Δεν έπαθε τίποτα ο Ολυμπιακός, αλλά το ταβάνι του είναι ψηλότερο

Σε μια ακόμα επιβεβαίωση πως στην Ευρωλίγκα δεν υπάρχει τίποτα εύκολο αν δεν το κάνεις εσύ ο ίδιος να φαίνεται έτσι, ο Ολυμπιακός απέφυγε στο παρά… ένα, να πατήσει μια πολύ επικίνδυνη μπανανόφλουδα απέναντι στην ουραγό Άλμπα. Μια ήττα που αναμφίβολα θα ήταν πισωγύρισμα, και θα έδινε μια δυνατή… κλωτσιά στην καρδάρα με το γάλα που έχει μαζέψει με κόπο στον πρώτο γύρο της διοργάνωσης. Το δημοσιογραφικό και προπονητικό κλισέ «κρατάει μόνο την νίκη», ή αν θέλετε το «τέλος καλό, όλα καλά», ταιριάζει «γάντι» στα όσα διαδραματίστηκαν στο ΣΕΦ το βράδυ της 20ης Δεκεμβρίου, όμως είναι δεδομένο πως για να είναι όντως στο τέλος όλα καλά, θα πρέπει οι «ερυθρόλευκοι» να αλλάξουν στην συνέχεια νοοτροπία στον τρόπο παιχνιδιού τους και κυρίως στην άμυνα τους.

Ασφαλώς και οι κακές στα μετόπισθεν βραδιές μια ομάδας που πέρυσι «δάγκωνε» και δεν έχει αλλάξει δα και πολύ σε ότι αφορά τα πρόσωπα του rotation, έχουν πολλές εξηγήσεις. Στην άνοδο του επιθετικού επιπέδου της διοργάνωσης, στους τραυματισμούς που διατάραξαν τις ισορροπίες και τα σχήματα, στην κούραση, αλλά και την θέληση κάποιων παικτών που δεν έχουν βρει ρόλο, να αποδείξουν πως αξίζουν μεγαλύτερο μέσω της επίθεσης. Όμως είναι και θέμα διάθεσης-συγκέντρωσης και αυτή σε πολλές περιπτώσεις, αγνοείται. Η τρανή απόδειξη πως κάτι τέτοιο συμβαίνει και είναι περισσότερο θέμα νοοτροπίας και προσέγγισης, βρίσκεται στα διαστήματα που «σφίγγουν τα λουριά» και οι ίδιοι παίκτες παίζουν αποτελεσματικές άμυνες, που επιφέρουν σερί όπως το ασύλληπτο 22-0 απέναντι στην Παρί. Μπορούν λοιπόν, και με το παραπάνω, αλλά για όλους τους λόγους που προαναφέραμε, δεν το κάνουν με την απαιτούμενη σταθερότητα. Είναι όμως αναγκαίο για μια ομάδα που θέλει να κατακτήσει την Ευρωλίγκα.

Σε παιχνίδια όπως αυτό με την Άλμπα, μπαίνει -κάκιστα- στην εξίσωση και η εντύπωση πως «είμαστε καλύτεροι, θα νικήσουμε χωρίς ιδρώτα». Πράγματι, ο Ολυμπιακός κατάφερε να φτάσει σε ένα +12 στα μέσα του δευτέρου ημιχρόνου κάνοντας απλά πράγματα, βελτίωσε την κάκιστη εικόνα του πρώτου, και θα μπορούσε να μην το είχε κάνει ντέρμπι. Όμως όταν έχει μπολιαστεί η παραπάνω εντύπωση στο μυαλό και το πνεύμα, αυτόματα επέρχεται χαλαρότητα, ο αντίπαλος που παίζει για την χαρά του παιχνιδιού έχει νιώσει ήδη άνετα και, όπως αποδείχθηκε χωρίς ευτυχώς να κοστίσει στο τέλος, πιστεύει πως μπορεί να σε κερδίσει. Και γιατί όχι, όταν η Άλμπα αντιλαμβάνεται πως οι σύνθετες και πολλές φορές αλλόκοτες άμυνες (σ.σ. ζώνες προσαρμογής και μαρκάρισμα ψηλά για να κοπεί η δημιουργία) που εφαρμόζει σε έχουν μπερδέψει και εσύ την αφήνεις να σκοράρει και να δημιουργεί με περίσσια ευκολία. Όταν σε βλέπει να προχωράς σε βιαστικές επιθέσεις έξω από το στυλ παιχνιδιού σου και κυρίως όταν αντιλαμβάνεται πως δεν είσαι σκληρός.



Το βράδυ της Παρασκευής, εκτός των άλλων, ο Ολυμπιακός παρέδωσε ρεσιτάλ κακής χρήσης των φάουλ σε όλες τις περιόδους. Το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτά, ήταν για βολές και σχεδόν κανένα για να ανακόψει τον ρυθμό ή να αποσοβήσει μια αμυντική ανισορροπία, λόγω και του κακού transition που υπήρχε. Φυσικό επακόλουθο της χαλαρότητας, αλλά και της κακής εκδήλωσης αρκετών επιθέσεων και αποστάσεων σε αυτή. Αποκορύφωμα, η τελευταία φάση, που ενώ οι «ερυθρόλευκοι» είχαν να δώσουν δύο φάουλ, είδαν τον ΜακΚόρμακ να εκτελεί τρίποντο ισοφάρισης, που παραλίγο να στείλει το ματς στην παράταση. Με το σκορ στο 82-85 και ενάμισι λεπτό να απομένει, όλα πήγαν κατ’ ευχή. Προσωπικά καλάθια του ηγετικού, Φουρνιέ, άμυνα του Γάλλου, κομβικό κλέψιμο του Βιλντόσα και ριμπάουντ και ψυχραιμία του Βεζένκοβ από την γραμμή.

