Ρίχνοντας μια ματιά στο προφίλ που διατηρεί στο Instagram, η οποιαδήποτε σχέση με το ποδόσφαιρο μοιάζει ελάχιστη. Πρέπει να κατέβει κανείς αρκετά στις δημοσιεύσεις για να βρει μια φωτογραφία από το Παγκόσμιο Κύπελλο του 2022, όπου απεικονίζεται δίπλα στον αειθαλή Καζουγιόσι Μιούρα.
Κι άλλο πίσω, ποζάρει μαζί με τον Κιλιάν Εμπαπέ, που κρατά μία φανέλα του και χαμογελά στην κάμερα. Έξι γράμματα στην πλάτη, σχηματίζουν τη λέξη Νακάτα. Γενέθλια έχει σήμερα ο παλαίμαχος Ιάπωνας ποδοσφαιριστής, που κλείνει τα 48 του χρόνια.
Δεν έγινε προπονητής, δεν έγινε τηλεκριτικός διαιτησίας, δεν έγινε μάνατζερ. Στην επίσημη ιστοσελίδα του, το nakata.net, θα βρεις πράγματα για το γκολφ, για τον πολιτισμό και την κουλτούρα της πατρίδας του, φυσικά για το σάκε. Για μπάλα, νάδα...
Κι ας είχε πει το καλοκαίρι του 2006 ότι «δεν θα παρατήσω το ποδόσφαιρο», στην ανακοίνωση της απόσυρσής του από την ενεργό δράση σε ηλικία μόλις 29 ετών. Μια απόφαση που την είχε πάρει καιρό.
«Αποφάσισα ενάμιση χρόνο πριν ότι θα αποσυρθώ από την ενεργό δράση. Μέρα με τη μέρα, συνειδητοποίησα ότι το ποδόσφαιρο έγινε μια μεγάλη μπίζνα. Ένιωθα ότι η ομάδα παίζει μόνο για τα λεφτά και όχι για να περνά καλά. Πάντα θεωρούσα ότι μια ομάδα είναι σαν μεγάλη οικογένεια, αλλά σταμάτησα να αισθάνομαι έτσι.
Ήταν λυπηρό, γι’ αυτό σταμάτησα», θα εξηγούσε, με τον τελευταίο προπονητή του, τον Σαμ Άλαρνταϊς, να σχολιάζει τότε πως «απ’ όσο ξέρω, δεν ήταν έκπληξη τα νέα αυτά. Ο Χίντε είχε τον χρόνο να σκεφτεί το μέλλον του και κατέληξε πως η καλύτερη απόφαση ήταν να κρεμάσει τα παπούτσια του».
Στην Μπόλτον δανεικός, με ένα γκολ σε 32 συμμετοχές τη σεζόν 2005/06, γράφτηκε ο επίλογος της σύντομης μα λαμπερής καριέρας του Χιντετόσι Νακάτα, ο οποίος φυσικά έμεινε στο μυαλό ως παίκτης του Καμπιονάτο...
Το «μικρό κόσμημα» του Καμπιονάτο
Η Περούτζια τον είχε ανακαλύψει το 1998, με τον 22χρονο τότε μέσο να έχει ξεχωρίσει με τη φανέλα της Σόναν Μπελμάρε και να παίζει και στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γαλλίας με την εθνική του ομάδα το 1998.
Ο Νακάτα είχε αποφασίσει πως θέλει να γίνει ποδοσφαιριστής έχοντας επηρεαστεί από τον Κάπταιν Τσουμπάσα, το θρυλικό γιαπωνέζικο ποδοσφαιρικό κόμικ της δεκαετίας του ’80.
Τα κατάφερε και μόλις στα 22 του έφυγε από την πατρίδα του για την Ιταλία, όντας τότε μόλις ο δεύτερος Ιάπωνας που θα έπαιζε στη λαμπερή Serie A, μετά τον Μιούρα. Τέσσερα εκατομμύρια δολάρια είχε δώσει η νεοφώτιστη τότε Περούτζια, με την απόσβεση να είναι άμεση, καθώς ο Ασιάτης χαφ μέτρησε δέκα γκολ σε 33 ματς και βοήθησε στην παραμονή.
