Έκανε τα λογικά, αλλά συνέχισε τα παράλογα ο Παναθηναϊκός

Είναι προτιμότερο να κοιτάς τις αδυναμίες σου μετά από μία έστω και αγχωτική νίκη, παρά υπό την πίεση μιας ήττας και όσα αυτή συνήθως συνεπάγεται. Ο Παναθηναϊκός δεν έκανε δα και κανέναν περιφανή θρίαμβο κερδίζοντας στην Αγία Πετρούπολη, ωστόσο το αποτέλεσμα τού επιτρέπει να σκύψει με ηρεμία κι όχι με πανικό πάνω από τα προβλήματά του εν όψει της σαφώς δυσκολότερης συνέχειας.

Ας αρχίσουμε από τα θετικά της βραδιάς… Ο Παναθηναϊκός επιτέλους απέκτησε λογική στο παιχνίδι του. Ο Καλάθης έδειξε να αντιλαμβάνεται πως οι φετινοί του συμπαίκτες έχουν περισσότερη ποιότητα και δεν είναι υποχρεωμένος πέρα από την οργάνωση να κουβαλά την ομάδα του και στο σκοράρισμα. Εστίασε σε αυτό που κάνει καλύτερα από οποιονδήποτε άλλο στην Ευρώπη, την δημιουργία, σέρβιρε 15 ασίστ για μόλις 2 λάθη (!), πήρε μόνο επτά σουτ βάζοντας τα τέσσερα και άφησε την εκτέλεση σε παίκτες που… το’ χουν. Κάπως έτσι ο Παναθηναϊκός των 13 ασίστ μέσο όρο στις τρεις πρώτες αγωνιστικές της Euroleague μέτρησε 27 (που πρόσφεραν 58 πόντους, δηλαδή το 65% της παραγωγής του «τριφυλλιού»), υπερτριπλάσιες από τα μόλις 8 του λάθη, ενώ με κύριο εκφραστή τον Νικ πήρε επιτέλους εύκολους πόντους στο ανοιχτό γήπεδο (17 στο σύνολο, 11 στο πρώτο μέρος).

Ασφαλώς στον στρατηγό του Παναθηναϊκού επέτρεψε να περάσει σε ρόλο δημιουργού η εμφάνιση των Τόμας και Φρεντέτ. Κι αν ο πρώτος είναι σταθερά καλός (με εξαίρεση το ματς με την Αρμάνι), ο δεύτερος δείχνει μέρα με τη μέρα να προσαρμόζεται στο νέο του περιβάλλον. Πέτυχε μεν 22 πόντους, αλλά ταυτόχρονα απέφυγε τις υπερβολές, διάβασε σωστά την αντίπαλη άμυνα και μοίρασε και τέσσερις ασίστ. Η δύσκολη εξίσωση για τον Αργύρη Πεδουλάκη είναι να τον «κρύβει» στην άμυνα, κάτι που είναι δυσκολότερο με ορισμένα σχήματα. Όπως λόγου χάρη στην αρχική πεντάδα, όπου η συνύπαρξη Φρεντέτ-Παπαγιάννη ήταν σαν να προσκαλούσε την Ζενίτ να χτυπήσει τον μικρόσωμο σούτινγκ γκαρντ στο μέγεθος ή τον πελώριο σέντερ στα πόδια. Γι’ αυτό και ο «Άρτζι» κατέφυγε στο πείραμα με τρία φόργουορντ που λειτούργησε και συμμάζεψε το κακό ξεκίνημα στην αναμέτρηση. Όσο ωφέλιμος μπορεί να γίνει ο Φρεντέτ στην επίθεση, τόσο επιζήμιος μπορεί να αποδειχτεί αν δεν πλαισιωθεί καταλλήλως στην άλλη πλευρά του παρκέ. Σε κάθε περίπτωση, ο Πεδουλάκης παρότι τον ξέχασε για έξι λεπτά στην τέταρτη περίοδο, έδειξε να έμαθε πως ο Αμερικανός «μπομπέρ» απαγορεύεται να λείπει στα κρίσιμα σημεία.

