Ε, όχι και «I love this game»!

Θα ήταν ουτοπικό και μάλλον υπέρμετρα ρομαντικό να αναπολούμε τη σήμερον ημέρα τις εποχές όπου το κίνητρο στον αθλητισμό ήταν ένα κλαδί ελιάς και το «νους υγιής εν σώματι υγιεί». Από το σημείο εκείνο, ωστόσο, μέχρι το σημερινό, όπου τα χρήματα μοιάζουν η μοναδική κινητήριος δύναμη μίας ολόκληρης βιομηχανίας, γιατί σε τέτοια έχουν μετατραπεί τα σπορ, η απόσταση είναι τεράστια.

Κι αν στις περισσότερες των περιπτώσεων οι κατά τόπους λίγκες έχουν καταφέρει να καμουφλάρουν τον εμπορικό τους σκοπό «ξεγελώντας» το κοινό με... άρτο και θεάματα (άλλοι μιλούν και για... όπιο του λαού), το ΝΒΑ ήρθε να αποτύχει παταγωδώς στην τήρηση έστω και στοιχειωδώς του σλόγκαν «I love this game».

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Ιδιοκτήτες και παίκτες βρίσκονται εδώ και μήνες σε έναν ανηλεή πόλεμο, που είναι άγνωστο ποιον θα αναδείξει νικητή, αλλά πασιφανές πλέον πως έχει έναν μεγάλο χαμένο, το ίδιο το πρωτάθλημα. Προτάσσοντας οι μεν τη βιωσιμότητα της λίγκας και οι δε τα συμφέροντα του κλάδου μάλλον δεν πείθουν κανέναν. Είναι προφανές πως οι ιδιοκτήτες θέλουν να περιορίσουν τη μείωση των εσόδων τους (κοινώς να μη γίνουν λιγότερο... ζάπλουτοι) και οι παίκτες των απολαβών τους (μάλλον το «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη δεν βρίσκει εφαρμογή σε εκατομμυριούχους αθλητές), αδυνατώντας μάλλον να συμβιβαστούν με τα νέα παγκόσμια οικονομικά δεδομένα.

Μοιάζουν να πιστεύουν πως ο νικητής (;) της τελικής αναμέτρησης ανάμεσά τους θα ορίσει και το μέλλον του πρωταθλήματος, αλλά μάλλον ξεχνούν ότι οι ιδιοκτήτες, το πρωτάθλημα, οι παίκτες και τα έσοδά τους εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνο από το ενδιαφέρον του κόσμου. Αυτόν που έχουν ήδη... ξενερώσει έχοντας βάλει ένα τεράστιο λουκέτο στη δράση και στερώντας αυτό για το οποίο προορίζεται το ΝΒΑ, τη χαρά του παιχνιδιού και τη διασκέδαση.

Ο βασικός λόγος ρήξης ανάμεσα σε ιδιοκτήτες και παίκτες είναι η κατανομή των εσόδων από τις αγωνιστικές δραστηριότητες, τις οποίες χρηματοδοτούν άμεσα (με τα εισιτήρια) ή έμμεσα (μέσα από τηλεοπτικά δικαιώματα) οι ίδιοι οι φίλαθλοι και απέναντί τους θα λογοδοτήσουν. «Δεν σας καίγεται καρφί για τους φιλάθλους, που δίνουν όλα τα χρήματα για τα οποία εσείς τσακώνεστε, άπληστα γουρούνια», ήταν ένα μήνυμα που δέχτηκε στο Twitter ο ιδιοκτήτης των Μαϊάμι Χιτ, Μίκι Άρισον, και στο οποίο συνοψίζεται-έστω και σε υψηλούς τόνους-η σκληρή πραγματικότητα.

Το ΝΒΑ χρειάστηκε αρκετά χρόνια για να συνέλθει από το lockout της σεζόν 1998/99 και χρειάστηκε να χάσει πολλούς φίλους του στις ΗΠΑ από τα άλλα μεγάλα σπορ μέχρι να ανακτήσει το κοινό του. Μετά την εξαιρετική σε όλα τα επίπεδα περασμένη περίοδο, το lockout αποτελεί ένα τεράστιο πισωγύρισμα.

Κανείς, ασφαλώς, δεν είχε την απαίτηση η συμφωνία να επιτευχθεί άνευ όρων εκατέρωθεν. Όμως η όποια διαφωνία δεν μπορεί να αποτελεί λόγο διακοπής της δράσης. Πώς το’ χε πει ο Φρέντι Μέρκιουρι; «Show must go on»!

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com