Η απώλεια να γίνει για τον Ολυμπιακό κίνητρο και… αλλαγή

Το σερί των τριών συνεχόμενων κατακτήσεων κυπέλλου σταμάτησε για τον Ολυμπιακό, σε ένα Final Eight που ρεαλιστικά είχε αρχίσει να… χλομιάζει, όταν ο Τόμας Γουόκαπ ένιωσε σφίξιμο στην μέση, λίγα λεπτά μετά την επιστροφή του στην δράση στον προημιτελικό της Πέμπτης. Με τον Βιλντόσα στα πιτς λόγω διαστρέμματος, ο τελικός με τον Παναθηναϊκό των τριών συν ένα, εξαιρετικών γκαρντ, είχε ποσοτικό έλλειμα για τους «ερυθρόλευκους». Που αν και πνευματικά ανέτοιμοι σε αρκετές καταστάσεις του αγώνα, έφτασαν 106 δευτερόλεπτα πριν το τέλος, και κόντρα στην ροή του, τετ α τετ με ένα ακόμα τρόπαιο. Τα έκαναν όμως όλα λάθος στο τέλος και οι «πράσινοι» πήραν δίκαια τον τίτλο, σε έναν τελικό που ήταν πολύ καλύτερος του αναμενομένου με βάση τα προβλήματα των δυο αντιπάλων.

Ένας από τους λόγους που έγινε αυτό, ήταν πως όλο το πενθήμερο στην Κρήτη, έδειξαν να το θέλουν περισσότερο, κάτι που φάνηκε από την αγωνιστική τους συμπεριφορά. Ο Ολυμπιακός, που πριν από μια εβδομάδα έκανε δυο τεράστιες εκτός έδρας νίκες με πολύ καλό μπάσκετ στην Ευρωλίγκα όπου είναι πρώτος και καλύτερος για την ώρα, δεν είχε την ίδια «δίψα» με τα προηγούμενα χρόνια, για ένα τρόπαιο που είναι μεν το τρίτο σε σημαντικότητα, αλλά πάντα είναι ένας τίτλος. Και αυτό φαίνεται από το ότι παρότι πέρυσι μειώθηκε από τον Εργκίν Αταμάν, ο ίδιος το πανηγύρισε με την ψυχή του φέτος και μπράβο του! Κατάφερε να καμουφλάρει στο έπακρο τις σοβαρές ελλείψεις της ομάδας του στο «5» και για ένα ακόμα παιχνίδι το θεωρητικό πλεονέκτημα της ομάδας του Γιώργου Μπαρτζώκα να μείνει στα χαρτιά.

Οι «ερυθρόλευκοι», βελτίωσαν σημαντικά αυτήν τη στόχευση σε σχέση με το πρόσφατο ματς πρωταθλήματος στο ΟΑΚΑ, πήραν κάποια πράγματα επιθετικά από τον Φαλ, αλλά μέχρι εκεί. Ο Γάλλος, ήταν πολύ καλός και στην άμυνα με εξαίρεση τις δυο τελευταίες φάσεις, ενώ ο Μιλουτίνοφ, ίσως και λόγω των ενοχλήσεών του στο γόνατο, δεν έγινε ποτέ παράγοντας του παιχνιδιού. Αποτέλεσε παράλληλα στόχο στην άμυνα, ενώ ούτε τα γκαρντ, κατάφεραν να δημιουργήσουν ρήγματα και να εκμεταλλευτούν την παρουσία ενός κανονικού σέντερ. Ο συγκινητικός Γουίλιαμς-Γκος, παίζει σχεδόν ένα μήνα μόνος του στο «1», και μόνο όποιος είναι εμπαθής μαζί του μπορεί να τον ψέξει για το λάθος που έγινε στο τέλος. Ο Φουρνιέ ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό, ο ΜακΚίσικ αυτή τη φορά δεν έκανε την απαιτούμενη… ζημιά, ο πολύ καλός Λαρεντζάκης του πρώτου μέρους έμεινε ανεξήγητα στον πάγκο στο δεύτερο ημίχρονο, και με τις λύσεις περιορισμένες, αλλά και την δεδομένη διαφορά ποιότητας στην περιφέρεια, ήταν ίσως υπέρβαση το 11-0 σερί στο τέλος.

