Ένα φιλικό δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ποτέ ως τίποτα περισσότερο από αυτό που… είναι. Όμως από την άλλη δεν πρέπει να υποτιμώνται και τα συμπεράσματα που βγαίνουν από αυτό, πρωτίστως από τους προπονητές και μετά από δημοσιογράφους και φιλάθλους.
Το χθεσινό τεστ μεταξύ ΑΕΚ και Παναθηναϊκού στο ΟΑΚΑ δεν προδικάζει ασφαλώς τίποτα για την προσεχή σεζόν, ούτε καν για το Σούπερ Καπ που θα διεκδικήσουν οι δύο ομάδες σε 4-5 μέρες στο Περιστέρι, πόσω μάλλον για τους μεγαλύτερους στόχους που θα διεκδικήσουν ακολούθως. Όμως είναι αρκετά ασφαλές να επισημανθεί πως η «Ένωση» υπερέχει του Παναθηναϊκού σε προσωπικότητες και αγωνιστική ετοιμότητα. Κι αυτό δεν είναι παράλογο…
Η ΑΕΚ χτίστηκε για να διεκδικήσει έναν ευρωπαϊκό τίτλο στην εκκίνηση της περιόδου. Για τον λόγο αυτό διατήρησε τον βασικό της κορμό και πρόσθεσε περαιτέρω εμπειρία, παίκτες που θα μπουν αμέσως στο κλίμα και θα προσφέρουν χωρίς περίοδο προσαρμογής. Ο Ράις, που ήρθε στην Αθήνα στα τέλη Αυγούστου ή ο Λοτζέσκι παρότι έχασε αρκετές προπονήσεις έμοιαζαν λόγω της πείρας τους να παίζουν χρόνια στην ομάδα και έχοντας δίπλα τους σταθερές όπως οι Ζήσης, Λάνγκφορντ και Ματσιούλις η ενσωμάτωσή τους ήταν ακόμη πιο εύκολη. Ο Παναθηναϊκός, που δεν (πρέπει να) έχει φέτος την παράλογη πίεση για πρόκριση τουλάχιστον στα playoffs της Ευρωλίγκας, ανανέωσε εκ βάθρων το ρόστερ του, επένδυσε σε κάποια «πρότζεκτ» και χτίζει ουσιαστικά κάτι ολοκαίνουριο, με ελάχιστα σημεία αναφοράς και πολύ λιγότερα χρήματα (σχεδόν τα μισά) από πέρσι.
Η ετοιμότητα, λοιπόν, που έδειξε η ΑΕΚ σε μεγαλύτερο βαθμό από τον Παναθηναϊκό είναι απόλυτα λογική. Αυτό που ξενίζει περισσότερο είναι πως οι «κιτρινόμαυροι» υπερέχουν σε προσωπικότητες από τους «πράσινους» για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια. Διαθέτει παίκτες που μετρούν τετραψήφιο αριθμό συμμετοχών στην Ευρωλίγκα, αμέτρητες παραστάσεις και χιλιάδες ώρες… πτήσεων σε ειδικές καταστάσεις, με το όποιο ρίσκο μπορεί να περικλείει η επιλογή μεγαλύτερων σε ηλικία παικτών. Ο Παναθηναϊκός μέχρι χθες που επέστρεψε ο Βουγιούκας είχε μεγαλύτερο σε ηλικία παίκτη τον πρωτάρη στην Ευρωλίγκα στα 30 του Κασελάκη, προάγει σε ρόλο αρχηγού τον Παπαπέτρου και δίνει την μπαγκέτα του ηγέτη στον Νέντοβιτς προσδοκώντας να ανταπεξέλθουν οι ίδιοι στο βάρος και να «ανθίσουν» και δίπλα τους παίκτες όπως οι Παπαγιάννης, Μήτογλου, Καλαϊτζάκης, Όγκαστ, αλλά και ο Φόστερ.
Η αφετηρία βρίσκει την ΑΕΚ πιο έτοιμη, όχι όμως απαραίτητα και καλύτερη, για τους παραπάνω λόγους. Όμως τα περιθώρια προόδου και προοπτικής της συγκεκριμένης ομάδας είναι (για… βιολογικούς λόγους) πολύ πιο στενά από του Παναθηναϊκού. Μέχρι το νέο έτος, όταν και θα κριθούν (κορωνοϊού επιτρέποντος) οι εγχώριοι στόχοι, υπάρχει πολύς δρόμος και τα δεδομένα μπορούν να διαφοροποιηθούν. Για την ώρα, πάντως, ο Παναθηναϊκός παραμένει φαβορί και η ΑΕΚ η ομάδα που θα πρέπει να κάνει υπέρβαση για να τον εκθρονίσει.
