Η ώρα των… αλανιάρηδων

Καλές οι τακτικές, πολύτιμα τα συστήματα, αναγκαίες οι εντολές των προπονητών και ενδιαφέροντα τα παιχνίδια που θυμίζουν παρτίδες σκάκι. Όμως κάπου-κάπου είναι ωραίο να μπαίνουν όλα αυτά στην άκρη και να επιστρέφουμε στην παιδική μας ηλικία και στην άγρια ομορφιά της αλάνας. Εκεί που όλοι, αιώνιοι ερασιτέχνες όπως η συντριπτική πλειονότητα ή πλέον επαγγελματίες όπως οι λίγοι τυχεροί, ακούσαμε για πρώτη φορά τον ήχο της πορτοκαλί μπάλας να αναπηδά στο έδαφος. Αυτή τη δυνατότητα να… ξεμωραθούμε (με την καλή έννοια) προσφέρει το 3x3 και το πρώτο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα φιλοξενηθεί στα μέρα μας από την Πέμπτη μέχρι την Κυριακή.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Πολλοί θα πουν πως πρόκειται για πανηγυράκι. Ε, και πού είναι το κακό; Από πότε ένα ανέμελο, χωρίς σκοπιμότητες και με μοναδικό μέλημα τη διασκέδαση του παίκτη και των θεατών παιχνίδι είναι κατακριτέο; Το 3x3 ασφαλώς δεν θα υποκαταστήσει το «κανονικό» μπάσκετ και ποτέ δεν θα το ανταγωνιστεί σε δημοτικότητα. Όμως δεν έχει και κανέναν τέτοιο σκοπό. Δεν έρχεται για να του… φάει τη θέση στις καρδιές μας, αλλά για να αποκτήσει το δικό του κοινό και να προσφέρει μία διαφορετικού τύπου διασκέδαση. Να λειτουργήσει συμπληρωματικά δίπλα του και να γυρίσει όλους εμάς, παίκτες και θεατές, σε μία εποχή που το άθλημα ήταν λιγότερο πολύπλοκο, σχεδόν πρωτόγονο, εκεί που το ατομικό ταλέντο θριαμβεύει, δεν τιθασεύεται από προπονητές και δεν φυλακίζεται σε πινακάκια.

Είναι η πρώτη φορά που παίκτες εγνωσμένης αξίας, όπως οι περισσότεροι που θα εκπροσωπήσουν τις χώρες τους, θα μπορούν να ξεδιπλώσουν ελεύθερα τις αρετές τους. Οι ιδιομορφίες του 3x3, με το χρόνο επίθεσης στα δώδεκα δευτερόλεπτα και τη διάρκεια των αγώνων στα δέκα λεπτά, επιβάλλουν στους παίκτες λιγότερη ή καθόλου σκέψη και πολύ… μπάσκετ: γρήγορο, άναρχο, πρωτόγονο, αλλά άκρως θεαματικό. Σαν αυτό που παίζαμε κάποτε στα τσιμεντένια γήπεδα με τις σιδερένιες μπασκέτες και τις (πολλές φορές θεόστραβες) στεφάνες που ή δεν είχαν διχτάκι ή αυτό ήταν… αλυσίδα.

Το τοπίο του Ζαππείου, είναι ιδανικό, όπως έχει ήδη διαμορφωθεί με τα τέσσερα γήπεδα που έχουν κατασκευαστεί, ενώ η εποχή ενδείκνυται για τις τελευταίες ανάσες χαλάρωσης πριν έρθει το δύσκολο φθινόπωρο.

Από… Σεπτέμβρη έχουμε όλο το χρόνο να μπούμε στα κλειστά γυμναστήρια και να δούμε το άθλημα στην εξελιγμένη του μορφή. Για αυτές τις τέσσερις μέρες, όμως, ας το απολαύσουμε ακατέργαστο και αγνό, όπως το μάθαμε, το πρωτοπαίξαμε και το αγαπήσαμε στις γειτονιές μας.

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com

Follow @ChristosRobolis