Ενάμιση χρόνο αργότερα ήρθε και το κέρδος για τους «γκριφόνι», καθώς οι εξαιρετικές εμφανίσεις του Νακάτα έφεραν το ενδιαφέρον από τη Ρόμα και τη μεταγραφή έναντι 22 εκατ. δολαρίων!
Στους σπουδαίους «τζαλορόσι» του Φάμπιο Καπέλο, ο Ιάπωνας χαφ, το «μικρό κόσμημα», όπως τον αποκαλούσαν στην Ιταλία, μέτρησε έξι γκολ σε 40 συμμετοχές μέχρι το καλοκαίρι του 2001, που τον βρήκε με το σκουντέτο ανά χείρας.
Τότε ακολούθησε μία ακόμη μεταγραφή, με την Πάρμα να δίνει περίπου 30 εκατομμύρια δολάρια για να αποκτήσει τον Νακάτα, ο οποίος άλλαξε και τρίτη ομάδα στο ιταλικό πρωτάθλημα. Το deal ήταν μεγάλο και δαπανηρό, άξιζε όμως για έναν παίκτη που μεταξύ 1998 και 2002, προτάθηκε τρεις φορές για τη Χρυσή Μπάλα και τέσσερις για το βραβείο του κορυφαίου της FIFA! Τιμές που για παίκτη από την Ασία, έμοιαζαν άπιαστες ως τότε...
Η πρώτη διετία στην Πάρμα ήταν γεμάτη, με τον Νακάτα να μετρά οκτώ γκολ σε 75 ματς και να πανηγυρίζει την κατάκτηση ενός Κυπέλλου. Τη σεζόν 2003/04 άρχισε να χάνει τη θέση του στην ενδεκάδα, με αποτέλεσμα να περάσει μερικούς μήνες ως δανεικός στην Μπολόνια, ενώ το 2004 αποχώρησε ως ελεύθερος για τη Φιορεντίνα, που μόλις είχε επιστρέψει στα σαλόνια μετά από την περιπέτεια της διάλυσης και του υποβιβασμού.
Μία σεζόν κι εκεί, πριν έρθει ο δανεισμός στην Μπόλτον και η απόφαση για το τέλος μόλις το 2006...
Ο Ιάπωνας... Ντέιβιντ Μπέκαμ και η κρίσιμη διαπίστωση
Ήδη από τα χρόνια που όργωνε τα ιταλικά γήπεδα, ο Νακάτα είχε δείξει ενδιαφέρον για τον χώρο της μόδας. «Είναι τέλειος, είναι σαν μοντέλο και έχει τρέλα με τη μόδα» θα ανέφερε χαρακτηριστικά Ιταλός φωτογράφος του GQ το 2004, με τον Ιάπωνα να μην χάνει την ευκαιρία να συμμετάσχει σε φωτογραφίσεις και διαφόρων ειδών καμπάνιες.
Ιάπωνα... Ντέιβιντ Μπέκαμ τον έλεγαν πολλοί, με την Calvin Klein και την Dior να είναι μερικές μόνο από τις εταιρίες που συνεργάστηκαν μαζί του. Η μορφή του κοσμούσε πρωτοσέλιδα γκλαμουράτων εντύπων αλλά και τις πρώτες θέσεις σε κορυφαία γκαλά μόδας.
Στο πλάι του, κατά καιρούς εκπρόσωποι του... ανφάν γκατέ της ασιατικής –και όχι μόνο- σόουμπιζ! Σταρ όπως η Κο Σιμπασάκι, η Μισέλ Ρέις, η Μάγκι Κιου, η Μίχο Νακαγιάμα, η Μάκι Ογκούρο, ακόμα και η Μίλα Γιόβοβιτς, υπήρξαν σε σχέση με τον τότε ποδοσφαιριστή, ο οποίος θα έλεγε αργότερα πως «δεν γνώρισα ποτέ μου την αγάπη. Η αγάπη είναι πολύ δύσκολη. Μερικές φορές είναι πάθος και είναι ζόρικο να τα ξεχωρίσεις».
