Ολυμπιακός, βυθισμένος στην πίεση και στο «πρέπει» της αλλαγής

Το πρώτο ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος ήταν μια ξεκάθαρη επικράτηση του Παναθηναϊκού, σε μια από τις πιο άνετες νίκες που έχει πάρει τα τελευταία χρόνια στο ΣΕΦ. Ο Ολυμπιακός, εμφάνισε για μια ακόμα φορά σε αυτό το δύσκολο για αυτόν ξεκίνημα της νέας σεζόν, ένα μπάσκετ που διόλου ταιριάζει σε αυτό που μας είχε συνηθίσει τα τρία προηγούμενα χρόνια και πήρε ο,τι άξιζε στο παρκέ. Ίσως και κάτι παραπάνω για να είμαστε ειλικρινείς, καθώς η διαφορά των επτά πόντων, άσχετα αν θα παίξει τελικά ρόλο στην κατάκτηση της ανούσιας, όπως έχει αποδειχθεί, τα τελευταία χρόνια πρώτης θέσης στην κανονική περίοδο, είναι άκρως τιμητική με βάση την εικόνα των δύο ομάδων.

Σε ένα παιχνίδι που οι περισσότεροι περίμεναν αντίδραση από τους «ερυθρόλευκους», αποδείχθηκε πως ήταν αδύνατο να παρουσιάσουν κάτι διαφορετικό. Και αν για το αγωνιστικό μέρος θα ήταν κομματάκι δύσκολο να αλλάξει κάτι μέσα σε λίγες ώρες από την ήττα στο Μόναχο, σίγουρα ξενίζει το γεγονός πως άφησαν τον Παναθηναϊκό και τα πολύ ποιοτικά γκαρντ του να σουτάρουν ανενόχλητα και να κάνουν… παρέλαση μπροστά στο κοινό τους. Σε ένα παιχνίδι που δεν χωρά ιδιαίτερη μπασκετική κριτική καθώς η μια ομάδα ήταν ξεκάθαρα καλύτερη από την άλλη, ο Ολυμπιακός δεν έκανε τίποτα για να αλλάξει την μοίρα του και αντί να κάνει ένα βήμα μπροστά, ώστε να κερδίσει την πολύτιμη ηρεμία που θα του επέφερε μια νίκη στο χθεσινό παιχνίδι, έμεινε στάσιμος και έβαλε περισσότερο προβληματισμό στο εσωτερικό του, αλλά και στην πάντα απαιτητική και πολλές φορές βιαστική και άδικη περιρρέουσα ατμόσφαιρα.

Πως όμως να μην δημιουργούνται ερωτηματικά και ανησυχία, όταν οι παίκτες του κόουτς Μπαρτζώκα εμφανίστηκαν στο ξεκίνημα του ματς διστακτικοί, στην συνέχεια βιαστικοί και χωρίς καθαρό μυαλό και δεν θύμισαν σε τίποτα τα χαρακτηριστικά και την ταυτότητα της προ λίγων μηνών ομάδας; Και αν για την επίθεση υπάρχει η εξήγηση της νέας κατάστασης που έχει μπει φέτος το ρόστερ και οι αυτοματισμοί που αναζητούνται, η διάθεση και η σκληράδα στην άμυνα που μέχρι πριν λίγους μήνες έμοιαζε με μηχανή του πολέμου, γιατί να αγνοείται; Όταν ο αντίπαλος βρίσκει τόσα ανοικτά σουτ από την περίμετρο λόγω κακών περιστροφών, αργών αντιδράσεων και απροθυμίας να χρησιμοποιηθούν σωστά έστω τα φάουλ και διαθέτει τετράδα γκαρντ τους Ναν, Μπράουν, Γκραντ και Σλούκα, το 13/26 τρίποντα είναι σίγουρα μια εντυπωσιακή, αλλά όχι ακατόρθωτη επίδοση.

Το χθεσινό παιχνίδι, ανέδειξε σε μεγάλο βαθμό την διαφορά που υπάρχει στην ποιότητα της περιφέρειας, που γίνεται ακόμα μεγαλύτερη όταν η άμυνα του Ολυμπιακού απλά… παρίσταται. Για να ισορροπήσει στην συνέχεια της σεζόν, θα χρειαστεί αρκετή δουλειά και φυσικά να είναι διαθέσιμοι και καλά οι Γουίλιαμς-Γκος και Έβανς. Οι «ερυθρόλευκοι», δεν μπόρεσαν παράλληλα να εκμεταλλευτούν την γραμμή που θεωρητικά υπερέχουν, καθώς η φροντ λάιν τους είναι ακόμα υπό… κατασκευή και έχει μείνει πίσω σε ρυθμό και αντοχή, λόγω των τραυματισμών των Φαλ και Μιλουτίνοφ. Ο Γάλλος σέντερ μετά από τέτοια αποχή, χρειάζεται αρκετό χρόνο για να επανέλθει στα αμυντικά επίπεδα που τον είχαμε συνηθίσει και αποτελούσε την «κολώνα» στα μετόπισθεν. Μαζί με τους Γουόκαπ και Παπανικολάου, οι οποίοι είναι με την σειρά τους αρκετά κουρασμένοι και ψάχνουν ρυθμό σε αυτό το κομμάτι του παιχνιδιού τους.



