Η απόφαση να τεθεί ο Γιάννης Μπουρούσης εκτός ομάδας για έναν μήνα πιθανότατα θα πλήξει αγωνιστικά τον Ολυμπιακό. Οι πιθανότητες να νικήσει τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ στην Πόλη ή τον Παναθηναϊκό στον τελικό του Κυπέλλου χωρίς τον Καρδιτσιώτη σέντερ (κρατήστε μία επιφύλαξη για το ματς στο Ελληνικό) μειώνονται αισθητά. Όμως ο Ντούσαν Ίβκοβιτς προτιμά ακόμη και να θυσιάσει έναν τίτλο από το να διαταράξει τις ισορροπίες σε μία ομάδα που δείχνει και είναι ικανή φέτος για το καλύτερο.
Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης
Ας μου επιτρέψει ο «Ντούντα», αλλά δεν πείστηκα πως ο Μπουρούσης πήρε υποχρεωτική άδεια για λόγους που δεν σχετίζονται με κάποιο πειθαρχικό παράπτωμα. Γιατί αν δεν υπάρχει θέμα απειθαρχίας, τότε απλώς είναι κάκιστο το τάιμινγκ που ο προπονητής θέτει εκτός ομάδας την «κολώνα» της. Πιθανότατα ο πολύπειρος κόουτς να θέλησε απλώς να προφυλάξει τον παίκτη του αποδίδοντας τη μηνιαία άδειά του σε ιατρικούς και αγωνιστικούς λόγους.
Το παράδειγμα της περσινής σεζόν είναι ακόμη νωπό. Ο Ολυμπιακός με εξαιρετικές εμφανίσεις μέχρι το Μάρτιο κατέκτησε το Κύπελλο απέναντι στον Παναθηναϊκό, έφτασε με άνεση στο φάιναλ φορ κι έδειχνε ικανός να εκθρονίσει τον «αιώνιο» αντίπαλο στην Α1. Η ήττα από μία εμφανώς καλύτερη ομάδα στον τελικό της Ευρωλίγκας, την Μπαρτσελόνα, έφερε τα πάνω-κάτω. Το κλίμα στην ομάδα διαταράχθηκε και ο ανεκτικός Παναγιώτης Γιαννάκης φάνηκε να χάνει τον έλεγχο των αποδυτηρίων. Το αγωνιστικό πλάνο πήγε περίπατο, οι βεντέτες της ομάδας-με πρώτο τον Λίνας Κλέιζα-έκαναν ό,τι ήθελαν και κάπως έτσι μία χρονιά που εξελισσόταν με τις καλύτερες προϋποθέσεις ολοκληρώθηκε με την κατάκτηση μόνο του μικρότερου εκ των τριών στόχων και μεγάλη απογοήτευση.
Ο Ντούσαν Ίβκοβιτς δεν είναι χθεσινός στο χώρο. Γνωρίζει καλά πως σε μία ομάδα τόσων αστέρων, μεγάλων προσωπικοτήτων και (καλώς και κάποιες φορές κακώς εννοούμενων) εγωισμών είναι εύκολο να χαθεί η ισορροπία από τη μία στιγμή στην άλλη. Κι έχοντας διαγνώσει-προφανώς-κάποια τέτοια σημάδια επέλεξε να στείλει το μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Όχι μετά από μία ήττα, όπου το κλίμα είναι βαρύ και είναι εύκολο να «στοχοποιηθεί» κάποιος ως υπεύθυνος, αλλά μετά από μία σπουδαία νίκη, όπως αυτή κόντρα στη Βαλένθια.
Ο «Ντούντα» μπορεί να χάσει στην Πόλη την ερχόμενη Πέμπτη, μπορεί να χάσει και στον τελικό του Ελληνικού σε δύο εβδομάδες, αλλά είναι βέβαιο πως μεσομακροπρόθεσμα θα βγει κερδισμένος. Όχι ο ίδιος, αλλά ο Ολυμπιακός. Ο Σέρβος κόουτς είναι δίκαιος, ξέρει να επιβραβεύει όποιον δουλεύει σκληρά (Έρτσεγκ, Χαλπερίν) και να τιμωρεί όποιον χαλαρώνει επιτυγχάνοντας στο τέλος να τον συνετίσει (Γκόρντον). Έτσι κερδίζεται ο σεβασμός των παικτών κι όχι επιδεικνύοντας ανοχή σε κάθε λογής συμπεριφορές ή κάνοντας τα χατίρια και τα στραβά μάτια στον καθέναν.
Ο δρόμος προς την κορυφή ανοίγεται μέσα από δύσκολες αποφάσεις. Κι ένας προπονητής χρειάζεται συχνά να παίρνει τέτοιες, έστω κι αν γίνεται κακός στα μάτια παικτών ή μη αρεστός στα μάτια των φιλάθλων. Ο «Ντούντα» έχει το ειδικό βάρος για να επιβάλει το δικό του νόμο. Αυτό ξεχωρίζει τους πραγματικά σπουδαίους από τις μετριότητες. Αυτό το δύσβατο μονοπάτι έχουν ακολουθήσει και άλλοι κορυφαίοι «στρατηγοί», από τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς μέχρι τον... Ζοσέ Μουρίνιο. Και όλοι τους έχουν δικαιωθεί.
Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com