Ολυμπιακός: Τι έχει να περιμένει αφήνοντας πίσω του το 2024 και με… φόντο τα σημαντικά που έρχονται

Με το 2025 να βρίσκεται στο ξεκίνημά του, οι απανταχού ομάδες αφήνουν πίσω τους το πρώτο μισό της σεζόν και ετοιμάζονται για τους επόμενους κρίσιμους μήνες, κατά τη διάρκεια των οποίων θα κριθούν τα πάντα!

Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει και ο Ολυμπιακός, ο οποίος το περασμένο καλοκαίρι δημιούργησε ένα από τα δυνατότερα ρόστερ της ιστορίας του, με μοναδικό του στόχο να επιστρέψει στην κορυφή του ελληνικού και του ευρωπαϊκού μπάσκετ!

Η επιστροφή του Βεζένκοφ, ο οποίος δεν βρήκε τον ρόλο που ήθελε στους Σακραμέντο Κινγκς του ΝΒΑ και ήρθε ξανά στην ομάδα με την οποία έβγαλε στο παρκέ τον καλύτερο αγωνιστικό του εαυτό, το μεταγραφικό «μπαμ» με την απόκτηση του Φουρνιέ, ο οποίος μετά από πολυετή παρουσία στην κορυφαία μπασκετική λίγκα του πλανήτη επέλεξε να μετακομίσει στον Πειραιά για χάρη του δαφνοστεφανωμένου, αλλά και οι ποιοτικότατες προσθήκες των Ντόρσεϊ και Βιλντόσα, σκόρπισαν ενθουσιασμό στους φίλους των «ερυθρόλευκων» το περασμένο καλοκαίρι!

Παράλληλα, το γεγονός ότι ο περσινός κορμός της ομάδας παρέμεινε άθικτος, ενίσχυσε ακόμα περισσότερο την αισιοδοξία, μετά από μια σεζόν στην οποία η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα παρουσιάστηκε σταθερότατη κατά τη διάρκειά της και έφτασε μέχρι… την πηγή, αλλά τελικά δεν κατάφερε να πιει νερό, χάνοντας στον ημιτελικό του Final-4 της Ευρωλίγκας από τη Ρεάλ Μαδρίτης και βλέποντας τον Παναθηναϊκό να στέφεται πρωταθλητής Ελλάδας, κάνοντας τη μεγάλη ανατροπή και επιστρέφοντας από το 2-0.

Τι έχει να περιμένει όμως ο Ολυμπιακός, αφήνοντας πίσω του το 2024 και με… φόντο τα σημαντικότερα που έρχονται;

Ψάχνοντας την ισορροπία και τους καταλληλότερους ρόλους, στο πιο γεμάτο ρόστερ της ιστορίας του

Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, η φετινή σεζόν ξεκίνησε με τον Ολυμπιακό να διαθέτει ένα από τα πιο πλήρη και λαμπερά ρόστερ της ιστορίας του. Κατά τη διάρκεια του περασμένου καλοκαιριού οι αδερφοί Αγγελόπουλοι εκτόξευσαν κατακόρυφα το μπάτζετ, έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη χωρίς να σκέφτονται το καθαρά οικονομικό τους συμφέρον και ενίσχυσαν την ομάδα με μοναδικό στόχο την κατάκτηση της κορυφής. Έχοντας τυφλή εμπιστοσύνη στον προπονητή και όντας πεπεισμένοι ότι είναι ο ιδανικός άνθρωπος που θα μπορούσε να κρατάει το τιμόνι, έκαναν πραγματικότητα τα μεταγραφικά του «θέλω» και πρόσθεσαν ποιοτικότατες λύσεις σε κάθε θέση.