Το 2006 πάντως, έχοντας κρεμάσει τα ποδοσφαιρικά του παπούτσια και αποτελώντας μία άκρως αναγνωρίσιμη φιγούρα, ο Νακάτα κλήθηκε να αποφασίσει τι θα κάνει με τον μπόλικο ελεύθερο χρόνο που είχε εξασφαλίσει για τον εαυτό του.
Με την μπάλα δεν υπήρχε περίπτωση να ασχοληθεί από άλλο πόστο. Όπως είχε πει, ερωτώμενος για το ενδεχόμενο να σχολιάζει αγώνες, «το ποδόσφαιρο πρέπει να το παίζω εγώ, όχι να βλέπω άλλους. Και όταν ήμουν παίκτης, και τώρα, δεν βλέπω πολλή μπάλα».
Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα του 2016, όταν ρωτήθηκε για τον συμπατριώτη του, Κεϊσούκε Χόντα, που έπαιζε στη Μίλαν και αποκρίθηκε ειλικρινά πως «δεν τσεκάρω αθλητικά, δεν ξέρω και πολλά»!
Ψάχνοντας την επόμενη περιπέτεια της ζωής του, ταξίδεψε στον κόσμο. Πολύ. Είδε εκατοντάδες μέρη, επισκεπτόμενος πάνω από 100 χώρες και μαθαίνοντες μπόλικες ξένες γλώσσεις και παρακολούθησε μαθήματα μάρκετινγκ, διοίκησης επιχειρήσεων, σχεδίασης κοσμημάτων, τεχνολογίας και εσωτερικού σχεδιασμού στις ΗΠΑ.
Γυρνώντας τον κόσμο όμως, διαπίστωσε κάτι σημαντικό. Παρότι Ιάπωνας, δεν ήξερε... καθόλου την Ιαπωνία! «Έφυγα από την πατρίδα μου σε νεαρή ηλικία, ονειρευόμενος μια ζωή μακριά από την Ιαπωνία χωρίς να αντιλαμβάνομαι την κουλτούρα της. Όταν με ρωτούσαν πράγματα για την κουλτούρα της, συνειδητοποιούσα ότι δεν είχα κάτι να απαντήσω», τα λόγια του...
Όλα για το σάκε!
Κάπου εκεί λοιπόν, ήρθε το σημείο καμπής. Ο Νακάτα αποφάσισε να επιστρέψει στην πατρίδα του και να αφοσιωθεί στο να την γνωρίσει καλύτερα, τριγυρνώντας σε όλες τις επαρχίες της χώρας.
Για πάνω από επτά χρόνια, ο παλαίμαχος πια ποδοσφαιριστής επισκεπτόταν περιοχές της Ιαπωνίας και ερχόταν πιο κοντά στην κουλτούρα, τον πολιτισμό αλλά και τα προϊόντας της χώρας του ανατέλλοντος ηλίου.
Κι αν περιμένει κανείς πολυτελείς διακοπές ανά την ιαπωνική επικράτεια, κάνει λάθος. Ανέκαθεν πρακτικό άτομα ο άλλοτε σταρ της Serie A, έψαχνε τρόπους να στηρίξει επιχειρηματικά την ντόπια κουλτούρα και αν την κάνει... πρώτη μούρη εκτός συνόρων.
Μεγάλο μέρος της προσοχής του τράβηξε το σάκε. Το διάσημο, παραδοσιακό γιαπωνέζικο ποτό, η εξαγωγή του οποίου είχε υποστεί πλήγμα κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα. Ο Νακάτα επισκέφτηκε πάνω από 400 παραγωγούς , ήτοι κάτι λιγότερο από το 50% σε όλη τη χώρα!
