MVP… ασυζητητί!

Οι Μπουλς δεν θα έχουν σίγουρα το καλύτερο ρεκόρ της κανονικής περιόδου. Πιθανότατα δεν θα είναι πρώτοι ούτε στην Ανατολή, ίσως ούτε καν και δεύτεροι. Όμως διαθέτουν στις τάξεις τους τον παίκτη που αξίζει περισσότερο από τον καθέναν το βραβείο του πολυτιμότερου της κανονικής περιόδου: τον Ντέρικ Ρόουζ!

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Δεν θα ξεκινήσουμε αναλύοντας γιατί πρέπει να πάρει ο γκαρντ των Μπουλς αυτό το παράσημο, αλλά γιατί δεν το αξίζουν-ή τουλάχιστον όχι όσο ο ίδιος-οι ανταγωνιστές του. Αρχικά αποκλείουμε τις ομάδες που διαγράφουν από κακή μέχρι απλώς καλή πορεία, γιατί δε νοείται ο MVP να αγωνίζεται σε ομάδα που ΔΕΝ πρωταγωνιστεί. Συνεπώς δεν ασχολούμαστε με αυτούς που είναι... πρώτοι στο χωριό.

Οι Σπερς είναι η ομάδα με το καλύτερο ρεκόρ, αλλά δίχως παίκτη-σημείο αναφοράς σε τέτοιο βαθμό που αν λείψει η δυναμική τους σχεδόν... εξαφανίζεται. Τζινόμπιλι και Πάρκερ έχουν εκλάμψεις, ο Ντάνκαν γέρασε και συντηρείται εν όψει των απαιτητικών play-offs και οι υπόλοιποι δεν είναι φτιαγμένοι από το υλικό των MVP. Μάλλον πολυτιμότερος όλων είναι ο στρατηγός Γκρεγκ Πόποβιτς, αλλά αυτός διεκδικεί βραβείο σε άλλη κατηγορία.

Ομοίως και για τους Σέλτικς. Ο Πολ Πιρς και ο Κέβιν Γκαρνέτ αρχικά και ο Ρέι Άλεν με τον Ραζόν Ρόντο κατά δεύτερο λόγο συνθέτουν τη ραχοκοκαλιά τους. Όμως έχει αποδειχτεί πως υπάρχει ζωή κι εν τη απουσία κάποιου εκ των τεσσάρων.

Στους Λέικερς ο Κόμπι Μπράιαντ θα ήθελε πολύ δίπλα στα πέντε δαχτυλίδια να προσθέσει ένα δεύτερο βραβείο MVP. Σίγουρα ο εγωισμός του δεν δέχεται εύκολα πως ένας πεντάκις πρωταθλητής έχει αναδειχθεί μόνο μία φορά πολυτιμότερος στην κανονική περίοδο (2008) και δύο στους τελικούς (2009 και 2010). Όμως οι πεσμένοι αριθμοί του και η αλλοπρόσαλλη χρονιά που διανύουν οι «λιμνάνθρωποι» μάλλον τον απομακρύνει από το στόχο.

Ο Ντιρκ Νοβίτσκι, από την άλλη, θα προτιμούσε-έτσι, για αλλαγή-όχι μία ακόμη από τις δεκάδες ατομικές διακρίσεις που έχει κερδίσει στην καριέρα του, αλλά επιτέλους έναν ομαδικό τίτλο που τόσο του έχει λείψει και βλέπει χρόνο με το χρόνο να απομακρύνεται βαδίζοντας αισίως στα 33 του. Ο Γερμανός φόργουορντ έχει-επίσης-φέτος χαμηλότερα νούμερα, κάτι που όμως ίσως και να αποτελεί σημάδι υγείας για την ομάδα του.

Ο Λεμπρόν Τζέιμς θα πρέπει μάλλον να ξεχάσει το τρίτο συνεχές βραβείο MVP και ο κυριότερος λόγος είναι πως δείχνει-όπως και ο Ντουέιν Ουέιντ-να αγωνίζεται πρώτα για τα στατιστικά του και μετά για την ομάδα του. Συν τοις άλλοις, το Μαϊάμι συνηθίζει να κάνει επίδειξη δύναμης με τους «μικρούς», αλλά αδυναμιών κόντρα στους διεκδικητές του τίτλου.

