Αν κάποιος μπορεί, είναι ο Παναθηναϊκός

Το σκηνικό είχε στηθεί για… πάρτι πρόκρισης. Οι καλεσμένοι είχαν έρθει έτοιμοι να γιορτάσουν την πρόκριση στο Final 4, αλλά ο οικοδεσπότης απουσίαζε. Ο Παναθηναϊκός έχασε μια χρυσή ευκαιρία να σφραγίσει το εισιτήριο στο Final 4 και η Μπαρτσελόνα αποδείχτηκε πως έχει… «κοχόνες», για την ύπαρξη των οποίων δικαίως αμφέβαλαν όσοι είχαν δει τα τρία πρώτα παιχνίδια της σειράς.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Το κακό ξεκίνημα του αγώνα ήταν «κλειδί» για την εξέλιξή του. Ο Παναθηναϊκός βρέθηκε από την αρχή να κυνηγά, η παρουσία του κόσμου αντί ώθηση έφερνε νευρικότητα και βιασύνη στους παίκτες, ενώ όποτε το «τριφύλλι» πλησίαζε στο σκορ έδειχνε ανωριμότητα προσπαθώντας να ξεσηκώσει την εξέδρα θαρρείς και πίστευε πως θα καλύψει μεμιάς μεγάλες διαφορές, είτε οι Καταλανοί είχαν πάντα έτοιμο ένα μεγάλο σουτ για να σκορπίσουν τη σιγή στο πλήθος και απογοήτευση στους γηπεδούχους.

Η ζώνη του Πασκουάλ έσφιξε σαν κλοιός την ομάδα του Αργύρη Πεδουλάκη, που άλλες φορές μπλόκαρε απέναντί της κι όσες έβρισκε ελεύθερο σουτ δεν την τιμωρούσε. Με εξαίρεση τον Μάικ Μπράμος που είχε 4/8 τρίποντα, όλοι μαζί οι υπόλοιποι είχαν 1/15! Αποδείχτηκε, συνεπώς, για πολλοστή φορά η σημασία του καλού περιφερειακού σουτ στο παιχνίδι του «τριφυλλιού». Γιατί καλός ο έλεγχος του ρυθμού και η άμυνα, αλλά βασικό συστατικό της επιτυχίας του Παναθηναϊκού στα τρία πρώτα ματς ήταν ΚΑΙ το συνεπές μακρινό σουτ όπου το ποσοστό του άγγιζε το 40%. Βάλτε στο μείγμα κι ότι αυτή τη φορά ο «κομβικός» Διαμαντίδης στις δύο προηγούμενες νίκες έμεινε άσφαιρος κι έχετε τη συνταγή της ήττας.

Πλέον ο δρόμος προς το Λονδίνο δεν μοιάζει λεωφόρος. Για την ακρίβεια ποτέ δεν έγινε, ακόμη κι αν κάποιοι ήταν σίγουροι πως η δύναμη της έδρας θα αρκούσε για να φέρει το 3-1. Ο Παναθηναϊκός όμως δεν πάει για να χάσει στη Βαρκελώνη. Όχι αυτός του τέταρτου αγώνα, φυσικά, αλλά αυτός των τριών πρώτων είναι ικανός για τα πάντα.

Η ιστορία του 2011 δεν επαναλήφθηκε. Η ανατροπή από 0-1 σε 3-1 δεν θα γίνει ποτέ φέτος, όπως τότε. Όμως ακόμη δεν έχει γραφτεί το τελευταίο κεφάλαιο στο έργο και η κατάληξη μπορεί να είναι η ίδια. Αν κάποια ομάδα έχει αποδείξει, στην πορεία των χρόνων, πως μπορεί να τα καταφέρει είναι ο Παναθηναϊκός. Και σε αυτή την περίπτωση το έπος θα είναι πολύ μεγαλύτερο από κάθε προηγούμενο. Αν πάλι έρθει ο αποκλεισμός, οι φίλοι του «τριφυλλιού» θα απογοητευτούν μεν για μία μεγάλη χαμένη ευκαιρία, αλλά ταυτόχρονα θα μπορούν να αισθάνονται περήφανοι για την προσπάθεια της ομάδας τους και αισιόδοξοι για το μέλλον της.

ΥΓ: Θα το ξαναπούμε κι ας γίνουμε κακοί… Σαφώς και σε όλους αρέσει τα γήπεδα να είναι κατάμεστα και το κλίμα να είναι σαν αυτό στο ΟΑΚΑ. Όμως αυτό που έγινε την Τρίτη και την Πέμπτη, όσο όμορφο ήταν στο μάτι και το αυτί, ήταν άλλο τόσο επικίνδυνο και ταυτόχρονα ασεβές-με τους τόσους τζαμπατζήδες-απέναντι σε όσους σε δύσκολους καιρούς πλήρωσαν για να δουν θέαμα και τελικά ταλαιπωρήθηκαν.

Follow @ChristosRobolis