Η αυτοκαταστροφή της Ισπανίας και το «χεράκι» της Ρεάλ

Μια ήττα της Ισπανίας θα συνιστούσε έκπληξη. Μια συντριβή σαν και τη χθεσινή από την απίθανη Σλοβενία είναι κάτι πολύ περισσότερο. Γιατί δεν έχει σημασία μόνο να κερδίζεις ή να χάνεις, αλλά και το πώς κερδίζεις και πώς χάνεις. Και οι πρωταθλητές σίγουρα δεν έχασαν… όμορφα.

Παρά τις ηχηρότατες απουσίες, από Μίροτιτς και Ιμπάκα, μέχρι Κλαβέρ, Ρίμπας, Ρέγες και φυσικά Ρούντι και κυρίως Γιουλ, οι Ισπανοί παρέταξαν στο Ευρωμπάσκετ το καλύτερο ρόστερ και ήταν λογική η «απαίτηση» για χρυσό μετάλλιο. Και τώρα στην καλύτερη γι’ αυτούς περίπτωση θα φύγουν με χάλκινο, που δεν είναι αμελητέο αλλά ούτε κι αυτό για το οποίο ταλαιπωρήθηκαν για ένα ολόκληρο καλοκαίρι.

Τα προμηνύματα είχαν έρθει από νωρίς. Με εξαίρεση τα «εύκολα» παιχνίδια του ομίλου, που όμως ποτέ και για κανέναν δεν αποτελούν ασφαλές κριτήριο, η Ισπανία δεν έπεισε. Δυσκολεύτηκε πολύ να νικήσει στο μοναδικό δύσκολο ματς της πρώτης φάσης την Κροατία που διασύρθηκε στους «16» από τη Ρωσία, ταλαιπωρήθηκε αφάνταστα από τη μαχητική πλην όμως ελλιπέστατη σε ταλέντο Τουρκία στους «16» με τον Ρίκι Ρούμπιο να γίνεται για λίγο σουτέρ και να «καθαρίζει» και ζορίστηκε αντίστοιχα από τη Γερμανία στον προημιτελικό μέχρι να πάρει «φωτιά» ο Μαρκ Γκασόλ και να κερδίσει μόνος του το παιχνίδι. Ως εκεί το ατομικό ταλέντο των παικτών της αρκούσε και κάποιες φορές περίσσευε, αλλά χρειάστηκε μια πραγματική ομάδα (με όλα τα γράμματα κεφαλαία) σαν τη Σλοβενία για να αποδείξει πως η Ισπανία δεν ήταν τέτοια.

Ο Σκαριόλο πίστευε πως θα έβαζε τους αντιπάλους στα καλάθια με τους Γκασόλ και τους Ερνανγκόμεθ, αλλά ο Κοκόσκοφ ξεχαρβάλωσε τον αντίπαλο «χτυπώντας» στην αδυναμία της περιφέρειας των Ισπανών (πλην Ρούμπιο) να μαρκάρει αποτελεσματικά και των υπολοίπων να έχουν γρήγορες περιστροφές. Η εξωπραγματική ευστοχία των Σλοβένων στην οποία απέδωσε ο Ιταλός προπονητής την ήττα είναι μόνο η μισή αλήθεια. Σύμφωνοι, οι Σλοβένοι έκαναν θραύση πίσω από τα 6,75μ., ωστόσο το πρώτο ημίχρονο, όπου είχαν 10/15 τρίποντα, έκλεισε με την Ισπανία στο -4 (49-45). Στο υπόλοιπο του αγώνα το ποσοστό ήταν απλώς καλό (4/10) και η διαφορά εκτοξεύτηκε ακόμη και στους 21. Άρα κάτι άλλο φταίει, κύριε Σέρτζιο μου…

Η αλήθεια είναι πως η Ισπανία ως ένα βαθμό έβγαλε μόνη της τα μάτια της. Το ρόστερ υστερούσε σε χημεία και ρόλους, ενώ κάποιες επιλογές ήταν ακατανόητες. Σεβαστή η επιθυμία του Χουάν Κάρλος Ναβάρο να παίξει σε ένα τελευταίο Ευρωμπάσκετ μετά από τόσο μεγάλη προσφορά, αλλά η… τιμής ένεκεν χρησιμοποίησή του έπληξε εμφανώς την ομάδα. Κι επίσης, η επιμονή ταυτόχρονης χρησιμοποίησης των Γκασόλ απέναντι σε μία ομάδα με ταχύτατους γκαρντ, που μπορούν να διεισδύσουν και να σουτάρουν, αλλά κι έναν ευέλικτο και ικανότατο σουτέρ σαν τον Ράντολφ ήταν καταδικαστική, αφού η Ισπανία έχανε στην άμυνα πολύ περισσότερα από όσα κέρδιζε στην επίθεση από τα δύο σπουδαία αδέρφια.

Θέλετε να το πάμε και παρακάτω; Η Ισπανία «πληγώθηκε» και από δύο… δικά της παιδιά, δια χειρός Ρεάλ. Ο Λούκα Ντόντσιτς πήγε στη Μαδρίτη στα 12 του, καλλιέργησε το σπάνιο ταλέντο του στις τάξεις της Ρεάλ η οποία επένδυσε πάνω του, του έδωσε την ευκαιρία και δικαιώθηκε. Όμως σε αντίθεση με άλλους ξένους που αποδέχτηκαν να αλλάξουν… πατρίδα (βλέπε Μίροτιτς και Ιμπάκα) ενισχύοντας τους Ίβηρες, ο ξανθομάλλης γκαρντ επέλεξε το δύσκολο δρόμο μένοντας πιστός στις αυθεντικές ρίζες του και χθες βράδυ άγγιξε το τριπλ-νταμπλ χωρίς ούτε μισό λάθος με μία ακόμη ολοκληρωμένη και αφύσικα ώριμη εμφάνιση. Η «βασίλισσα» έπληξε άθελά της την Ισπανία και με έναν άλλο τρόπο. Οι πιέσεις της για να «αγοράσει» κοινοτικό διαβατήριο ο Άντονι Ράντολφ οδήγησαν στη σλοβενοποίηση του Αμερικανού πάουερ φόργουορντ, ο οποίος ήταν καθοριστικός στην ως τώρα πορεία στο Ευρωμπάσκετ και κομβικός στο χθεσινό θρίαμβο.

Μικρές (;) λεπτομέρειες, που όμως κάνουν τη διαφορά και εξαιτίας τους η ιστορία γράφεται διαφορετικά.

Follow @ChristosRobolis