Το κακό για τον Παναθηναϊκό είναι πως οι παίκτες που θα καμούφλαραν την αδυναμία του Φρεντέτ στην άμυνα δεν αποδίδουν. Ο μεν Ράις, αν και λιγότερο κακός αμυντικός του συμπατριώτη του, έχει το αντίστοιχο «κουσούρι» του ύψους, συν του ότι μοιάζει να προσπαθεί υπερβολικά να πείσει στο μικρό διάστημα που αγωνίζεται καταφεύγοντας σε εξεζητημένες επιθετικές ενέργειες. Ο δε Τζόνσον μοιάζει εκτός τόπου και χρόνου αδυνατώντας να ανταποκριθεί ακόμη και στην στοιχειώδη προσωπική άμυνα που τον έκανε χρήσιμο εργαλείο για ομάδες του ΝΒΑ. Όσο για τον Μπράουν, φαντάζει «ευνουχισμένος» αφού έχει αποκτηθεί για έναν ρόλο που του είναι παντελώς άγνωστος. Κάπως έτσι και με δεδομένες τις αδυναμίες στην πίσω πλευρά του παρκέ από Τόμας, Παπαγιάννη και Βουγιούκα, ο βιονικός Καλάθης και ο εξαιρετικός Παπαπέτρου παλεύουν για 3-4 στην άμυνα, ο εκρηκτικός Γουάιλι καλύπτει τρύπες με την αθλητικότητά του αλλά χρειάζεται ακόμη δουλίτσα στην ομαδική ανασταλτική λειτουργία, ενώ ο Μήτογλου αδικείται από τον προπονητή του που στην Αγία Πετρούπολη τον χρησιμοποίησε λιγότερο κι από τον Μπέντιλ.

Πάμε και στο κομμάτι των ριμπάουντ που εξελίσσεται σε τεράστιο βραχνά… Ο Παναθηναϊκός είναι η ομάδα με το μεγαλύτερο πρόβλημα στο αμυντικό ριμπάουντ στην διοργάνωση με 15,5 παθητικό ανά αγώνα. Η Ζενίτ πήρε 17 επιθετικά, είχε συνολικά 9 κατοχές περισσότερες (89 έναντι 80) και οι «πράσινοι» είναι τυχεροί που οι γηπεδούχοι πήραν μόλις 11 πόντους από δεύτερες ευκαιρίες. Αν ήταν στοιχειωδώς πιο αποτελεσματικοί στο κομμάτι αυτό ή στις βολές, ο Παναθηναϊκός δεν θα απείχε πολύ από ένα νέο Βατερλό τύπου «Αστρομπάλ». Η εξήγηση για τα χαμένα ριμπάουντ δεν χρειάζεται πτυχίο πυρηνικού φυσικού: ο Παναθηναϊκός με Ράις ή Φρεντέτ στερείται μεγέθους στην περιφέρεια, το αυτό ισχύει με Γουάιλι και Τόμας στην front line, ενώ από εκεί λείπει η σβελτάδα με Παπαγιάννη ή Βουγιούκα στο «5». Ο Πεδουλάκης πρέπει να βρει τα σχήματα που θα λειτουργούν καλύτερα σε αυτό το κομμάτι κι αυτό δεν είναι πολύ εύκολο…

Είπαμε όμως, η νίκη είναι… νίκη και προσφέρει ηρεμία. Μην αμφιβάλλει κανείς πως σε περίπτωση στραβοπατήματος στην Αγία Πετρούπολη το κλίμα θα ήταν τόσο βαρύ που ακόμη κι αν η διοίκηση δεν είχε πρόθεση να απομακρύνει τον Πεδουλάκη, θα έμπαινε τουλάχιστον σε σκέψεις. Το ζητούμενο για τον Παναθηναϊκό είναι φυσικά η συνεχής βελτίωση. Το πρόγραμμα προσφέρεται για να βελτιώσει θεαματικά το 2-2 στο ρεκόρ του και μια νίκη στην Μόσχα επί της δυνατής Χίμκι την Τρίτη θα ήταν μια πολύ καλή αρχή. Κατόπιν, με τρία σερί ματς στο ΟΑΚΑ (Εφές, Βαλένθια, Άλμπα), δύο δύσκολες πλην όχι απαγορευτικές για σκέψεις διπλού εξόδους σε Μόναχο και Κάουνας, αλλά και τα εντός ματς με Μπασκόνια και Ολυμπιακό, ο Παναθηναϊκός θα δείξει τι ψάρια πιάνει φέτος…

*Την Κυριακή τα λέμε στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ, ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis