Δύο κινήσεις και γύρισε διακόπτη ο Παναθηναϊκός

Όσο πολύπλοκο μοιάζει ώρες-ώρες, τόσο απλό άθλημα είναι τελικά το μπάσκετ. Ο Παναθηναϊκός δεν χρειαζόταν παρά δύο στοχευμένες (κι εν δυνάμει μια τρίτη) κινήσεις για να αλλάξει εντελώς πρόσωπο, αγωνιστικό επίπεδο, ψυχολογία και τελικά στόχους.

Του λόγου το αληθές πιστοποιήθηκε ΚΑΙ στη Μάλαγα. Δεν είναι τόσο η νίκη επί μιας σε διαρκή πτώση και ελλιπούς ομάδας, όσο η αγωνιστική υγεία που αποπνέει πλέον η ομάδα του Τζόρτζεβιτς. Όσο ο «Σάλε» φέρει ευθύνες για κάποιες αστοχίες στον αγωνιστικό σχεδιασμό του καλοκαιριού, με το συνωστισμό πανομοιότυπων σέντερ και τη λειψανδρία (λόγω και τραυματισμών) στα γκαρντ, άλλο τόσο πρέπει να του πιστωθεί πως έστω κι αργά διόρθωσε το λάθος του κι έκανε καλές επιλογές, με την άδεια-ασφαλώς-και της οικογένειας Γιαννακόπουλου που έβαλε ξανά το χέρι βαθιά στην τσέπη.

Στο άθλημα αυτό, στο τέλος της ημέρας, δεν χρειάζονται πολλά για να γυρίσεις διακόπτη. Η τεράστια ποιότητα και προσαρμοστικότητα του Έλιοτ Γουίλιαμς και η ανιδιοτέλεια του υπάκουου και συνεπή στο δεύτερο ρόλο που του έχει ανατεθεί Μαρκίζ Χέινς δεν πρόσφεραν απλώς δύο επιπλέον λύσεις στον Παναθηναϊκό, αλλά απελευθέρωσαν και τους υπόλοιπους. Καλάθης και Διαμαντίδης δεν χρειάζεται να τρέχουν για τρεις στην άμυνα και να παθαίνουν δύσπνοια από την αναγκαστική κατάχρηση, τα φρέσκα πόδια τους συνεπάγονται φρέσκιες ιδέες στην επίθεση, το μέχρι πρότινος έλλειμμα ενέργειας έχει γίνει πλεόνασμα που απορροφά την πίεση που ασκείται στα αργά πόδια των δυσκίνητων ψηλών, ενώ οι άλλοτε αποδιοπομπαίοι τράγοι Πάβλοβιτς και Κούζμιτς έχουν γίνει χρήσιμοι ρολίστες που δίχως τη μουρμούρα της κερκίδας προσφέρουν απελευθερωμένοι από το άγχος το κατιτίς τους. Κι όλα αυτά με την πολυτέλεια να μένουν εκτός rotation για διαφορετικούς λόγους οι Φελντέιν, Παππάς και Παπαγιάννης.

Ο προβληματικός, εξουθενωμένος και βυθισμένος στην εσωστρέφεια Παναθηναϊκός έχει μετατραπεί σε μια πειστική, γεμάτη ενέργεια και αυτοπεποίθηση ομάδα μπαίνοντας στο πλέον κρίσιμο κομμάτι της σεζόν. Ο αρχικός στόχος της πρόκρισης στα play offs που στα μέσα Γενάρη φάνταζε μακρινός, δείχνει πλέον σχεδόν εξασφαλισμένος. Εκείνος της δεύτερης θέσης μοιάζει ακόμη μακρινός, όχι με… ευθύνη του τωρινού Παναθηναϊκού. Αυτό οφείλεται στις πρότερες «αμαρτίες» του και την άρνηση της Λοκομοτίβ Κουμπάν να στραβοπατήσει.

Ίσως όμως και μικρή σημασία να έχει… Αυτός ο Παναθηναϊκός, που θεωρητικά τουλάχιστον μόνο καλύτερος μπορεί να γίνει προσεχώς (ειδικά αν «βγει» η μεταγραφή του Βινς Χάντερ) δείχνει ικανός να διεκδικήσει-με ένα καλό «σταύρωμα» στα play offs-με καλές πιθανότητες την πρόκρισή του στο Final Four.

ΥΓ: Μοναδικό πεδίο προβληματισμού για τον Παναθηναϊκό είναι το μέλλον του ελληνικού του κορμού. Ο Διαμαντίδης αποσύρεται, ο Φώτσης σύντομα θα ακολουθήσει, ο Παππάς είναι εκτός ομάδας, ο Γιάνκοβιτς βλέπει τα λεπτά του να μειώνονται, οι χρυσοί έφηβοι δεν βρίσκουν πλέον χώρο στο rotation… Όμως δεν μπορείς να τα’ χεις όλα. Ανανέωση/ελληνοποίηση και πρωταθλητισμός στην Ευρωλίγκα δύσκολα μπορεί να «παντρευτούν».

Follow @ChristosRobolis