Ο Ντουάιτ Χάουαρντ, που διανύει την καλύτερη σεζόν στην καριέρα του και είναι η «κολώνα» του Ορλάντο, θα ήταν μία καλή επιλογή, αν η ομάδα του διέγραφε μία καλύτερη πορεία, κάτι που αντιστοιχεί και στην περίπτωση του Κέβιν Ντουράντ και της Θάντερ.

Φτάνουμε, λοιπόν, δια της εις άτοπον απαγωγής, στον Ντέρικ Ρόουζ, τον κύριο «υπεύθυνο» για τη μετατροπή των Μπουλς σε ομάδα ικανή να διεκδικήσει τίτλο για πρώτη φορά στη μετα-Τζόρνταν εποχή. Αφήνουμε τις άδικες-όχι μόνο για τον Ρόουζ αλλά για οποιονδήποτε-συγκρίσεις με τον «Air», και εστιάζουμε στα γεγονότα. Μετά τις δύο πρώτες χρονιές του στο ΝΒΑ, όπου οι «ταύροι» ισορροπούσαν στο σχοινί της μετριότητας (ρεκόρ 41-41 πρόπερσι και πέρυσι), φέτος μετρούν ήδη 43 νίκες σε 61 παιχνίδια, καπέλωσαν ήδη Μαϊάμι και Ορλάντο και δείχνουν ικανοί να φτάσουν μέχρι τους τελικούς.

Ο 22χρονος γκαρντ έχει ανεβάσει τους αριθμούς του, αλλά όχι εις βάρος της υπόλοιπης ομάδας, ενώ δηλώνει «παρών» σε όλα τα μεγάλα παιχνίδια. Η σχεδόν εξωπραγματική ταχύτητα, εκρηκτικότητα και αλτικότητα παραμένουν τα μεγάλα του ατού, αλλά ο φετινός Ντέρικ Ρόουζ παίζει πλέον πολύ πιο μυαλωμένα, έχει βελτιώσει αισθητά το μακρινό του σουτ, την ατομική του άμυνα κι έχει μετατραπεί από απλώς ο καλύτερος παίκτης μίας μέτριας ομάδας σε ηγέτη μίας διεκδικήτριας τίτλου.

Και σε αντίθεση με πολλούς άλλους ανάλογου βεληνεκούς αστέρες, αφήνει την απόδοσή του να μιλά αποφεύγοντας τις βαρύγδουπες δηλώσεις. Είναι πάντα σοβαρός και μετρημένος, αφοσιωμένος στο μπάσκετ και στην αποστολή του. Είχα την τύχη να το διαπιστώσω σε μία σύντομη συνέντευξη μαζί του το καλοκαίρι, κατά την επίσκεψη της ομάδας των ΗΠΑ στην Αθήνα για το φιλικό με την Εθνική μας. Όχι τόσο από τα λεγόμενά του, αλλά από τη συμπεριφορά του, τις κινήσεις του στη διάρκεια της προπόνησης, αλλά κι όταν οι προβολείς ήταν σβηστοί.

Αν λοιπόν το… job description για έναν MVP αναφέρει πως πρέπει να αγωνίζεται σε ομάδα πρωταγωνίστρια και-ει δυνατόν-αισθητά βελτιωμένη από την περσινή σεζόν, πως πρέπει να έχει σε αυτή ηγετικό ρόλο και υψηλά ατομικά νούμερα χωρίς αυτό να γίνεται εις βάρος του συνόλου και πως πρέπει όταν ο ίδιος λείπει να πιάνει όλους τους άλλους στην ομάδα του απελπισία, τότε ο Ντέρικ Ρόουζ έχει όλα τα στοιχεία για να... πάρει τη δουλειά.

Συμφωνείτε ή όχι;

Απορίες, σχόλια και παρατηρήσεις στο chrobolis@yahoo.com