Αυτός ο Έλληνας μπορεί στο ΝΒΑ

Ως έθνος έχουμε καταφέρει τα πάντα στο χώρο του μπάσκετ. Μπορούμε να καυχιόμαστε για αμέτρητες διακρίσεις σε εθνικό και συλλογικό επίπεδο, αλλά και για παίκτες που έχουν γράψει και γράφουν τις δικές τους σελίδες στο βιβλίο της ιστορίας του αθλήματος στην Ευρώπη. Όμως πρέπει να ομολογήσουμε πως κάθε φορά που ξενυχτάμε για να παρακολουθήσουμε έναν μεγάλο αγώνα του ΝΒΑ-όπως καλή ώρα τους τελικούς αυτή την περίοδο-μας λείπει πολύ μία ελληνική παρουσία και ο δικός μας Πέτζα Στογιάκοβιτς δεν φτάνει. Ψάχνουμε εναγωνίως ένα πατριωτάκι, όχι φυσικά σε ρόλο διακοσμητικό ή θεατή, αλλά αν όχι πρωταγωνιστικό, τότε με σημαντικό ρόλο στην ομάδα του.

Για το αμερικανικό όνειρο προσπάθησαν πολλοί, αλλά δεν τα κατάφεραν, για λόγους που είχαμε αναλύσει σε παλαιότερο κομμάτι της στήλης. Η νέα και ίσως μεγαλύτερη ελπίδα για να ικανοποιήσει και αυτό το... μαράζι μας ακούει στο όνομα Νικ Καλάθης.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Θα αναρωτηθούν πολλοί-ίσως και δικαίως-τι παραπάνω έχει ο μικρός από τόσους και τόσους που προσπάθησαν και δεν τα κατάφεραν. Γιατί ότι το ταλέντο τού περισσεύει δεν αμφισβητεί κανένας, αλλά αυτό δεν αρκεί για να σταθείς στο ΝΒΑ...

Ο Καλάθης δεν θα είναι ξένος στις ΗΠΑ. Έχει μεγαλώσει εκεί, με τον αμερικανικό τρόπο ζωής και τις συνήθειες, συνεπώς δεν πρόκειται στην πρώτη δυσκολία να νοσταλγήσει την Ελλάδα, όπως για παράδειγμα συνέβη στην περίπτωση του Βασίλη Σπανούλη. Θα πείτε «αυτό το πλεονέκτημα είχε και ο Κώστας Κουφός, αλλά τουλάχιστον για την ώρα δεν έχει καταφέρει να καθιερωθεί». Η περίπτωση αυτή, ωστόσο, είναι διαφορετική, καθώς ο νεαρός σέντερ δυσκολεύτηκε να κάνει τη μετάβαση από τον πρωταγωνιστικό ρόλο του στο Οχάιο σε αυτόν του παγκίτη με ελάχιστα δευτερόλεπτα συμμετοχής σε Τζαζ, Τίμπεργουλβς και πλέον Νάγκετς.

Ο Καλάθης έχει ήδη βιώσει αυτή τη δοκιμασία και πλέον έχει ξεπεράσει αυτό το στάδιο. Μπορεί να ήρθε στον Παναθηναϊκό ως ο σούπερ σταρ των Φλόριντα Γκέιτορς, αλλά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς δεν χαρίζεται σε κανέναν, προτού αποδείξει την αξία του και τη χρησιμότητά του στο παρκέ. Ο μικρός υπέμεινε πολλά καψόνια, άκουσε πολλές κατσάδες και χρειάστηκε πολύς καιρός για να αντιληφθεί το νέο του ρόλο. Όταν τα κατάφερε, στο τελευταίο μισό της δεύτερης χρονιάς του στην Ελλάδα, κέρδισε με το σπαθί του την καταξίωση. Αρχικά σαν στήριγμα του Διαμαντίδη στα ματς με την Μπαρτσελόνα και τελικά ως άξιος αντικαταστάτης του λαβωμένου αρχηγού και πολυτιμότερου παίκτη σε Ελλάδα και Ευρώπη.