«Ένιωσα ότι χρειάζεται περισσότερη αναγνώριση. Με γοήτευσε το πόσο μοναδικό είναι, φτιάχνεται στην ιαπωνία για πάνω από 2.000 χρόνια», θα έλεγε χαρακτηριστικά.
Ωστόσο, παρατήρησε ότι υπήρχαν τεράστιες δυσκολίες εξαγωγής του σάκε, η ποιότητα του οποίου ήταν πολύ υποδεέστερη στο εξωτερικό - με τα καλά, ιαπωνικά αποστακτήρια να είναι τοπικής εμβέλειας.
Κάπου εκεί, ο διαμόνιος Ιάπωνας αποφάσισε πως έπρεπε να κάνει κάτι για να βοηθήσει και το 2015, ίδρυσε την Japan Craft Sake Company, με στόχο την υποστήριξη της διανομής ποιοτικού σάκε σε όλον τον κόσμο και τη δημιουργία των απαραίτητων εγκαταστάσεων, εντός κι εκτός Ιαπωνίας, για να φυλάσσεται και να διατηρείται το ευαίσθητο ποτό.
Σταδιακά, το σάκε άρχισε να επεκτείνεται σε Κίνα, Κορέα, Χονγκ Κονγκ και Ταϊβάν, με τον Νακάτα να αντιλαμβάνεται πως είναι σημαντικό να σταθεροποιηθεί αρχικά στην ασιατική αγορά πριν φτάσει σε Ευρώπη και ΗΠΑ, που είναι πιο... δύσκολες.
Το ξέσπασμα του κορωνοϊού το 2020 αποτέλεσε πλήγμα, ωστόσο ο Ιάπωνας συνεχίζει ακάθεκτος, έχοντας αφιερώσει μία δεκαετίας της ζωής του στο να φτάσει το σάκε σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
«Δεν έχω βγάλει λεφτά από αυτό» τόνισε σε συνέντευξή του, εξηγώντας πως «το κάνω επειδή το αγαπώ. Όταν κάνεις κάτι μόνο για τα χρήματα ή τη δόξα, δεν το νιώθεις σωστό».
Λόγια λογικά να ακούγονται από το στόμα ενός ανθρώπου που θα μπορούσε, αν ήθελε, να συνεχίσει να βγάζει λεφτά από το ποδόσφαιρο και μετά τα 29 του χρόνια αλλά το απέφυγε επειδή πολύ απλά δεν το διασκέδαζε πια.
Τι θα ακολουθήσει; Ήδη ο Νακάτα έχει αρχίσει να ασχολείται με το γιαπωνέζικο τσάι, ενώ μέσω του πρότζεκτ Nihonmono, προωθεί όσο περισσότερα ιαπωνικά προϊόντα μπορεί.
Όπως έχει πει, «τους 4-5 μήνες του χρόνου είμαι στο εξωτερικό, προωθώντας την ιαπωνική κουλτούρα. Αλλά ακόμα κι όταν γυρνάω, κάθομαι λίγο στο Τόκιο. Δεν αγοράζω, ούτε νοικιάζω τίποτα, μένω σε ξενοδοχεία.
Έπαιζα μπάλα στην Ιταλία και την Αγγλία, πάντα βλέπω τον κόσμο σαν ένα γήπεδο. Όταν ίδρυσα την εταιρεία μου, ήθελα να γίνω παγκόσμιος. Αν τα καταφέρω, θα είναι η νίκη μου».
Φαίνεται πως ο Νακάτα έχει ωφελήσει πολύ περισσότερο την πατρίδα του με τον τρόπο αυτό, παρά από το να συνέχιζε να φορά τη φανέλα της εθνικής του ομάδας για μερικά χρόνια παραπάνω...
Ακολουθήστε τον bwinΣΠΟΡ FM 94.6 στο Google News για να μαθαίνετε πρώτοι τα τελευταία νέα από την Ελλάδα και τον κόσμο.