Τι είδαμε από την ΑΕΚ
Η ΑΕΚ πιστοποίησε αυτό που γνωρίζαμε με μια ματιά στο ρόστερ της. Διαθέτει απεριόριστους τρόπους να φτάσει στο καλάθι, αφού στην περσινή συνταγή έχουν προστεθεί νέα όπλα, όπως το ντράιβ του Ράις, το σουτ από κάθε θέση του Λοτζέσκι ή το ποστ του Μορέιρα. Ο Ζήσης έχει αναλωθεί στο οργανωτικό κομμάτι, αλλά πόλοι δημιουργίας είναι πολλοί παίκτες και όχι απαραίτητα αυτοί που έχουν αρκετή ώρα την μπάλα στα χέρια τους. Η άμυνα είχε καλές (όπως με τις παγίδες ή την πίεση στην μπάλα) και κακές (όπως τα χαμένα ριμπάουντ, το αμυντικό τρανζίσιον και η αντιμετώπιση του πικ εν ρολ σε κάποιες περιπτώσεις) στιγμές. Η επάνοδος του Σλότερ θα βοηθήσει αμυντικά, ενώ προς αυτή την κατεύθυνση έγινε και η προσθήκη του Άτκινς.
Το τελευταίο απόκτημα είναι ένας ευέλικτος ψηλός, που θα δώσει περισσότερη ταχύτητα στη front line, ειδικά αμυντικά. Έχει καλή αντίληψη, μακριά χέρια (άνοιγμα 2,16μ.) και μπορεί να αποτελέσει ένα πολύτιμο εργαλείο, στο «4» ή ακόμη και στο «5» σε χαμηλότερα σχήματα. Επιθετικά δεν έχει ιδιαίτερα πλούσιο ρεπερτόριο. Συνήθως τελειώνει φάσεις σε πικ εν ρολ, με σουτάκια από τα 4-5 μέτρα ή με δεξιά χουκ παίζοντας με πλάτη.
Τα βασικά προβλήματα του Παναθηναϊκού
Δημιουργία και άμυνα. Ο Παναθηναϊκός πονά σε αυτά τα κομμάτια και ίσως ο χρόνος να μην αρκεί για «γιατρός». Η προσθήκη του Βουγιούκα είναι χρήσιμη για να δώσει μια άλλη διάσταση στην επίθεση από το «5», αλλά δεν λύνει φυσικά κανένα από τα δύο ζητήματα. Στο ρόστερ δεν υπάρχει κλασικός πλέι μέικερ, όχι απαραίτητα αυτός που θα γράψει πολλές ασίστ, αλλά αυτός που θα βάλει τα πιόνια στις θέσεις τους. Ο Τζάκσον είναι σούτινγκ γκαρντ σε συσκευασία Λεκαβίτσιους, ο Σαντ-Ρος είναι καλύτερος αμυντικός παρά οργανωτής και ο Νέντοβιτς μοιάζει ο καλύτερος δημιουργός αλλά όχι από το «1».
Η άμυνα, σε αντίθεση με την οργάνωση, έχει περιθώρια βελτίωσης μέσω δουλειάς, καθώς υπάρχει αθλητικότητα και πλην Τζάκσον μέγεθος σε όλες τις θέσεις. Όμως απαιτούνται συγκέντρωση, επιθετικότητα, επικοινωνία και περιστροφές που ακόμη είναι σε χαμηλό επίπεδο. Πέρα από δουλειά, ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί και ακόμη περισσότερη υπομονή από το κοινό του, καθώς στο πολύ υψηλό επίπεδο της Ευρωλίγκας θα δοκιμαστεί κάποιες φορές και σκληρά απέναντι σε πανίσχυρους αντιπάλους και με τις (συνειδητές ή υποσυνείδητες) συγκρίσεις με το ένδοξο παρελθόν παράλογες μεν, αλλά αναπόφευκτες.
*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.
Follow @ChristosRobolis
ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
_105317.jpg?w=350&f=bicubic&um=VerySharp)