Επιπλέον, η ηλικία στην οποία βρίσκεται ο Νικ Καλάθης είναι ιδανική. Στα 22 του δεν είναι ούτε όσο μικρός και ανώριμος ο 20χρονος Αντώνης Φώτσης όταν δοκίμαζε την τύχη του στους Γκρίζλις, ούτε αρκετά μεγάλος όπως ο 26χρονος Ευθύμης Ρεντζιάς, όταν καθυστερημένα-όπως έχει παραδεχτεί και ο ίδιος-αποφάσισε να κάνει το άλμα για το ΝΒΑ και να αγωνιστεί στους Σίξερς.

Παράλληλα, ο Νικ Καλάθης μοιάζει ανατομικά φτιαγμένος για το ΝΒΑ. Με μπόι στο 1,98μ. και φτεροπόδαρος όπως είναι, έστω κι αν υστερεί σε δύναμη και άλμα, μπορεί να αντεπεξέλθει στις σωματικές απαιτήσεις που έχει το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Ένα στοιχείο που μάλλον ματαίωσε το όνειρο του Σοφοκλή Σχορτσανίτη να αγωνιστεί εκεί. Γιατί ο «Σόφο» μπορεί να είναι ανίκητος στις ρακέτες της Ευρώπης, αλλά στις ΗΠΑ θα ήταν απλώς ένας ακόμη δυνατός σέντερ, που θα έπρεπε να αντιμετωπίσει ψηλότερους... ψηλούς και λόγω βάρους θα ήταν δύσκολο να ανταποκριθεί στο εξαντλητικό πρόγραμμα και τους υψηλούς ρυθμούς των αγώνων.

Και φυσικά, ο Νικ Καλάθης δείχνει να θέλει πολύ να παίξει στο ΝΒΑ. Έχει μία «κάψα» που ποτέ δεν ένιωσαν τόσο ο Δημήτρης Διαμαντίδης, όσο και ο Θοδωρής Παπαλουκάς, που θα μπορούσαν κάλλιστα να δοκιμάσουν εκεί την τύχη τους.

Φαίνεται, λοιπόν, ο Νικ Καλάθης να έχει όλο το «πακέτο» για να τα καταφέρει. Βρίσκεται στην κατάλληλη ηλικία, έχει σχεδόν ιδεατή σωματοδομή, δεν θα νιώθει σαν... Greek man in the NBA, έχει αποδείξει πως μπορεί να ανταποκριθεί τόσο σε ρόλο πρωταγωνιστή όσο και σε κομπάρσου, διαθέτει την ικανότητα να τρέξει, αλλά και να «διαβάσει» σωστά ένα παιχνίδι και το θέλει πολύ. Και μπορεί όταν-γιατί είναι μάλλον θέμα χρόνου-αποφασίσει να πραγματοποιήσει το όνειρό του να λείψει στον Παναθηναϊκό, αλλά οι «πράσινοι» και ειδικά ο Ζέλικο Ομπράντοβιτς με τους συνεργάτες του θα μπορούν να περηφανεύονται πως τον όπλισαν με όλα τα εφόδια που απαιτούνται για να τα καταφέρει.

Σεβόμαστε και τιμούμε τον Τζέισον Κιντ, αλλά στα 38 του ίσως πρέπει πλέον να παραδώσει τη σκυτάλη σε κάποιον νεότερο. Και ο Νικ Καλάθης δείχνει ικανός να γίνει ένας πολύτιμος παίκτης για τους Ντάλας Μάβερικς.

ΥΓ: Φυσικά ο Νικ Καλάθης δεν είναι η μοναδική μας ελπίδα για να δούμε έναν δικό μας στο ΝΒΑ. Μήπως ήρθε ή έρχεται και η ώρα του Γιάννη Μπουρούση; Πάντως στο ΝΒΑ δεν υπάρχουν και τόσοι πολλοί ψηλοί με τα δικά του στοιχεία...

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com