Ενόψει του δεύτερου γύρου που αρχίζει με συνεχόμενες εκτός έδρας αποστολές όμως, το αμυντικό αυτό πρόσωπο θα πρέπει να μείνει όσο το δυνατόν περισσότερο στο χρονοντούλαπο του πρώτου γύρου, ώστε να ατενίσει με μεγαλύτερη ευκρίνεια του πολύ υψηλότερο ταβάνι που έχει ο Ολυμπιακός. Ασφαλώς από την βραδιά κόντρα στην Άλμπα υπάρχουν και θετικά, πλην του ότι το ρεκόρ ανέβηκε στο 11-6 και η ομάδα συνεχίζει στα ψηλά στρώματα της βαθμολογίας. Πρώτο και καλύτερο, η παρουσία του Μουστάφα Φαλ, ο οποίος για πρώτη φορά φέτος ήταν εξαιρετικός και στις δυο πλευρές του παρκέ. Σκόραρε, δημιούργησε, έκοψε στην άμυνα, αλλά κυρίως η γλώσσα του σώματός του, έδειχνε πως πατάει καλά, είναι επιθετικός και δεν βγάζει τον παραμικρό δισταγμό και φόβο να τελειώσει φάσεις. Αν αυτό συνεχιστεί, ιδιαίτερα τώρα που ο Μιλουτίνοφ είναι κουρασμένος λόγω του ότι τράβηξε… κουπί μόνος του για περίπου 25 μέρες, θα είναι ευεργετικό.

Δίπλα του, η παρουσία του Βιλντόσα, ο οποίος ίσως αν το ματς εξελισσόταν διαφορετικά να είχε μείνει στον πάγκο ως το τέλος του, στο πλαίσιο της ξεκούρασης που γίνεται κυκλικά σε κάποια παιχνίδια. Η αναιμική παρουσία του Γουίλιαμς-Γκος και σε αυτό το ματς όμως, ώθησε τον κόουτς Μπαρτζώκα να τον σηκώσει στα μέσα του τρίτου δεκαλέπτου και ο Αργεντινός γκαρντ τον δικαίωσε και με το παραπάνω. Πίεσε εξαιρετικά πάνω στη μπάλα, έβγαλε άμυνες, σκόραρε, δημιούργησε και οργάνωσε πολύ καλά. Κανείς δεν μπορεί να πει με σιγουριά πως θα είχε εξελιχθεί η αναμέτρηση χωρίς την παρουσία του, καθώς μιλάμε για έναν απόλυτα ταιριαστό παίκτη στον τρόπο παιχνιδιού του προπονητή. Κάπου εδώ τελειώνουν τα όσα αξίζιε να αναφέρουμε από αυτό το παιχνίδι και πάμε παρακάτω. Ο Ολυμπιακός αρχίζει τον δεύτερο γύρο και θα κάνει γιορτές σε Μιλάνο και Κάουνας. Δύο πολύ πιο απαιτητικά παιχνίδια, που για να έχει τύχη να τα κερδίσει, θα πρέπει να εμφανιστεί εντελώς διαφορετικά και κυρίως όπως ταιριάζει στις υψηλότατες δυνατότητες του.

Υ.Γ.: Περαστικά στον Ματίας Λεσόρ, ο οποίος είναι γίγαντας και θα γυρίσει το ίδιο δυνατός. Η στιγμή του τραυματισμού του και όλα όσα εκτυλίχθηκαν στο κλειστό του ΟΑΚΑ, ήταν σοκαριστική και μακάρι να γινόταν να μην χτυπούσε ποτέ κανένας αθλητής. Περαστικά και στους εννέα συνανθρώπους μας που λιποθύμησαν με αυτό που συνέβη μπροστά στα μάτια τους.

Υ.Γ.2: Ο κόουτς Μπαρτζώκας, όλοι οι παίκτες και η ΚΑΕ Ολυμπιακός, μέσω του αθλητικού της διευθυντή, Χρήστου Μπαφέ, έπραξαν το σωστό και ταιριαστό στο ήθος αυτού του μπασκετικού οργανισμού με τις ευχές στον αθλητή. Αυτό που έχει κάνει υπερήφανο τον κόσμο που τον στηρίζει όλα αυτά τα χρόνια, ακόμα και στα αρνητικά αποτελέσματα. Δεν χρειάζεται να περιμένεις κάτι ανάλογο από την αντίπαλη πλευρά σε αντίστοιχη περίπτωση ή να μπαίνεις στην διαδικασία να συγκρίνεις τις… ευχές της, όταν ένας δικός σου αθλητής ήταν τραυματίας στο παρκέ. Όποιος έχει καθαρή ματιά και σκέψη, βλέπει και αντιλαμβάνεται. Οι υγιείς και από τις δύο πλευρές, πράττουν το αυτονόητο, απλά δεν κάνουν τόση… φασαρία. Ας απομονώσουμε λοιπόν τους αρρώστους και κυρίως τους τοξικούς και τους υποκριτές.

Υ.Γ.3: Καλά Χριστούγεννα με υγεία, αγάπη και χαρά σε όλους!