Έτσι, έδωσαν έναν… γλυκό πονοκέφαλο στον coach Μπαρτζώκα, ο οποίος εδώ και μερικούς μήνες καλείται να διαχειριστεί με τον καλύτερο δυνατό τρόπο όλα αυτά «τα βέλη που έχει στη φαρέτρα του», πράγμα που μόνο εύκολο δεν είναι. Παίκτες που θα λογίζονταν ως βασικότατοι στις περισσότερες ομάδες της Ευρωλίγκας, αναγκάζονται να παρακολουθούν τη μεγαλύτερη διάρκεια των αγώνων από τον πάγκο.

Χαρακτηριστικότατο παράδειγμα αυτό του Τάιλερ Ντόρσεϊ, ο οποίος το περασμένο καλοκαίρι επέστρεψε στο λιμάνι και αρχικά λογίζονταν ως το βασικό δυάρι της ομάδας, όμως μετά την άφιξη του Φουρνιέ είδε τον ρόλο του να περιορίζεται σε πολύ μεγάλο βαθμό. Ο Άλεκ Πίτερς πέρσι κατάφερε να κάνει το step-up, αναπληρώνοντας επάξια το κενό του Βεζένκοφ, αλλά μετά την επιστροφή του Σάσα «υποβαθμίστηκε» και αρκείται σε σαφώς λιγότερα λεπτά συμμετοχής σε σύγκριση με πέρσι, ενώ ο Φίλιπ Πετρούσεφ, ο οποίος άφησε το ΝΒΑ για χάρη του Ολυμπιακού και μετακόμισε στον Πειραιά ως μια από τις σημαντικότερες μεταγραφικές κινήσεις στην Ευρωλίγκα, τελικά αντιλήφθηκε ότι δεν μπορεί να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και παραχωρήθηκε με τη μορφή δανεισμού στον Ερυθρό Αστέρα.

Ο Λούκα Βιλντόσα θα είχε βασικότατο ρόλο στις περισσότερες ομάδες της κορυφαίας ευρωπαϊκής διοργάνωσης, αλλά στον Ολυμπιακό συνήθως έρχεται από τον πάγκο, ο Σακίλ ΜακΚίσικ δεν αγωνίζεται καθόλου στα παιχνίδια του ελληνικού πρωταθλήματος έχοντας μείνει εκτός λίστας ως ο έβδομος ξένος, ενώ ο Γιαννούλης Λαρεντζάκης παίζει ελάχιστα στα ευρωπαϊκά ματς, κάτι που συμβαίνει και στην περίπτωση του Ναζ Μήτρου-Λονγκ. Και μην ξεχνάμε ότι έπεται και η επιστροφή του εδώ και μήνες τραυματία Κίναν Έβανς.

Προφανώς, κάθε προπονητής επιθυμεί να έχει στη διάθεσή του το καλύτερο δυνατό ρόστερ, με τις περισσότερες δυνατές επιλογές, όμως το έργο του Γιώργου Μπαρτζώκα σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να χαρακτηριστεί εύκολο. Ο πολύπειρος τεχνικός έχει στα χέρια του ίσως το καλύτερο σύνολο παικτών που είχε ποτέ άλλοτε κατά τη διάρκεια της καριέρας του και καλείται να βρει τη σωστή ισορροπία με τους καταλληλότερους ρόλους, παίρνοντας το maximum από τον καθέναν τους.

Η μεγάλη δύναμη μέσα στη ρακέτα που δεν έχει ακόμα φανεί

Δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί που μπορούν να αμφισβητήσουν ότι Νίκολα Μιλουτίνοφ και Μουστάφα Φαλ αποτελούν ένα από τα δυνατότερα δίδυμα σέντερ που θα μπορούσε να έχει η κάθε ευρωπαϊκή ομάδα. Ο Ολυμπιακός έχει την τύχη να διαθέτει δύο από τα καλύτερα πεντάρια που βρίσκονται αυτή την στιγμή στην Ευρώπη, ενώ και ο Μόουζες Ράιτ δεν άργησε να προσαρμοστεί μετά από την απόκτησή του από της άσημης τούρκικης Μερκεζεφέντι, δείχνοντας ότι μπορεί να αποτελέσει μια απολύτως αξιόπιστη λύση πίσω τους, ως ο τρίτος σέντερ της ομάδας.