Μιλώντας για πνευματική ανετοιμότητα, αποτυπώνεται ξεκάθαρα στις εννέα (!) χαμένες βολές, έναντι μόλις μίας του αντιπάλου. Σε ένα τόσο κλειστό παιχνίδι με τις δυο ομάδες να έχουν από οκτώ εύστοχα τρίποντα και τον Ολυμπιακό ένα παραπάνω δίποντο, και ίδια λάθη, το 7/16 έναντι 13/14, λέει πολλά. Παράλληλα, οι «ερυθρόλευκοι» δεν μπόρεσαν μέσω της κυκλοφορίες της μπάλας να δημιουργήσουν σταθερά καλές συνθήκες για τον Βεζένκοβ, ο οποίος είχε προβλήματα με τον εξαιρετικό Χουάντσο. Ασφαλώς και ο εξαιρετικός Σλούκας και η στόφα του Ναν, έκαναν την διαφορά στον τελικό, όμως ο Ισπανός φόργουορντ με τα 17 (!) ριμπάουντ και τις άμυνές του, ήταν ξεκάθαρα ο κρυφός MVP της αναμέτρησης.



Η… ζημιά για τον Ολυμπιακό έγινε ξεκάθαρα στο τρίτο δεκάλεπτο όπου δέχθηκε 29 πόντους, έναν λιγότερο απ’ ότι στο πρώτο μέρος, όπου ο Παναθηναϊκός είχε 1/14 τρίποντα. Συνέχισε έκτοτε και τελείωσε το ματς με 7/13, κάτι που είναι νορμάλ για την ποιότητά του και πρέπει να βάλει προβληματισμό ενόψει των σπουδαιότερων παιχνιδιών που θα ακολουθήσουν ανάμεσά τους σε Ευρωλίγκα και πρωτάθλημα. Εκεί όπου εστιάζει πλέον η ομάδα του Γιώργου Μπαρτζώκα, μετά από μια απώλεια που δεν θα πρέπει να την ρίξει, αλλά αντιθέτως να της δώσει έξτρα κίνητρο και πείσμα για την κατάκτηση των βασικών της στόχων. Υπάρχει αρκετή δουλειά που πρέπει να γίνει και αποφάσεις να παρθούν, αρχής γενομένης από τον τρόπο αντιμετώπισης του τραυματισμού του Τόμας Γουόκαπ. Ενδεχόμενη απώλειά του για αρκετό διάστημα, θα αποτελέσει μεγάλο πλήγμα για την οικονομία της σεζόν και είναι αυτονόητα τα γιατί.

Το θετικό, είναι πως στην επανέναρξη θα είναι καλά ο Βιλντόσα και λογικά θα μπει στην τελική ευθεία η παρουσία του Κίναν Έβανς, που με βάση το υπάρχων rotation στα γκαρντ, είναι απαραίτητος ακόμα και στο 50% να βρίσκεται αρχικά. Την ίδια ώρα, με την προθεσμία για προσθήκη στην Ευρωλίγκα να λήγει σε δέκα ημέρες, θα είναι μπασκετική αυτοχειρία να μην ενισχυθεί η θέση «5» με έναν κανονικό-έτοιμο παίκτη αντί του Μένσα, ο οποίος είναι ξεκάθαρο για να μην παίρνει δευτερόλεπτο συμμετοχής πως δεν είναι έτοιμος για αυτό το επίπεδο. Σε αντίθετη περίπτωση και με την ευπάθεια που έχουν οι Μιλουτίνοφ και Φαλ στους τραυματισμούς, η μεγάλη επένδυση που έχει γίνει φέτος, θα κινδυνέψει επικίνδυνα να μην φτάσει ποτέ εκεί που θέλει και αξίζει. Η καταστροφή δεν ήρθε με την απώλεια του κυπέλλου, και μπορεί όλα να αλλάξουν αγωνιστικά και πνευματικά με τις κατάλληλες κινήσεις…

Υ.Γ. Η κίνηση του κόσμου να πάει στο ξενοδοχείο της αποστολής και να εμψυχώσει-στηρίξει, παρά την ήττα, δείχνει τον δρόμο. Όταν ο αντίπαλος επιστρατεύει ολόκληρους μηχανισμούς πίεσης κατά πάντων και είναι μια γροθιά σε όλα τα επίπεδα, οφείλεις να αντιδράς. Η εικόνα της εξέδρας (σ.σ. και δεν αναφέρομαι στο ποσοτικό) τα λέει όλα. Και σε αυτό έχει ευθύνες και η ΕΟΚ.