Ένας Παναθηναϊκός για Μιλάνο κι ένας για... Αθήνα

Ο Παναθηναϊκός υπέβαλε τους φίλους του σε σκωτσέζικο ντους στην αναμέτρηση με την Αρμάνι στο Μιλάνο. Παρουσίασε στο πρώτο ημίχρονο μία ομάδα που θα δυσκολευτεί πολύ και είναι αμφίβολο αν τελικά θα καταφέρει να προκριθεί στα προημιτελικά της Ευρωλίγκας και στο δεύτερο άλλη μία που δείχνει ικανή να επιστρέψει το Μάιο στο «Forum» για το Final Four.

Η διαφορά προσώπων μεταξύ πρώτου και δευτέρου ημιχρόνου δεν οφείλεται στα άστρα ή κάποιο μεταφυσικό φαινόμενο, αλλά έχει εξήγηση που δεν χρειάζεται δίπλωμα προπονητή για να την αντιληφθεί κανείς. Ο Παναθηναϊκός που διαπρέπει στην ομαδική άμυνα παρουσίασε το σύνηθες πρόβλημα στην αντιμετώπιση παικτών που έχουν έφεση στο ένας εναντίον ενός. Λάνγκφορντ, Τζέρελς και Τζεντίλε κατά κύριο λόγο εξέθεσαν τη συγκεκριμένη αδυναμία στην περιφερειακή άμυνα του «τριφυλλιού» με προσωπικά καλάθια. Το τεχνικό τιμ πόνταρε σε αστοχία τύπου… Ολυμπιακού στο ΟΑΚΑ, αλλά γεννούσαν και τα κοκόρια των Ιταλών από την περιφέρεια και το πλάνο πήγε περίπατο. Την ίδια ώρα, η πολύ επιθετική άμυνα που ο Μπάνκι έμαθε στους παίκτες του να παίζουν (διαθέτοντας πλέον και δυναμικό με προσόντα για να ανταποκριθεί σε αυτή) προκαλούσε ασφυξία στο επιθετικό κομμάτι του Παναθηναϊκού. Η μπάλα κυκλοφορούσε με αίμα και ιδρώτα, τα λάθη ήταν συνεχή ακόμη κι από τον Διαμαντίδη, ενώ οι επιθέσεις γίνονταν υπό κακές προϋποθέσεις και πίεση χρόνου. Το -18 που έφτασαν οι γηπεδούχοι ξύπνησε τις μνήμες του εφιάλτη που έζησε στο ίδιο γήπεδο ο Ολυμπιακός τον Ιανουάριο και δεν φαινόταν φως στον ορίζοντα.

Στο δεύτερο μέρος άλλαξαν όλα. Ο Πεδουλάκης επιστράτευσε για μεγάλο διάστημα κι όσο οι ανάσες τους το επέτρεπαν τους πιο αθλητικούς παίκτες του. Ράιτ, Ματσιούλις, Μπράμος, Φώτσης, Γκιστ και Λάσμε βρέθηκαν περισσότερη ώρα στο παρκέ, ο Παναθηναϊκός έγινε πιο πιεστικός στην άμυνα, οι «Ιταλοί» δεν σούταραν πλέον ανενόχλητα τρίποντα και σκέφτονταν δις και τρις για να πατήσουν στην αντίπαλη ρακέτα. Με… φόρα από τα μετόπισθεν, οι «πράσινοι» βρήκαν λύσεις στην επίθεση από τον εξαιρετικό Γκιστ και τον ξεψαρωμένο Ράιτ, έφτασαν ακόμη και σε απόσταση αναπνοής και αν δεν ήταν κάποια ηρωικά καλάθια από Λάνγκφορντ και Σάμιουελς, αλλά κι εφόσον είχαν περισσότερη ενέργεια και καθαρό μυαλό στο φινάλε, θα μπορούσαν να είχαν κάνει την τεράστια ανατροπή.

Ο Παναθηναϊκός έχασε μία χρυσή ευκαιρία στο Μιλάνο. Να κερδίσει την Αρμάνι, να αποβάλλει το άγχος της πρόκρισης στα προημιτελικά που παραμένει, αλλά και να γίνει το μεγάλο φαβορί για τη δεύτερη θέση στο γκρουπ. Πλέον για να την κερδίσει, πέρα από τις «υποχρεωτικές» νίκες κόντρα σε Λαμποράλ Κούτσα, Μάλαγα και «Φενέρ» στο ΟΑΚΑ, καθώς και Εφές στην Πόλη, θα χρειαστεί μία μεγάλη νίκη, σε Βαρκελώνη ή (ακόμη καλύτερα για τους «πράσινους») ΣΕΦ. Εφόσον εμφανιστεί όπως στα πρώτα είκοσι λεπτά, κινδυνεύει να χάσει στο εξής ακόμη κι από την ανεκδιήγητη Λαμποράλ Κούτσα του Σκαριόλο. Αν παρουσιαστεί όπως στην επανάληψη, δείχνει ικανός ακόμη και με μειονέκτημα έδρας στα play offs να επιστρέψει στο Μιλάνο κι όχι για τουρισμό ή για την επόμενη κολεξιόν του Τζόρζιο Αρμάνι, αλλά για το Final Four.

Follow @ChristosRobolis