χωρίς να εντυπωσιάσει ήταν όσο σκληρή και εύστοχη έπρεπε για να αποφύγει τη νίλα στην πρεμιέρα βάζοντας γερές βάσεις για την πρόκριση στη δεύτερη φάση των ομίλων. Ασφαλώς όμως θα χρειαστεί πολύ καλύτερο πρόσωπο στη συνέχεια, για να μακροημερεύσει στο τουρνουά.

Γράφει από τη Μανίλα, ο Χρήστος Ρομπόλης

Το ξεκίνημα ήταν ασορτί με τον καιρό. «Μουντό», με τους Ιορδανούς να χτυπούν στοχευμένα κοντά στο καλάθι, με τον Ντουβερίογλου και τον Τζέφερσον φτάνοντας στο 10-4, την ώρα που ο Παπαγιάννης κατευθυνόταν στον πάγκο με το δεύτερό του φάουλ πριν καν συμπληρωθεί πεντάλεπτο. Η Εθνική, ωστόσο, δεν τα έβαψε μαύρα. Ο πλήρως ξεψαρωμένος Χατζηδάκης ήταν η ευχάριστη έκπληξη δίνοντας λύσεις σε άμυνα κι επίθεση με την μαχητικότητά του, ενώ η έξυπνη άμυνα ζώνης του Δημήτρη Ιτούδη εγκλώβισε τους Ιορδανούς που έμειναν άσφαιροι στο τελευταίο τετράλεπτο του πρώτου δεκαλέπτου που με ένα γαλανόλευκο 9-0 έκλεισε στο +5 (19-14).

Άνοιξαν οι ουρανοί στο γήπεδο με 6/7 τρίποντα!
Η καλή δουλειά στα μετόπισθεν συνεχίστηκε και στη δεύτερη περίοδο, με τον Παπανικολάου και τον Παπαπέτρου να λειτουργούν άριστα ως 4άρια και τον πάγκο να επιστρατεύει σχήμα χωρίς 5άρι για το δεύτερο μισό του δεκαλέπτου. Η αστείρευτη ενέργεια του Θανάση Αντετοκούνμπο και η μαεστρική καθοδήγηση του Γουόκαπ ήταν το δυναμό στην ελληνική μηχανή, που ευτυχώντας να έχει το πίσω από τα 6,75μ. το καταπληκτικό 7/14 στο ημίχρονο, με 6/7 στη δεύτερη περίοδο (!) έχτισε μια διαφορά που έφτασε και στο +14.

«Έβρεξε» και από την άλλη και αγχωθήκαμε
Παρά το γρήγορο τέταρτο φάουλ του «πυλώνα» Χόλις-Τζέφερσον, τα 5/6 τρίποντα των Ιορδανών από τις αργές περιστροφές της ελληνικής άμυνας στη ζώνη που διαβάστηκε καλύτερα από τους αντιπάλους έδωσαν νέο ενδιαφέρον στο παιχνίδι με τη διαφορά να μειώνεται στους τρεις. Η… κάνουλα στην άλλη πλευρά έκλεισε με την Εθνική να έχει μετά το αρχικό 8/15 μόλις 1/8 και να της υπενθυμίζεται ότι δεν έχει περιθώριο να χαλαρώσει δευτερόλεπτο σε αυτό το Παγκόσμιο Κύπελλο, απέναντι σε οποιονδήποτε.

Ψυχραιμία και νίκη
Η ελληνική ομάδα δεν πανικοβλήθηκε. Απέφυγε τα τρίποντα που την προκαλούσε πλέον η αντίπαλη άμυνα να πάρει, διάβασε σωστά τις αδυναμίες της άμυνας των Ιορδανών και παίρνοντας πράγματα σε άμυνα κι επίθεση από Λαρεντζάκη, Λούντζη, Παπαπέτρου και Παπαγιάννη, άρχισε να ξεμακραίνει και πάλι προς την ασφάλεια. Τέσσερις παίκτες που δεν προέρχονται από ιδιαίτερα καλή σεζόν ήταν όπως τους έχει πραγματικά ανάγκη η Εθνική και «καθάρισαν» την μπουγάδα, χωρίς να χρειαστεί να επιστρατευτούν από νωρίς και πάλι Γουόκαπ, Παπανικολάου και Θανάσης.

Συμπερασματικά, η Εθνική ομάδα έκανε αυτό ακριβώς που έπρεπε, δίχως να θαμπώσει ή να απογοητεύσει στην πρεμιέρα. Δείκτες όπως τα 17 επιθετικά ριμπάουντ, τα 8 κλεψίματα και οι 5 τάπες είναι άκρως ενθαρρυντικοί, όπως και ο σχεδόν διπλάσιος αριθμός ασίστ έναντι λαθών. Ασφαλώς όμως χρειάζεται βελτίωση, όχι για να… κερδίσουμε τις ΗΠΑ, αλλά για να βγάλουμε από τη μέση τη Νέα Ζηλανδία και να κοιτάξουμε στα μάτια Λιθουανία και Μαυροβούνιο. Γιατί αν ο συμπαθής Ντουβερίογλου έβαλε 23, οι Βαλαντσιούνας, Μοτιεγιούνας, Ντούμπλιεβιτς και Βούτσεβιτς θα είναι πολύ μεγαλύτερος μπελάς.

ΥΓ: Ακολουθεί το… εύκολο ματς με τις ΗΠΑ, όπου μια ανταγωνιστική εμφάνιση αρκεί. Ο «τελικός» είναι την Τετάρτη με τη Νέα Ζηλανδία, μια ομάδα που υστερεί σε μέγεθος αλλά είναι πιο σκληρή από τους Ιορδανούς. Εκεί η Εθνική ομάδα θα έχει να διαχειριστεί και το «πρέπει» της νίκης-πρόκρισης, που θα αποβάλει την πίεση. Και στη δεύτερη φάση θα είναι έτοιμη να δώσει δύο μάχες με Λιθουανία και Μαυροβούνιο, όχι από τη θέση του φαβορί, αλλά πλέον και χωρίς βάρος στα πόδια.