Επιβάλλεται αλλαγή προσανατολισμού για τους «αιώνιους»

Είναι αδιαπραγμάτευτη αλήθεια πως οι μεγάλες επιτυχίες των ελληνικών ομάδων στην Ευρωλίγκα στηρίχτηκαν διαχρονικά στον κορμό των γηγενών. Από τον Άρη του Γκάλη και του Γιαννάκη, μέχρι τον Παναθηναϊκό του Διαμαντίδη, του Τσαρτσαρή, του Ντικούδη και του Χατζηβρέττα, ή τον Ολυμπιακό του Σπανούλη, του Πρίντεζη, του Παπανικολάου και του Σλούκα, όλες ανεξαιρέτως οι διακρίσεις στο υψηλότερο επίπεδο είχαν Ελληνόπουλα όχι σε συμπληρωματικό, αλλά σε πρωταγωνιστικό ρόλο.

Ορθότατα οι ελληνικές ομάδες εξακολουθούν να θεωρούν θεμέλιο οποιασδήποτε φιλόδοξης προσπάθειάς τους τη δημιουργία ελληνικού κορμού. Μήπως όμως για να διατηρηθούν οι γηγενείς δημιουργούνται υπεραξίες και περισσεύουν λιγότερα χρήματα από τα απαιτούμενα για την πλαισίωσή τους από ξένους που μπορούν πραγματικά να κάνουν τη διαφορά;

Παναθηναϊκός και Ολυμπιακός είναι ίσως οι μόνες ομάδες στην Ευρωλίγκα που τα συμβόλαια των γηγενών τους καλύπτουν το μισό και ίσως και μεγαλύτερο κομμάτι του προϋπολογισμού τους. Συχνά, δε, οι μεταξύ τους διαμάχες για συγκεκριμένους παίκτες ανεβάζουν στα ύψη τα κασέ των παικτών, με πιο πρόσφατα παραδείγματα τον Μάντζαρη για τους «ερυθρόλευκους» και τον Παπαπέτρου για τους «πράσινους». Την ίδια ώρα, από τους τωρινούς γηγενείς των δύο «αιωνίων» πρωταγωνιστικό ρόλο στο top level της Ευρωλίγκας μπορούν να παίξουν αυτή τη στιγμή ο Καλάθης για τον Παναθηναϊκό, καθώς και ο Σπανούλης με τον Πρίντεζη που όμως είναι στη δύση της καριέρας τους με ό,τι αυτό συνεπάγεται, ενώ Παπαπέτρου και Παπανικολάου είναι μεν υπερπολύτιμοι αλλά ρολίστες και όχι (τουλάχιστον ακόμη) ηγέτες.

Στην προσπάθειά τους οι «αιώνιοι» να διατηρήσουν τον ελληνικό τους κορμό, να μην χάσουν παίκτες από τον ανταγωνισμό της Ευρωλίγκας αλλά και για λόγους γοήτρου ο ένας από τον άλλο, τα τελευταία χρόνια υποβαθμίζουν τη σημασία των ξένων παικτών. Όσο όμως πολύτιμη ήταν η συνεισφορά του Διαμαντίδη και του Τσαρτσαρή στα χρόνια των τίτλων του Παναθηναϊκού, άλλη τόση ήταν και εκείνη του Μπατίστ και του Γιασικεβίτσιους. Κι όσο κι αν η κλάση του Σπανούλη και του Πρίντεζη έφεραν το back-to-back του Ολυμπιακού, δύσκολα θα τα είχαν καταφέρει χωρίς τις πολύτιμες υπηρεσίες των Χάινς και Λο.

Τα τελευταία χρόνια η συνεισφορά των ξένων στους «αιώνιους» έχει διαρκώς φθίνουσα πορεία. Και παρότι αυτό οφείλεται και στις κακές επιλογές που έχουν γίνει κατά καιρούς από τους προπονητές Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, ένας βασικός λόγος είναι και το ότι δεν διατίθενται τα χρήματα που διατίθεντο κάποτε για ξένους από το πάνω ράφι. Δεν έχει κανείς την απαίτηση από Γιαννακόπουλο και Αγγελόπουλους να εκτοξεύσουν το μπάτζετ, αλλά ίσως η κατανομή του για γηγενείς και ξένους θα έπρεπε να είναι διαφορετική. Άλλωστε, πλέον, φαίνεται πως δεν υπάρχουν (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) Έλληνες που μπορούν να ερμηνεύσουν πρώτους ρόλους και συνεπώς απαιτούνται ενέσεις ποιότητας από το εξωτερικό.

Η εποχή που οι γηγενείς ήταν οι πρωταγωνιστές των ελληνικών ομάδων και αρκούσε η πλαισίωσή τους από καλούς ρολίστες ξένους για να έρθουν διακρίσεις στην Ευρωλίγκα δείχνει να έχει περάσει. Μιας και πλέον οι γηγενείς ηγέτες είναι μετρημένοι και κάποιοι έχουν φύγει για τα ξένα (π.χ. Σλούκας, Μπουρούσης), θα έπρεπε οι προσθήκες ξένων να αφορούν παίκτες ικανούς να επωμιστούν πρωταγωνιστικό ρόλο, με τους Έλληνες να περνούν σε δεύτερο πλάνο. Όπως κάνουν αντίστοιχα, λόγω ένδειας σε ταλέντο γηγενών (κι ανεξάρτητα από το αν έχουν πολύ μεγαλύτερο πορτοφόλι) Ρώσοι, Τούρκοι, Ιταλοί και άλλοι…

Ήρθε η ώρα να το κάνουν και οι ελληνικές ομάδες. Δεν είναι ξενομανία, αλλά ρεαλιστική προσέγγιση μιας πραγματικότητας που διαμορφώνεται και απαιτεί προσαρμογή των «αιωνίων» για να επιβιώσουν στον όλο και πιο σκληρό ανταγωνισμό της Ευρωλίγκας.

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis