Μια ομάδα ανισόρροπη. Με πλούσιο ταλέντο, προσωπικότητες, σπουδαίους ποδοσφαιριστές, αλλά και μπόλικες αποτυχίες, οι οποίες έρχονταν συνήθως μετά από επιτυχίες!
Ιταλία είσαι, αφού, θα μπορούσε να πει κανείς… Χωρίς να υπάρχει ξεκάθαρος λόγος, χωρίς η αιτία να μπορεί να διευκρινιστεί εύκολα. Σα να κατεβάζουν τον διακόπτη μετά από κάθε επιτυχία, να νιώθουν γεμάτοι και κορεσμένοι και από την αποθέωση να περνάνε στην αμφισβήτηση. Η «σκούντρα ατζούρα» ήταν, είναι και θα είναι μία από τις σπουδαιότερες εθνικές ομάδες που κανείς δεν θέλει να βρει στο διάβα του. Ωστόσο ορισμένες φορές ξεχνάει την ταυτότητά της…
Η μοναδική εξαίρεση των… κολλητών Μουντιάλ (1934-38)
Στο πρώτο Παγκόσμιο Κύπελλο που η Ιταλία συμμετείχε… το σήκωσε! Ήταν το μακρινό 1934 όταν η «σκουάντρα ατζούρα» διοργάνωσε το Μουντιάλ και έφτασε ως το φινάλε, σηκώνοντας την κούπα. Στην αμέσως διοργάνωση, η Ιταλία ταξίδεψε στη Γαλλία για να υπερασπιστεί τον τίτλο και το κατάφερε, σηκώνοντας το βαρύτιμο τρόπαιο. Ήταν back-to-back επιτυχίες, αλλά αυτό συνέβη για πρώτη και τελευταία φορά…
Το… deja vu με τη Βόρειο Ιρλανδία (1958)
Ακολούθησαν διαδοχικές παρουσίες σε Παγκόσμια Κύπελλα χωρίς κάτι το ιδιαίτερο, για να έρθει το «κάζο» το 1958, που θύμιζε αυτό που έπαθε και την περασμένη Δευτέρα η Ιταλία. Όπως και τη Δευτέρα, έτσι και τότε, η Ιταλία δοκιμαζόταν στην έδρα της Βορείου Ιρλανδίας και περνούσε με δύο αποτελέσματα. Τελικά, ηττήθηκε 2-1 και έμεινε εκτός Μουντιάλ, ενώ προσφάτως πάλι… κόλλησε (0-0) και δεν πήρε το απευθείας εισιτήριο, το οποίο θα διεκδικήσει μέσω των μπαράζ.
Η πρώτη ευρω-κούπα και η διπλή αποτυχία (1968-76)
Το 1968, η Ιταλία πήρε το πρώτο της ευρωπαϊκό τρόπαιο, ενώ στις δύο προηγούμενες διοργανώσεις δεν είχε συμμετάσχει. Ήταν η οικοδέσποινα του Euro, με τη «σκουάντρα ατζούρα» να έρχεται 0-0 στον ημιτελικό με την Σοβιετική Ένωση και να προκρίνεται στο στρίψιμο του νομίσματος. Στον τελικό αντιμετώπισε την Γιουγκοσλαβία, με το αποτέλεσμα να είναι 1-1. Ο τελικός επαναλήφθηκε και η Ιταλία επικράτησε 2-0, σηκώνοντας την κούπα.
Μια σπουδαία επιτυχία που συνδυάστηκε με διαδοχικές αποτυχίες, αφού δεν συμμετείχε ούτε στο Euro του 1972 στο Βέλγιο, ούτε σε αυτό του 1976 στη Γιουγκοσλαβία, ενώ σε αυτό του 1980 που φιλοξενήσει εκ νέου η Ιταλία, τερμάτισε 4η.
Η κατάκτηση του 1982 και η απογοήτευση στο Μεξικό (1982-1986)
Ένας ακόμη τίτλος για τη «σκουάντρα ατζούρα» ήρθε το 1982, κατακτώντας το Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξήχθη στην Ισπανία. Τρεις ισοπαλίες σε ισάριθμα ματς στον 1ο όμιλο, περνώντας ως δεύτερη πίσω από την Πολωνία και υπερτερώντας στην ισοβαθμία με το τρίτο Καμερούν. Δημιουργήθηκαν τέσσερα υπογκρούπ, με την Ιταλία να δείχνει στόφα μεγάλης ομάδας νικώντας την Αργεντινή του Μαραντόνα και τη Βραζιλία του Ζίκο. Νέο αντάμωμα με την Πολωνία αυτή τη φορά στα ημιτελικά, επικρατώντας 2-0, για να το σηκώσει στον τελικό μετά το 3-1 επί της Δυτικής Γερμανίας.
Στο αμέσως επόμενο Μουντιάλ του Μεξικό, οι Ιταλοί απογοήτευσαν αφού αποχαιρέτησαν τη διοργάνωση στη φάση των «16» μετά την ήττα με 2-0 από τη Γαλλία.
