Έχει ο καιρός γυρίσματα: Όταν η Λάτσιο είχε... πελάτισσα τη Γιουβέντους!

Κακά τα ψέματα, μεγάλο ντέρμπι δεν μπορεί να θεωρηθεί το Λάτσιο-Γιουβέντους.

Καλοί, χρυσοί οι «λατσιάλι» αλλά δεν είναι καν η μεγαλύτερη ομάδα της πόλης τους. Αποτελούν βέβαια μία από τις σημαντικότερες παρουσίες της Serie A, ενώ τα τελευταία χρόνια, με παίκτες όπως ο Ιμόμπιλε, ο Μιλίνκοβιτς-Σάβιτς και ο Λουίς Αλμπέρτο έχουν επιστρέψει στις επιτυχίες, μετρώντας ένα Κύπελλο και δύο Supercoppa Italiana από το 2017 και μετά.

Συνεπώς κάθε αναμέτρηση με τους «μπιανκονέρι» έχει το ενδιαφέρον της, ειδικά από την στιγμή που η ομάδα του Μασιμιλιάνο Αλέγκρι δεν δείχνει να πατάει πολύ καλά. Στη δε βαθμολογία, οι Ρωμαίοι βρίσκονται στο +3!

Όπως θα περίμενε κανείς, η συνολική παράδοση ανάμεσα στους δύο συλλόγους είναι υπέρ των Γιουβεντίνων, που έχουν 92 νίκες, 41 ισοπαλίες και 43 ήττες. Τη δεδομένη χρονική στιγμή, προέρχονται από ένα μικρό αήττητο σερί τριών αγώνων κόντρα στους «λατσιάλι», ενώ μεταξύ 2013 και 2017 είχαν καταφέρει να μείνουν αήττητοι για 14 ματς, μετρώντας σε αυτό το διάστημα δώδεκα νίκες!



Έχει υπάρξει όμως και μία εποχή που στο Τορίνο άκουγαν Λάτσιο και καταλάβαιναν πως τους περιμένει δύσκολη νύχτα. Έχουν περάσει αρκετά χρόνια έκτοτε όμως αξίζει, με αφορμή το σαββατιάτικο ματς του «Ολίμπικο», να θυμηθούμε εκείνο το 7-3-0 της Λάτσιο μεταξύ 2000 και 2004.

Καταρχάς, ας γυρίσουμε 21 χρόνια... και κάτι πίσω και ας δούμε τα δεδομένα. Όταν ξεκίνησε το σερί, στις 26 Ιανουαρίου του 2000, με το εντός έδρας 2-1 (54’ Μπόκσιτς, 81’ Σιμεόνε – 73’ Ντελ Πιέρο) της Λάτσιο για τα προημιτελικά του Κυπέλλου Ιταλίας, οι Ρωμαίοι είχαν στις τάξεις τους παικταράδες όπως ο Ρομπέρτο Μαντσίνι, ο Αλεσάντρο Νέστα, ο Ντιέγκο Σιμεόνε, ο Πάβελ Νέντβεντ και ο Χουάν Σεμπαστιάν Βερόν. Στον πάγκο καθόταν ο Σβεν Γκόραν Έρικσον, που είχε ήδη οδηγήσει τη Λάτσιο σε ένα Κύπελλο (1998), ένα Κύπελλο Κυπελλούχων (1999) και ένα Ευρωπαϊκό Super Cup (1999).



Η δε Γιουβέντους, είχε τον Κάρλο Αντσελότι στην άκρη του πάγκου, ενώ δεν είχε πάρει κάποιο τρόπαιο μετά το πρωτάθλημα του 1998. Αντιλαμβάνεται λοιπόν κανείς ότι οι συνθήκες ήταν αρκετά διαφορετικές, κι ας υπήρχαν στο ρόστερ των «μπιανκονέρι» θρύλοι όπως ο Έντβιν Φαν Ντερ Σαρ, ο Αλεσάντρο Ντε Πιέρο, ο Ζινεντίν Ζιντάν και ο Έντγκαρ Ντάβιντς!

Εκείνο το 2-1 είχε στείλει τη Λάτσιο στα ημιτελικά του Coppa Italia, καθώς στο πρώτο ματς είχε ηττηθεί με 3-2, με το εκτός έδρας γκολ να την ωφελεί. Αυτό ήταν. Οι πρωτευουσιάνοι δεν θα έχαναν ξανά από τη Γιούβε για τα επόμενα τέσσερα χρόνια!

Την Πρωταπριλιά του ίδιου έτους, η Λάτσιο επιβλήθηκε 1-0 (66’ Σιμεόνε) της Γιουβέντους εκτός έδρας, στον δρόμο για την κατάκτηση του πρωταθλήματος, που συνοδεύτηκε μάλιστα από το Κύπελλο.

Τη σεζόν 2000/01, οι πρωταθλητές απέσπασαν ισοπαλία, 1-1 (30’ Σάλας – 22’ Τούντορ), στο «Ντέλε Άλπι», ενώ στην έδρα τους, τους διέλυσαν με 4-1 (22’, 66’ Νέντβεντ, 46’, 81’ Κρέσπο – 59’ Ντελ Πιέρο) τη «βέκια σινιόρα», σε μία από τις πιο ευρείες νίκες τους ενάντια στον συγκεκριμένο αντίπαλο.



Την επόμενη χρονιά, ο απολογισμός ήταν εκ νέου μία νίκη με 1-0 (49’ Λιβεράνι) εντός και μία ισοπαλία, 1-1 (25’ Λόπες – 38’ Τρεζεγκέ), εκτός, με τη Γιουβέντους πάντως να επιστρέφει στην κορυφή της Serie A. Ο Έρικσον ήταν πλέον παρελθόν και η Λάτσιο είχε αφήσει πίσω της τις εποχές της δόξας, ωστόσο η πελατειακή σχέση με τους ανώτερους πλέον Γιουβεντίνους συνεχιζόταν!

Τη σεζόν 2002/03, η Λάτσιο πανηγύρισε με 2-1 (35’, 50’ Φιόρε – 34’ Νέντβεντ) στο Τορίνο, με το ματς στη Ρώμη να μένει στο 0-0. Την επόμενη χρονιά, η.. δουλειά ξεκίνησε ως συνήθως, με το 2-0 (21’ Κοράντι, 48’ Φιόρε) στο «Ολίμπικο» για το πρωτάθλημα. Οι δύο ομάδες συναντήθηκαν στη συνέχεια της σεζόν στον –διπλό- τελικό Κυπέλλου, με τη Λάτσιο να επικρατεί με το ίδιο σκορ (59’, 80’ Φιόρε) στην έδρα της.

Λίγο μετά, τον Απρίλιο του 2004, η... κατάρα έσπασε. Η Γιουβέντους επικράτησε 1-0 στο «Ντέλε Άλπι» χάρη σε γκολ του Τρεζεγκέ στο 88ο λεπτό και έφτασε στην πρώτη της επιτυχία εις βάρος της Λάτσιο μετά τον Ιανουάριο του 2000, αν και στο πραγματικά σημαντικό ματς, ήτοι τη ρεβάνς του τελικού, είδε τους «λατσιάλι» να παίρνουν ισοπαλία, 2-2, και μαζί το τρόπαιο.