Ωστόσο, η αλήθεια είναι ότι οι ατυχίες με τους τραυματισμούς ουσιαστικά δεν μας έχουν επιτρέψει να δούμε τους τρεις τους να βρίσκονται ταυτόχρονα στη διάθεση του Γιώργου Μπαρτζώκα. Ο Φαλ έχασε το τέλος της περσινής σεζόν και ολόκληρη την καλοκαιρινή προετοιμασία της ομάδας λόγω ενός κατάγματος κόπωσης στο τέταρτο μετατάρσιο του αριστερού του ποδιού, ενώ λίγο πριν την έναρξη της φετινής σεζόν ο Μιλουτίνοφ υπέστη διάστρεμμα δευτέρου βαθμού και αναγκάστηκε να παραμείνει εκτός αγωνιστικές δράσης για μπόλικες εβδομάδες. Ο Ολυμπιακός έδωσε τα πρώτα του παιχνίδια με μοναδικό του σέντερ τον Ράιτ, ο οποίος στην συνέχεια στάθηκε και εκείνος με τη σειρά του άτυχος, αφού ένα ξαφνικό πρόβλημα υγείας τον αναγκάζει να μείνει εκτός για ολόκληρο το υπόλοιπο της σεζόν.

Κάπως έτσι, οι «ερυθρόλευκοι» εμφάνισαν από το πουθενά πρόβλημα στον τομέα των ριμπάουντ (ποιος να το 'λεγε πριν από την έναρξη της σεζόν) και αναγκάστηκαν να προχωρήσουν στην… έκτακτη απόκτηση του Νέιθαν Μένσα, ο οποίος όμως δεδομένα θα χρειαστεί τον απαραίτητο χρόνο προσαρμογής στα νέα, για εκείνον, δεδομένα. Όπως και να έχει, η μεγάλη δύναμη που φαινόταν ότι θα έχει ο Ολυμπιακός στη ρακέτα του κατά τη διάρκεια της φετινής σεζόν δεν έχει ακόμα φανεί στο παρκέ, όμως κατά πάσα πιθανότητα θα τη δούμε στο δεύτερο μισό της σεζόν, ελπίζοντας να μην υπάρξουν νέες δυσάρεστες εκπλήξεις με ανεπιθύμητους τραυματισμούς.

Η ανάγκη για έναν τρίτο πόλο στο σκοράρισμα πίσω από Βεζένκοφ και Φουρνιέ

Αναμφίβολα, Βεζένκοφ και Φουρνιέ αποτελούν τα δύο ισχυρότερα επιθετικά «όπλα» του Ολυμπιακού ως τώρα στη σεζόν. Ο πρώτος έχει επιστρέψει… πεινασμένος από την αδράνεια στην οποία είχε μπει από τους Σακραμέντο Κινγκς στο ΝΒΑ και είναι η πιο αξιόπιστη σταθερά της ομάδας όσον αφορά το σκοράρισμα σε κάθε παιχνίδι της, ενώ ο δεύτερος δεν άργησε να προσαρμοστεί και πλέον φαίνεται ότι νιώθει πολύ άνετα με τα ερυθρόλευκα, βγαίνοντας μπροστά επιδεικνύοντας τα ηγετικά χαρακτηριστικά που ξέραμε ότι έχει στο παιχνίδι του, δηλώνοντας «παρών» επιθετικά όποτε τον χρειάζεται η ομάδα του.