Το σήκωσε στη Γερμανία, την «ψάχναμε» στη συνέχεια
Το 1990 τερμάτισε 3η στο Μουντιάλ, το 1994 ήρθε 3η, το 1998 έφτασε στα προημιτελικά και το 2000 άγγιξε την κούπα του Euro, αλλά την έχασε από τη Γαλλία. Η «σκουάντρα ατζούρα» έδειχνε συνέπεια, είχε υψηλές πτήσεις αλλά της έλειπε το βήμα παραπάνω. Στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002… σφαγιάστηκε κόντρα στην Νότια Κορέα, στο Eurο της Πορτογαλίας αποκλείστηκε από τους ομίλους. Ήρθε, όμως, το Μουντιάλ του 2006 για να κάνει «πάταγο». Πρώτη και καλύτερη στον 5ο όμιλο με 7 βαθμούς (νίκες με Γκάνα, Τσεχία, μοναδική απώλεια με ΗΠΑ), για να επικρατήσει 1-0 της Αυστραλίας στους «16» και να φύγει για οκτάδα. Εκεί πέρασε… πάνω από την Ουκρανία (3-0) και στον ημιτελικό ήρθαν τα ζόρια κόντρα στην Γερμανία, αλλά επικράτησε 2-0 στην παράταση και πήγε τελικό. Το 1-1 ήταν το σκορ μετά το τέλος του 90λεπτου και της παράτασης, ο Ζιντάν έμεινε στην ιστορία για την κουτουλιά στον Ματεράτσι και οι ψύχραιμοι Ιταλοί κατάφεραν να σηκώσουν στα πέναλτι (5-3) την κούπα!
Τα δύο επόμενα Μουντιάλ συνδυάστηκαν με αποτυχίες και αποκλεισμούς από τους ομίλους, ενώ στο Euro του 2008 έμεινε εκτός στην οκτάδα και σε αυτό του 2012 έχασε τον τελικό από την φοβερή και τρομερή Ισπανία. Αυτό που πόνεσε, όμως, περισσότερο ήταν οι συμμετοχές στα δύο Παγκόσμια Κύπελλα, όπου… ψάχναμε την Ιταλία.
Το πρώτο κάζο (2018) που έφερε το Euro και το… νέο υποψήφιο κάζο
Η Ιταλία έβλεπε τις καλές φουρνιές των προηγούμενων ετών να αποσύρονται και πορευόταν χωρίς Τότι, Ντελ Πιέρο, Καναβάρο και τις άλλες σπουδαίες δόξες των περασμένων ετών. Οι μοναδικοί που είχαν μείνει για να θυμίζουν τη μεγάλη «σκουάντρα ατζούρα» ήταν οι Μπονούτσι, Κιελίνι. H ομάδα υπέστη μέγα κάζο, αφού με τον Τζαν Πιέρο Βεντούρα στον πάγκο κατάφερε να μην πάει στο Μουντιάλ του 2018, έχοντας αποκλειστεί από τη Σουηδία στα μπαράζ.
Η Ιταλία αποφάσισε να προχωρήσει σε ανανέωση, να αλλάξει το dna της όπως έχουν κάνει και οι ομάδες της Serie A, προσλαμβάνοντας τον Ρομπέρτο Μαντσίνι στην τεχνική ηγεσία. Νέοι και ταλαντούχοι παίκτες, ορισμένοι… μπαρουτοκαπνισμένοι όπως οι Μπονούτσι, Κιελίνι, Ινσίνιε, Βεράτι και ο Μαντσίνι οδηγός δημιουργώντας ένα οικογενειακό κλίμα, συνέθεσαν το τρίπτυχο της επιτυχίας για μια εξαιρετική εθνική Ιταλίας, που έφτασε ως την κατάκτηση του Euro μέσα στο σπίτι της Αγγλίας.
Επειδή… Ιταλία είσαι, όμως, ξέρει πως κάτι θα πάει στραβά στη συνέχεια. Η «σκουάντρα ατζούρα» κατάφερε να κερδίσει μόλις ένα παιχνίδι μετά την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος και να κάνει μεγάλες «γκέλες» κόντρα σε Βουλγαρία, Ελβετία και Βόρειος Ιρλανδία. Αποτέλεσμα αυτού να τερματίσει δεύτερη στον όμιλο και να κινδυνεύει να μείνει εκτός Παγκοσμίου Κυπέλλου, αφού για να φτάσει εκεί πρέπει να περάσει δύο αντιπάλους στα μπαράζ…
ΥΓ. Το μόνο που δεν απογοητεύει ποτέ, είναι ο ύμνος των Ιταλών και το πάθος που βγάζουν όταν τον τραγουδούν οι ποδοσφαιριστές, το επιτελείο και οι οπαδοί. Απολαυστικοί ΠΑΝΤΑ…
