Από κρίση σε... κρίση ο Παναθηναϊκός

Το γεγονός ότι ο αγώνας με την Τσεντεβίτα στο Ζάγκρεμπ ήταν ο ευκολότερος από όσους θα δώσει μακριά από το ΟΑΚΑ ο Παναθηναϊκός στο Top 16 δεν μειώνει τη σημασία της νίκης. Για μια ομάδα, δε, με «εύθραυστη» ψυχολογία, η οποία έχει χάσει φέτος από τη Ζιέλονα Γκόρα στην Πολωνία και γενικώς δεν έχει πείσει μακριά από το «σπίτι» της, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο. Η ομάδα του Σάσα Τζόρτζεβιτς φαίνεται να αφήνει πίσω της την κρίση που ακολούθησε τις συνεχείς ήττες, αλλά στην πορεία θα κριθεί αν η νηνεμία που ακολούθησε ήταν προσωρινό ή όχι φαινόμενο.

Ο Παναθηναϊκός έκανε εύκολη τη ζωή του στην Κροατία με τα απολύτως αυτονόητα. Πίεσε στην μπάλα περιφερειακά, έφθειρε τον μοναδικό αξιόπιστο ψηλό των αντιπάλων, έτρεξε όταν μπορούσε και όντας ταυτόχρονα εύστοχος από μακριά «καμουφλάρισε» τη μοναδική του χτυπητή αδυναμία στο ματς, αυτή των πολλών λαθών.

Ο Ραντούλιτσα πιστοποίησε πως κόντρα σε αντιπάλους ιδίων κυβικών μπορεί να κάνει θραύση υπερκαλύπτοντας τις… εκ γενετής αμυντικές του αδυναμίες. Αν ο Παναθηναϊκός καταφέρει να κρύψει αυτό το «κουσούρι» του, αλλά και τον εκνευρισμό του που είναι ο μεγαλύτερος αντίπαλός του επιθετικά, μπορεί να παίρνει σε σταθερή βάση πράγματα από τον Σέρβο ψηλό.

Ο Καλάθης, από την άλλη, παραμένει ο πιο αδικημένος παίκτης του Παναθηναϊκού, ως είθισται να συμβαίνει σε παίκτες που κρίνονται από τον κόσμο πρωτίστως για το υψηλό συμβόλαιό τους και μετά με βάση την προσφορά τους. Σε ένα ματς που ο Διαμαντίδης ήταν λόγω φάουλ και επίδρασης από το διάστρεμμα non factor, ο Νικ έκανε και πάλι υπερωρίες στη θέση του πλέι μέικερ, σκόραρε, δημιούργησε, πίεσε και επιτέλεσε στο ακέραιο ό,τι του ζητήθηκε. Όχι κι άσχημα για έναν παίκτη που παίζει από την αρχή της σεζόν 35+ λεπτά με προβλήματα στα δάχτυλα. Το αν όλο αυτό το «πακέτο» κοστίζει 2 εκατ. δολάρια το χρόνο δεν είναι κάτι που πρέπει να σκέφτεται ο κόσμος, αλλά ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος που πληρώνει.

Ασφαλώς ο Παναθηναϊκός δεν μεταμορφώθηκε σε ομαδάρα επειδή πέρασε από το Ζάγκρεμπ. Απλώς παρουσίασε μια βελτίωση, κυρίως σε νοοτροπία, απέφυγε μια «παγίδα» στο δρόμο του και τίποτα περισσότερο. Θα κριθεί, ο ίδιος και σε μεγάλο βαθμό η πρόκριση, στα δύο κρίσιμα ματς που ακολουθούν στο ΟΑΚΑ, απέναντι στην Αναντολού Εφές και τη Φενέρμπαχτσε. Με δύο νίκες επί των «κουμπάρων» ο δρόμος για τα προημιτελικά ανοίγει διάπλατα, ειδικά αν δίπλα στον Μαρκίζ Χέινς (που ό,τι κι αν είναι, σίγουρα θα αποφορτίσει την περιφέρεια της ομάδας) προστεθεί ένας αθλητικός ψηλός, ενδεχομένως κι ένας φόργουορντ.

Κι αυτό γιατί το rotation του Παναθηναϊκού ΠΡΕΠΕΙ να ανοίξει και να στηρίζεται σε περισσότερους παίκτες. Προκαλεί εντύπωση πώς σε ένα παιχνίδι που κρίθηκε από το… ημίχρονο, ο Παππάς έμεινε σε όλο το ματς στον πάγκο, ενώ Μποχωρίδης και Παπαγιάννης έπαιξαν στα «χασομέρια», ειδικά από τη στιγμή που Κούζμιτς και Πάβλοβιτς-που τα ρεπορτάζ φέρνουν στην έξοδο-δεν ήταν από τους διακριθέντες. Αν δεν υπάρχει άλλη εξήγηση (π.χ. πρόβλημα τραυματισμού, πειθαρχικό παράπτωμα κλπ.), ειδικά για την περίπτωση του Παππά, η επιλογή του Τζόρτζεβιτς είναι τουλάχιστον συζητήσιμη…

Follow @ChristosRobolis