Ευκαιρία του Παναθηναϊκού να εξαλείψει τη νοσταλγία για Ομπράντοβιτς

Το συναπάντημα του Παναθηναϊκού με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς είναι ένα περίεργο παιχνίδι της μοίρας. Κι αν στις προηγούμενες επισκέψεις του στο ΟΑΚΑ εισέπραττε την αποθέωση που του αξίζει βάσει της ανυπολόγιστης προσφοράς του για 13 χρόνια, αυτή τη φορά δεν χωράνε αγάπες, λουλούδια και νοσταλγία, αφού το διακύβευμα είναι τεράστιο.

Ασφαλώς για τον Παναθηναϊκό ένα ραντεβού με την Μπασκόνια θα ήταν πολύ περισσότερο ευπρόσδεκτο και ο τρόπος που αυτό «ακυρώθηκε» (μετά την απρόσμενη νίκη της Ζαλγκίρις στη Βιτόρια) δεν άρεσε σε πολλούς. Όμως μάλλον πρόκειται για μια λογική εξέλιξη, όταν η ομάδα με το τέταρτο καλύτερο ρεκόρ στην κανονική περίοδο αντιμετωπίζει τη θεωρητικά καλύτερη των θέσεων 5-8.

Η πρόκληση που έχουν οι «πράσινοι» μπροστά τους είναι διπλή. Πέρα από την αυτονόητη, αυτή της επιστροφής σε Final Four μετά από μια πενταετία-διάστημα μεγάλο για την ομάδα που είχε κυριαρχήσει για 20 χρόνια στην Ευρωλίγκα-καλούνται να τα καταφέρουν κόντρα στον άνθρωπο που συνέβαλε για αυτή τη χρυσή εποχή. Προς Θεού, όχι για… εκδίκηση, αλλά για έναν άλλο πολύ καλό λόγο. Γιατί ενδεχόμενη πρόκριση επί της Φενέρ του Ομπράντοβιτς θα βάλει μια και καλή τελεία σε μια ατέρμονη συζήτηση που άρχισε με την αποχώρησή του και είναι καταδικασμένη να συνεχίζεται (έστω και… κακώς) όσο ο Παναθηναϊκός δεν φτάνει σε ευρωπαϊκό επίπεδο σε ανάλογα επιτεύγματα με εκείνα των ημερών του «Ζοτς». Έτσι θα πειστούν και οι πλέον δύσπιστοι πως το ουδείς αναντικατάστατος δεν είναι κλισέ, αλλά μια πραγματικότητα. Ακόμη κι αν μιλάμε για μεγέθη όπως ένας Ομπράντοβιτς ή ένας Διαμαντίδης... Γιατί το παρελθόν και οι πρωταγωνιστές του χρησιμεύουν ως οδηγός για το μέλλον, αλλά δεν πρέπει να γίνονται βαρίδια...

Στην απευκταία περίπτωση του αποκλεισμού, δε, από τη Φενέρ φυσικά δεν σημαίνει πως ο Παναθηναϊκός θα ξαναφτάσει σε Final Four μόνο αν… επιστρέψει ο Ομπράντοβιτς. Απλώς οι νοσταλγοί θα αυξηθούν και η διαδικασία να ξεπεράσει, κυρίως ο κόσμος, τον «Ζοτς» ίσως να καθυστερήσει λίγο ακόμη. Αλλά νομοτελειακά αυτό κάποια στιγμή θα γίνει…

Αμιγώς αγωνιστικά, ουδείς θα ήθελε σε μια σειρά 3-5 αγώνων αντίπαλο τη Φενέρ συγκριτικά με τις υπόλοιπες πιθανές αντιπάλους, παρότι παρουσιάζει στο μεγαλύτερο διάστημα της σεζόν πολύ προβληματικό πρόσωπο. Ο συνδυασμός ποιότητας ρόστερ, πληρότητας σε όλες τις θέσεις, προσωπικότητας παικτών, «καυτής» έδρας και εξαιρετικού προπονητή της Φενέρ δεν συναντάται απόλυτα σε ΚΑΜΙΑ από τις άλλες ομάδες με μειονέκτημα έδρας. Όμως αυτά ακριβώς τα στοιχεία, συν το πλεονέκτημα έδρας, έχει και ο Παναθηναϊκός, που στην τελική ευθεία της κανονικής περιόδου είναι ίσως η μοναδική ομάδα με διαρκή άνοδο στο διάγραμμα της απόδοσής του. Και γι’ αυτό ακριβώς δεν πρέπει να φοβάται κανέναν και τίποτα, παρά μόνο καλείται να είναι ακόμη καλύτερος, ακόμη πιο προσεκτικός και το ίδιο αποτελεσματικός στο «κάστρο» του ΟΑΚΑ.

Και κάτι τελευταίο, που είναι παράδοξο αλλά μπορεί να αποδειχτεί «κλειδί» για την πρόκριση. Το όχι ασύδοτο αλλά αρκετά πιο ελεύθερο μπάσκετ που παίζει ο Παναθηναϊκός, ορθώς λόγω και των χαρακτηριστικών των παικτών του ρόστερ που παρέλαβε ο Τσάβι Πασκουάλ, είναι απρόβλεπτο και άρα πιο δύσκολα αντιμετωπίσιμο εν συγκρίσει με μια ομάδα που αποδίδει πάντα σε ένα αυστηρό προπονητικό πλαίσιο. Ακόμη και ο πανούργος Ομπράντοβιτς σίγουρα θα δυσκολευτεί να διαβάσει και να είναι προετοιμασμένος για τα πάντα, όταν αυτά συχνά δεν είναι προϊόντα παγιωμένων αυτοματισμών αλλά ενστίκτου προικισμένων παικτών.

ΥΓ1: Για τον Ολυμπιακό θα τα πούμε εν καιρώ. Οτιδήποτε λιγότερο από 80-20 μοιάζει «φτωχό» για τις πιθανότητες πρόκρισής του. Υπερέχει σε ΟΛΑ της Εφές, που όσο απρόβλεπτη κι αν είναι φαντάζει απίθανο να κερδίσει μέσα σε 10-15 μέρες εβδομάδες τρεις φορές μια ομάδα με προσωπικότητα, αρχές, σταθερότητα και «καυτή» έδρα.

ΥΓ2: Στην πιο απαιτητική και δύσκολη Ευρωλίγκα όλων των εποχών η... φτωχή Ελλάδα έχει ΔΥΟ ομάδες με πλεονέκτημα έδρας. Την πλάτη Ολυμπιακού και Παναθηναϊκού είδαν τουλάχιστον πέντε ομάδες με μεγαλύτερο μπάτζετ, Φενέρμπαχτσε, Εφές, Νταρουσάφακα, Μπαρτσελόνα και Μακάμπι. Γιατί οι άλλοι έχουν πολύ περισσότερο χρήμα, αλλά εμείς υπερέχουμε ακόμη σε τεχνογνωσία...

Follow @ChristosRobolis