Όταν ο Νικοπολίδης ζητούσε «αλλαγές»!

Μια πρώτη ανάγνωση λέει ότι ο Νικοπολίδης εμπιστεύεται τις ρεζέρβες του Ολυμπιακού περισσότερο από τον Ζίκο. Μια άλλη ότι ο πορτιέρο ένιωθε την πίεση της Άλκμααρ και ζητούσε βοήθεια από τον πάγκο για να της κόψει το ρυθμό. Ο προπονητής, όμως, φάνηκε να αγνοεί τις υποδείξεις τού Νικοπολίδη και έκανε μία και μόνη αλλαγή στο τελευταίο λεπτό των καθυστερήσεων…

Το γιατί ζητούσε αλλαγές ο Νικοπολίδης λίγο-πολύ το πιθανολογήσαμε. Το γιατί ο Ζίκο δεν έκανε αλλαγές μάλλον έχει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ο κόουτς των "ερυθρολεύκων" έστησε σωστά την ομάδα του με πρώτο στόχο να μη δεχτεί γκολ. Ο Ολυμπιακός, με εξαίρεση τις κάθετες πάσες που διευκόλυναν τους ταχύτατους επιθετικούς της Άλκμααρ, τα κατάφερνε σχετικά καλά. Ειδικά στο δεύτερο ημίχρονο οι κίνδυνοι περιορίστηκαν και οι παίκτες του Ολυμπιακού κρατούσαν περισσότερο την μπάλα έχοντας σχετικά καλή κυκλοφορία. Κατά συνέπεια, ο Ζίκο όλο και πιο πολύ σκεφτόταν πώς θα φτάσει η ομάδα του σε κάποιο γκολ. Σε μια τέτοια περίπτωση θα είχε νόημα μία αλλαγή για την τόνωση της επιθετικότητας. Εδώ είναι που αρχίζουν τα προβλήματα. Ο Ολυμπιακός δεν είχε στον πάγκο του κάποιον ποδοσφαιριστή να ενισχύσει την επίθεσή του. Και μην βιαστεί κανείς να μιλήσει για νεαρούς όπως ο Φετφατζίδης ή ο Νικλητσιώτης. Οι νεαροί μπορούν ίσως να συμπληρώσουν ένα παζλ, αλλά σίγουρα αδυνατούν (ακόμα) να γυρίσουν ένα ματς. Πέραν αυτού, όμως, ο Λεονάρντο και ο Ζαϊρί έκαναν καλό παιχνίδι, ο δε Όσκαρ ίσως το καλύτερο από τότε που ήρθε στον Ολυμπιακό.

Δικαιολογημένη η αγωνία και το άγχος του Νικοπολίδη, αλλά ο κόουτς ήξερε καλύτερα. Στο γήπεδο είχε τους καλύτερους. Κάθε αλλαγή από τη μέση και μπροστά είχε σοβαρές πιθανότητες να κάνει τα πράγματα χειρότερα. Όπως την πάτησε ο υπερόπτης Κούμαν βγάζοντας τον Ντεμπελέ για να βάλει τον Πελέ…