Ωστόσο, συχνά δημιουργείται η εντύπωση ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται και έναν τρίτο επιθετικό πόλο, πίσω από τους δύο μεγάλους του σταρ. Μέχρι στιγμής, κανείς δεν έχει καταφέρει να παίξει αυτό τον ρόλο. Ο Μιλουτίνοφ ξεκίνησε εντυπωσιακά τη σεζόν, αλλά μοιάζει σαν να ψάχνει ακόμα τα πατήματά του μετά τον τραυματισμό που τον ταλαιπώρησε, ο Φαλ μας έχει συνηθίσει πλέον στον ρόλο του point center και προτιμά να πασάρει από το να τελειώνει τις φάσεις, ο Ντόρσεϊ περιορίζεται σε λίγα λεπτά συμμετοχής, προσπαθώντας ακόμα να βρει ρυθμό και να ενστερνιστεί τον ρόλο για τον οποίο τον προορίζει ο Μπαρτζώκας, ο Γουίλιαμς-Γκος δίνει σαφώς περισσότερα αμυντικά από ότι επιθετικά, ο Γουόκαπ έχει επίσης ως πρώτο του μέλημα την άμυνα μαζί με τη δημιουργία, ενώ και οι ΜακΚίσικ, Παπανικολάου, Βιλντόσα περιορίζονται περισσότερο σε… εκλάμψεις και δεν δείχνουν ικανοί να πρωταγωνιστήσουν επιθετικά. Λαρεντζάκης και Μήτρου-Λονγκ έχουν αγωνιστεί ελάχιστα από το ξεκίνημα της σεζόν στην Ευρωλίγκα και δεν μπορούν να κριθούν με ασφάλεια. Μοναδική εξαίρεση ο Πίτερς, ο οποίος συνεχίζει να είναι ορεξάτος και να προσφέρει σημαντικότατες βοήθειες κάθε φορά που πατάει στο παρκέ, έχοντας αποδεχθεί απολύτως τον ρόλο που έχει αποδείξει ότι μπορεί να παίξει, αποτελώντας απολύτως αξιόπιστη λύση με τα σταθερά πολύ καλά του ποσοστά στα τρίποντα.



Όταν οι Βεζένκοφ και Φουρνιέ μπλοκάρουν, κάτι που η αλήθεια είναι ότι δεν έχει συμβεί πολλές φορές ως τώρα στη σεζόν, μπλοκάρει μαζί τους και ολόκληρη η ομάδα, μην έχοντας άλλον παίκτη που να θέλει την μπάλα στα χέρια του όταν εκείνη… καίει.

Η πολυαναμενόμενη επιστροφή του Έβανς και το «στοίχημα» που ακούει στο όνομα Μένσα

Τον περασμένο Ιούλιο, ο Ολυμπιακός ανακοίνωσε την απόκτηση του Κίναν Έβανς, παρότι μερικούς μήνες νωρίτερα ο Αμερικανός γκαρντ είχε τραυματιστεί σοβαρά (ρήξη επιγονατιδικού συνδέσμου στο αριστερό του πόδι) όντας παίκτης της Ζαλγκίρις και αναγκάστηκε να υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση, μένοντας εκτός αγωνιστικής δράσης για σχεδόν 8 μήνες. Ο 28χρονος δεν έχει πραγματοποιήσει ακόμα το ντεμπούτο του με τα ερυθρόλευκα, όμως πλέον μετρά αντίστροφα για την επιστροφή του, αφού βρίσκεται στο τελικό στάδιο της αποθεραπείας του.

Σύμφωνα με τα όσα μας έχει δείξει ως τώρα κατά τη διάρκεια της καριέρας του, ο Έβανς αποτελεί έναν τρομερό σκόρερ, με πολύ καλά ποσοστά ευστοχίας στα τρίποντα και ικανό να νικήσει την οποιαδήποτε άμυνα, είτε με τις διεισδύσεις του, είτε με σουτ από μέση και μακρινή απόσταση. Στα χαρτιά, φαίνεται ότι μπορεί να αποδειχθεί καθοριστικότατος παράγοντας για τον Ολυμπιακό, προσφέροντάς του πολλές λύσεις επιθετικά και (γιατί όχι) να αποτελέσει τον τρίτο επιθετικό πόλο που ψάχναμε παραπάνω. Βέβαια, μετά από τόσο σοβαρούς τραυματισμούς υπάρχει πάντα το ερωτηματικό σχετικά με το πόσο γρήγορα θα μπορέσει να επιστρέψει στα στάνταρ στα οποία μας είχε συνηθίσει αγωνιζόμενος για Μακάμπι Τελ Αβίβ και Ζαλγκίρις.