Για ένα ακόμα παιχνίδι, ο Ολυμπιακός σου έδινε την εντύπωση πως έχει στο μυαλό του πως θα κερδίζει από την επίθεση λόγω του πλούσιου ταλέντου που υπάρχει φέτος στο ρόστερ. Για να γίνει αυτό, θα πρέπει να παίξει πολύ πιο ομαδικά, να γυρίσει καλύτερα την μπάλα και να θυμίσει η κυκλοφορία τα επίπεδα της περυσινής τριετίας. Το να αμελεί όμως την άμυνα, είναι σα να αλλάζει την αγωνιστική φιλοσοφία του, καθώς είναι δεδομένο πως από αυτήν έπαιρνε ρυθμό και αυτοπεποίθηση για την επίθεση. Απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό με κλειστό rotation οκτώ παικτών, που εκτός της πολύ καλής επιθετικής του απόδοσης χθες, ήταν φανερά συγκεντρωμένος, διαβασμένος και γεμάτος ενέργεια στην άμυνα, ήταν αδύνατο να βρεθούν λύσεις με βιασύνη, ατομικές ενέργειες και σουτ υπό κακές προϋποθέσεις. Από την στιγμή που οι αυτοματισμοί δεν έχουν βρεθεί ακόμα λόγω και της ύπαρξης περισσότερων παικτών που ψάχνουν ακόμα τον ρόλο τους, η καλή άμυνα ήταν υποχρέωση σε αυτό το πρώτο διάστημα της σεζόν για τον Ολυμπιακό και η έλλειψή της, έχει φέρει αυτά τα αρνητικά αποτελέσματα.

Που είναι, για την ώρα, αντίθετα με τις υψηλές προσδοκίες που δημιουργήθηκαν και όχι άδικα, λόγω της αλλαγής φιλοσοφίας στην στελέχωση του ρόστερ το καλοκαίρι. Στο μπάσκετ όμως και στον ομαδικό αθλητισμό γενικότερα, η ποιότητα δεν σου εξασφαλίζει πως θα… πετάς στον αγωνιστικό χώρο με το «καλημέρα». Χρειάζεται πολλή δουλειά και αρκετές παράμετροι να είναι σωστά μελετημένες και νοικοκυρεμένες. Αλλά και χρόνος. Που ο Ολυμπιακός έχει σε μικρότερη ποσότητα σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, λόγω της ατυχούς κατάληξης της περυσινής σεζόν και του «πρέπει», που φαίνεται να έχει δημιουργήσει υψηλή πίεση σε προπονητή και παίκτες, χωρίς να υπάρχει ιδιαίτερος λόγος στα τέλη Οκτωβρίου. Το τι ακριβώς φταίει, εκτός από τα δεδομένα της μέτριας ή κακής κατάστασης που βρίσκονται κάποια μέλη του ρόστερ λόγω ιδιαίτερων συνθηκών, αλλά και του ότι φανερά ο προπονητής ακόμα ψάχνεται (σ.σ. έχει συγκεκριμένη επιτυχημένη φιλοσοφία και δεν είναι εύκολη και για τον ίδιο η νέα συνθήκη) για να βρει τα κατάλληλα σχήματα που να ταιριάξουν με την μέθοδό του, θα πρέπει να το συζητήσουν, να το βρουν και να το λύσουν οι ίδιοι.

Καλούνται να το κάνουν εν μέσω συνεχόμενων και δύσκολων αγώνων που δεν αφήνουν περιθώριο ούτε για μα προπόνηση, όμως αυτές είναι οι συνθήκες στο ευρωπαϊκό μπάσκετ. Βρίσκονται στον Ολυμπιακό, γνωρίζουν τις απαιτήσεις, υπάρχουν εξηγήσεις και δικαιολογίες, αλλά όσο πιο γρήγορα μπουν αυτές στα ντουλάπια των αποδυτηρίων, τόσο πιο άμεσα θα δούμε την συγκεκριμένη ομάδα να παίζει σύμφωνα με τις τεράστιες δυνατότητές της. Δεν είναι ανάγκη να γίνει από… αύριο, αλλά να γίνει. Απαραίτητη προϋπόθεση είναι η υπομονή, οι καθαρές εξηγήσεις και η ενότητα. Διότι πέρα από όλα τα αγωνιστικά θέματα που όλες οι ομάδες αντιμετωπίζουν σε μια τέτοια μεταβατική περίοδο που σε μεγάλο βαθμό αλλάζει και το dna τους (σ.σ. διπλάσιο μπάτζετ, περισσότεροι παίκτες με προσωπικότητα), η μεγαλύτερη παγίδα που μπορεί να πέσουν οι «ερυθρόλευκοι», είναι να χάσουν, λόγω των αρνητικών αποτελεσμάτων στο ξεκίνημα, αυτό που τους έκανε να ξεχωρίζουν. Την πείνα και κυρίως την ενότητα της… αγέλης.

Υ.Γ. Η πρόσφατη ιστορία αυτής της ομάδας, έχει αποδείξει πως για να αναρριχηθεί και να λάμψει, θα πρέπει να περάσει πρώτα από πολλές δυσκολίες και δοκιμασίες που σφυρηλατούν τον οργανισμό της. Αν αυτή επαναληφθεί, είναι προτιμότερο που οι «στραβές» προέκυψαν νωρίς, γιατί υπάρχει άπλετος χρόνος.

Υ.Γ.2: Όταν ένα ματς δεν σου… βγαίνει και αρκετοί παίκτες-κλειδιά είναι σε κακή βραδιά, ίσως να χρειάζεται λίγο περισσότερο ρίσκο και αποφάσεις εκτός… σχεδίου. Ακόμα και αν δεν δικαιωθείς, θα έχεις προσπαθήσει. Αυτή είναι η μια πλευρά. Η άλλη, λέει πως για να βρει μια ομάδα κάποια στιγμή ρυθμό, χρειάζεται να δημιουργηθούν κάποιες σταθερές. Για το από ποια πλευρά θα επιλέξεις να το δεις, υπάρχει ένα δεδομένο που στο τέλος μετρά και σε επηρεάζει. Οι νίκες…