Άλλο η ΑΕΚ που «πρέπει» κι άλλο η ΑΕΚ που «μπορεί»

Άλλαξε ηγεσία, άλλαξε ξένους, άλλαξε προπονητή, αλλά αν η ΑΕΚ δεν αλλάξει τρόπο… σκέψης κάθε αλλαγή θα είναι απλώς μια τρύπα στο νερό.

Η απόφαση για αντικατάσταση του Βαγγέλη Ζιάγκου στο τιμόνι της ομάδας δεν είναι «πανάκεια», που θα λύσει ως δια μαγείας όλα τα προβλήματα. Αυτά θα παραμείνουν, όσο ορισμένοι εξακολουθούν να κρίνουν και να αξιολογούν την «Ένωση» με τα δεδομένα του… 2002 και όχι του 2014.

Πάνω και πέρα από όλα, η ΑΕΚ, ο κόσμος της, η διοίκησή της, ακόμη και τα ΜΜΕ που απλώς καταγράφουν τα πεπραγμένα της, πρέπει να αντιμετωπίζουν τα πράγματα με τον δέοντα ρεαλισμό. Έστω κι αν αυτός είναι «ωμός» και… ενοχλεί την περηφάνια του κόσμου της, το όραμα της διοίκησής της ή δεν είναι τόσο εμπορικός για τον Τύπο.

Καλώς ή κακώς, η ΑΕΚ είναι μια ομάδα που μέχρι τις 22 Σεπτεμβρίου δεν γνώριζε αν θα έπαιρνε μέρος στο πρωτάθλημα της μεγάλης κατηγορίας, όπου με τόσο κόπο και ιδρώτα επέστρεψε μετά από τριετή περιπλάνηση στις μικρές κατηγορίες. Η διοίκηση και ο προπονητής με πενιχρά μέσα κλήθηκαν να παρουσιάσουν μια αξιόμαχη ομάδα μέσα σε ελάχιστες μέρες. Κατάφεραν να υπογράψουν κάποιους Έλληνες που είχαν την υπομονή να την περιμένουν, ενώ οι επιλογές ξένων αποδείχτηκαν μεν όλες ατυχείς, αλλά έγιναν υπό την πίεση χρόνου και την έλλειψη χρημάτων.

Στην πορεία το πορτοφόλι γέμισε, από τη συμφωνία με τον OTE και τον ΟΠΑΠ, αλλά και τους νέους μετόχους, όπως και με τη συνδρομή του κόσμου που έκανε το αχανές ΟΑΚΑ έδρα στα ματς με Πανιώνιο και Ολυμπιακό. Τα οικονομικά δεδομένα άλλαξαν και αποκτήθηκε η δυνατότητα ποιοτικής αναβάθμισης της ομάδας, αλλά αυτό δεν είναι πάντα εύκολο στην πορεία της περιόδου και θα ήταν προτιμότερο (όμως μάλλον ανέφικτο) να είχε γίνει το καλοκαίρι.

Η ήττα από τον Κόροιβο ήταν το πρώτο «πλήγμα», ο διασυρμός από τον Παναθηναϊκό η ανώμαλη προσγείωση και το χαστούκι από την Ελευσίνα το νέο χτύπημα πάνω που η εμφάνιση απέναντι στον Ολυμπιακό είχε δώσει ελπίδες. Ο ταλαιπωρημένος κόσμος της ΑΕΚ πληγώθηκε και απογοητεύτηκε. Και η απογοήτευση στην προκειμένη περίπτωση και τόσο νωρίς, είναι ό,τι χειρότερο, ειδικά αν τη διαδεχτούν η απαξίωση και η παραίτηση.

Όλοι στην ΑΕΚ, από τους μετόχους μέχρι τον τελευταίο φίλαθλο, πρέπει να αντιληφθούν πως δεν πρέπει να κρίνουν την ομάδα τους με βάσει το πώς ονειρεύονται να είναι, αλλά με το πώς ΜΠΟΡΕΙ να είναι στην παρούσα φάση. Οτιδήποτε άλλο είναι αφελές και σουρεαλιστικό, δημιουργεί συνειδητά ή υποσυνείδητα προσδοκίες και απαιτήσεις που είναι αδύνατο να εκπληρωθούν τουλάχιστον άμεσα και τελικά φέρνει απογοήτευση. Κι όπως έμαθαν οι «κιτρινόμαυροι» με τον πλέον επώδυνο τρόπο σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο, ούτε ο υπέροχος λαός, ούτε η τεράστια ιστορία αρκούν να σώσουν μια ομάδα, όταν η μπάλα δεν μπαίνει στο καλάθι ή στα δίχτυα.

Όσο βαριά κι αν είναι η φανέλα της, όση ιστορία και κόσμο αν έχει πίσω της η ΑΕΚ, είναι τουλάχιστον εκτός πραγματικότητας από τους φίλους της να περιμένουν να κοιτάξει στα μάτια Παναθηναϊκό και Ολυμπιακό, που έχουν το εικοσαπλάσιο μπάτζετ, αλλά ακόμη και ομάδες που δεν συγκρίνονται σε κοινό και παράδοση, αλλά είναι πολύ περισσότερο νοικοκυρεμένες και μπήκαν στην κούρσα του πρωταθλήματος με προβάδισμα δεκάτων ή εκατοντάδων μέτρων. Με τα δεδομένα που άρχισε η σεζόν, ακόμη κι ο στόχος των play offs έμοιαζε και μοιάζει υψηλός και πρώτο μέλημα πρέπει να είναι η σωτηρία. Όποιος κάνει όνειρα δίχως βάση, απλώς προετοιμάζει τον εαυτό του για μία απογοήτευση…

Όχι τον Ντελινινκάιτις, τον Ίνγκλις, τον Τζάκσον και τον Ντράγκαν Σάκοτα να φέρει, αλλά ακόμη και με τον Πάρκερ, τον Τζινόμπιλι, τον Ντάνκαν και τον Πόποβιτς, αν στην ΑΕΚ δεν αντιληφθούν πως η υλοποίηση του συνθήματος «και ξανά, ξανά, θα γίνεις βασίλισσα» θέλει πρωτίστως ρεαλισμό, δουλειά, υπομονή κι όχι ουτοπικούς στόχους, «μπαλώματα» και βιασύνη, τότε η ομάδα είναι καταδικασμένη να… αποτύχει. Και να αποτύχει άσχημα, με κίνδυνο την επόμενη φορά να μην υπάρχει επιστροφή.

Μακάρι, έστω και καθυστερημένα, όσοι πραγματικά αγαπούν και πονούν τη συγκεκριμένη ομάδα να το αντιληφθούν. Κι ό,τι συνέβη στην επιστροφή της μπασκετικής ΑΕΚ στη μεγάλη κατηγορία να αποτελέσει ένα παράδειγμα προς αποφυγή για την επικείμενη επάνοδο και της ποδοσφαιρικής.

Follow @ChristosRobolis