Επιπλέον, υπάρχει και το «στοίχημα» που ακούει στο όνομα Νέιθαν Μένσα. Για αυτόν τα είχαμε γράψει πριν από μερικές μέρες και στο πλαίσιο της επισημοποίησης της απόκτησής του από τους Πειραιώτες. Μια επιλογή ειδικής συνθήκης, καλείται να αναπληρώσει το κενό του άτυχου Ράιτ αποτελώντας τον τρίτο σέντερ πίσω από Μιλουτίνοφ-Φαλ και μένει να φανεί αν θα είναι το κομμάτι που θα ταιριάξει στο φετινό «ερυθρόλευκο» παζλ.

Η… παράνοια της βιαστικής γκρίνιας Γενάρη μήνα

Με την ολοκλήρωση του πρώτου γύρου μιας Ευρωλίγκας που δείχνει να είναι πιο αμφίρροπη και απρόβλεπτη... ever, και με το πέρας των πρώτων 18 αγωνιστικών, ο Ολυμπιακός φιγουράρει στην κορυφή του βαθμολογικού πίνακα, έχοντας το ίδιο ρεκόρ (12-8) με τη Μονακό του Βασίλη Σπανούλη!

Οι πρόσφατες διαδοχικές ήττες από Παρί και Ερυθρό Αστέρα, οι οποίες συνοδεύτηκαν από άσχημες εμφανίσεις, σε συνδυασμό με την πολύ δύσκολη νίκη κόντρα στην Άλμπα στο ΣΕΦ, έφεραν μια δυσφορία-γκρίνια σε (έχω την εντύπωση μικρή) μερίδα των φίλων των «ερυθρόλευκων», η οποία κατά την γνώμη μου δεν έχει κανέναν λόγο ύπαρξης.

Αν κοιτάξουμε το δάσος και όχι το δέντρο, το πρώτο μισό της σεζόν για τον Ολυμπιακό ολοκληρώθηκε με ξεκάθαρα θετικό πρόσημο. Καλώς ή κακώς, στο μπάσκετ δεν κρίνεται απολύτως τίποτα τον Δεκέμβριο, με τις ομάδες ακόμα να χτίζονται και να προετοιμάζουν το έδαφος ενόψει των κρίσιμων μηνών που έπονται. Τρανό παράδειγμα ο περσινός Παναθηναϊκός, ο οποίος μέχρι τα μέσα της σεζόν... ψάχνονταν και όταν έφτασε το καλοκαίρι πανηγύριζε τον ιστορικό του θρίαμβο με την κατάκτηση της Ευρωλίγκας και του ελληνικού πρωταθλήματος, με επική ανατροπή μάλιστα κόντρα τον «αιώνιο» αντίπαλό του!

Το 2024 μας άφησε και το 2025 ήρθε, με τον Ολυμπιακό ακόμα να χτίζει το παζλ, το οποίο ελπίζει να παρουσιάσει έτοιμο και ολοκληρωμένο, με όλα τα κομμάτια στη θέση τους και σωστά τοποθετημένα, όταν πια θα έχει φτάσει η ώρα της κρίσης. Το μόνο σίγουρο είναι οι προϋποθέσεις μοιάζουν ιδανικές, και μένει να φανεί αν θα δούμε το «ερυθρόλευκο» παζλ κορνιζαρισμένο τον ερχόμενο Ιούνιο!