Forza θρύλε, ολέ!

Όταν ο Ολυμπιακός πελαγοδρομούσε στον πρώτο γύρο της Ευρωλίγκας για να γλιτώσει το κάζο του αποκλεισμού από το Top-16, κανένας δεν πίστευε πως μερικούς μήνες αργότερα θα προκρινόταν στα προημιτελικά. Σημασία έχει πως ο Ίβκοβιτς, η διοίκηση και οι παίκτες του το πίστεψαν και κατάφεραν να βάλουν τη λέξη επιτυχία, δίπλα στην φετινή ευρωπαϊκή τους πορεία. Έχουν φτιάξει μάλιστα ένα σύνολο, που παίζει μπάσκετ αξιώσεων, με σαφή προσανατολισμό και ποιότητα. Οι «ερυθρόλευκοι» έχουν αποκτήσει ταυτότητα και δείχνουν ότι απολαμβάνουν το φετινό ταξίδι που δεν αποκλείεται να είναι ακόμα πιο μακρύ. Κόντρα στην Γαλατάσαραϊ, ξεπέρασαν με απόλυτη επιτυχία το πρώτο «πρέπει» της σεζόν, γι’ αυτό και η πρόκριση στις οκτώ καλύτερες ομάδες της Ευρώπης αποκτά μεγαλύτερη σημασία.

Γράφει ο Νίκος Ζέρβας

Πριν από το παιχνίδι-τελικό με τους τούρκους, ο,τι είχε καταφέρει το νεανικό σύνολο του Σέρβου τεχνικού, ήταν χωρίς άγχος και πίεση. Η…ταμπέλα του φαβορί ανήκε σχεδόν πάντα στον αντίπαλο, γεγονός που επέτρεπε στους πειραιώτες να είναι απελευθερωμένοι και ήρεμοι. Από τη στιγμή όμως που έφτασαν να παίζεται η πρόκριση σε ένα ματς στο ΣΕΦ, έπρεπε να βγάλουν σε πέρας την αποστολή, αλλιώς, όλα όσα είχαν καταφέρει μέχρι τώρα θα πήγαιναν χαμένα. Το εγχείρημα στέφθηκε από επιτυχία, άπαντες έδειξαν χαρακτήρα ακόμα και όταν ο αντίπαλος έφτασε σε σκορ πρόκρισης και πλέον οι ορίζοντες που ανοίγονται είναι καταγάλανοι. Ο Βασίλης Σπανούλης, φύλαγε το καλύτερο της δεύτερης φάσης του θεσμού για το τέλος. Μετά από ένα διάστημα όπου ο διακόπτης ήταν φανερά κατεβασμένος για λόγους σωματικής ισορροπίας, πήρε ξανά το όπλο του και οδήγησε εκ του ασφαλούς την ομάδα του σε διασταύρωση με την Σιένα.

Αυτή τη φορά, ο κουμπάρος του Νίκος Ζήσης είναι οικοδεσπότης και φαβορί, αλλά ποιος μπορεί να ξεγράψει χωρίς δεύτερη σκέψη τα «μωρά» του Ντούσαν Ίβκοβιτς; Δίπλα στον Λαρισαίο γκαρντ, ύψωσε για μία ακόμη φορά φέτος το ανάστημά του ο Γιώργος Πρίντεζης. Καθοριστικός και πολύτιμος, αποτέλεσε «κολώνα» όταν το οικοδόμημα έδειχνε να «τρίζει» από τα…γιουρούσια της Γαλατά. Πλάι στο ελληνικό δίδυμο, έκανε την εμφάνισή του για πρώτη φορά τόσο μεστά και ουσιαστικά ο Έισι Λο. Σε ένα βράδυ που ο Ολυμπιακός δεν είχε σκορ παρά μόνο αμυντική παρουσία από τη θέση «3», το 14 που έγραψε η στατιστική του Αμερικανού, ήταν ένα καλοδεχούμενο και ευεργετικό δώρο. Από κοντά ο Ντόρσεϊ, που όταν είναι στο παρκέ οι κυπελλούχοι Ελλάδας μεταμορφώνονται σε άλλη ομάδα και στα δύο μέρη του παιχνιδιού, αλλά και ο Κάιλ Χάινς, που όταν η «ζώνη» του Μαχμούτι έβαλε δύσκολα στο δεύτερο δεκάλεπτο, έδινε συνεχόμενες ανάσες στο σκοράρισμα.

Ο Ολυμπιακός κατάφερε να στείλει πρόωρα σπίτι της και την τρίτη τουρκική ομάδα της διοργάνωσης και να κάνει το ελληνικό μπάσκετ να χαμογελά. Σκόρπισε ικανοποίηση στους πιστούς του που ολοένα και αυξάνονται και απέδειξε πως τα μεγάλα μπάτζετ -μόνο- δεν κάνουν τις επιτυχημένες ομάδες. Στα προημιτελικά, εκτός από δύο ελληνικές ομάδες, έχουμε εκπροσώπηση από το θαύμα της Μπιλμπάο του Φώτη Κατσικάρη και των Βασιλειάδη-Μαυροειδή, την Σιένα του Νίκου Ζήση, την ΤΣΣΚΑ του Γιάννη Σφαιρόπουλου και την Μακάμπι των Παπαλουκά και Σχορτσανίτη. Στους τρεις από τους τέσσερις προημιτελικούς δηλαδή, το σημάδι του κορυφαίου αθλήματος στη χώρα θα είναι ισχυρό και το ελληνικό χρώμα ευδιάκριτο. Σε καιρούς που η χώρα ταλανίζεται οικονομικά και σε πολλούς τομείς καταρρέει, υπάρχει και πάλι κάτι που μας κάνει να αισιοδοξούμε. Το μπάσκετ…

Άντε και στο Final Four…

Υ.Γ.: Για τις αναμετρήσεις Σιένα-Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός-Μακάμπι, έχουμε πολύ χρόνο να συζητήσουμε. Υπάρχει μεγάλο διάστημα και αγώνες που μπορεί να διαμορφώσουν καταστάσεις στο αγωνιστικό και ψυχολογικό κομμάτι, οπότε είναι νωρίς για συμπεράσματα. Όπως πέρυσι είχα επισημάνει από αυτή τη στήλη πριν τα ματς των «πράσινων» με την Μπαρτσελόνα πως κακώς οι περισσότεροι ξεγράφουν τους μετέπειτα πρωταθλητές Ευρώπης, έτσι και φέτος λέω πως θα κάνουν λάθος όσοι…αποκλείσουν από τώρα την Μακάμπι και τον Ολυμπιακό…

Υ.Γ.1: Η Γαλατάσαραϊ είναι με διαφορά η καλύτερη τουρκική ομάδα της Ευρωλίγκας και ο Ολυμπιακός, ήταν σε μεγάλο βαθμό τυχερός από τον τραυματισμό του καταπληκτικού Γκόρντον στο τρίτο δεκάλεπτο, αλλά και την...παρουσία του Λάκοβιτς στο παρκέ.

Υ.Γ.2: Αν ο Ολυμπιακός είχε λίγη έστω ποσότητα από την υγεία που υπάρχει φέτος στα αποδυτήριά του τα προηγούμενα χρόνια, οι τίτλοι που θα είχε κατακτήσει θα ήταν περισσότεροι…