Ουδείς αλάνθαστος, αλλά… όχι κι έτσι, Παναθηναϊκέ

Η καλή άμυνα δίνει νίκες. Αλλά και η κακή επίθεση φέρνει ήττες. Γιατί δεν χωρά αμφιβολία πως ο Παναθηναϊκός έχασε-και μάλιστα εύκολα-στην Πόλη από τη Φενέρμπαχτσε/Ούλκερ γιατί είχε πρόβλημα στο… γκολ. Κι όχι επειδή-όπως εύκολα θα πουν πολλοί νοσταλγοί του παρελθόντος-τη φανέλα του Μπατίστ φορά πλέον κάποιος Άρμστρονγκ και το ρόστερ των Τούρκων στοιχίζει τα διπλά από αυτό των «πράσινων».

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Η κάκιστη παρουσία του Παναθηναϊκού στο ένα μισό του παρκέ κατέστρεφε ό,τι καλό προσπαθούσε να κάνει στα μετόπισθεν. Έτσι κατάφερε-γιατί περί κατορθώματος πρόκειται-να χάσει ένα ματς στο οποίο είχε καλύτερα ποσοστά στα δίποντα, 18 περισσότερα ριμπάουντ (!) και περισσότερες ασίστ. Η υπεροχή του σε αυτές τις κομβικές στατιστικές κατηγορίες ακυρώθηκε από τα 23 του λάθη, περισσότερα εξ αυτών αβίαστα, παιδαριώδη κι όχι τόσο αποτέλεσμα καλής άμυνας των γηπεδούχων, όπως επίσης την κακή του περιφερειακή άμυνα σε μεγάλα διαστήματα του ματς, αδυναμία που είχε παρουσιάσει και σε προηγούμενα παιχνίδια.

Η παρουσία του Σχορτσανίτη στο παιχνίδι αποδεικνύεται ευχή και κατάρα για τον Παναθηναϊκό. Κι όχι-ασφαλώς-με ευθύνη του διεθνούς σέντερ. Το επιθετικό παιχνίδι της ομάδας γίνεται απολύτως προβλέψιμο, με τους πάντες να ψάχνουν τον «Σόφο» για να… ξεμοναχιάσει τον αντίπαλο ψηλό και να τελειώσει εύκολα τη φάση. Έλα, όμως, που δεν έχουν όλοι την αφέλεια του Πάμπλο Λάσο που πήγε να αντιμετωπίσει το θηρίο με μονή κάλυψη και λίγο έλειψε αυτός να κερδίσει μόνος του τη Ρεάλ… Τα περισσότερα από τα 23 λάθη του Παναθηναϊκού στην Πόλη προήλθαν είτε επειδή οι πάσες προς τον ψηλό ήταν αναμενόμενες από τους αντιπάλους, είτε επειδή φρόντιζαν να κλείσουν πάνω του δύο και τρεις παίκτες οδηγώντας τον σε λάθος, είτε επειδή αναζητώντας τον Σχορτσανίτη χάνοντας πολύτιμα δευτερόλεπτα και οι επιθέσεις γίνονταν βεβιασμένα. Κι όσο οι περιφερειακοί έριχναν άσφαιρα, ο κλοιός γύρω από τον Σοφοκλή έσφιγγε.

Ο Παναθηναϊκός θα χρειαστεί να εμπλουτίσει το επιθετικό του παιχνίδι-με επιλογές αλλά και παίκτες-για να έχει τύχη σε βραδιές σαν κι αυτή. Η εκπαίδευση του «Σόφο» στην πάσα-με εμφανή τα πρώτα σημάδια προόδου-είναι ένα πρώτο βήμα. Από εκεί και πέρα, θα χρειαστεί Ούκιτς και Πάνκο να βρουν το ρόλο τους στην ομάδα, αφού ο μεν πρώτος δείχνει να ψάχνεται στο παρκέ και οι συγκρίσεις με τον Διαμαντίδη είναι αναπόφευκτες, ο δε δεύτερος μοιάζει να μην έχει αποφασίσει αν είναι σμολ ή πάουερ φόργουορντ. Άλλωστε για την ποιότητά τους δεν αμφιβάλει κανείς.

Την ίδια ώρα ο Κίτσεν συνεχίζει να είναι σκιά του ελπιδοφόρου παίκτη που είδαμε στην προετοιμασία έχοντας υποστεί πολιτιστικό σοκ από τη μετάβαση στην Ευρωλίγκα μετά το πρωτάθλημα του Ισραήλ, ενώ ο Άρμστρονγκ επιβεβαιώνει διαρκώς ότι αυτό που του λείπει δεν είναι χρόνος προσαρμογής, αφού τέτοιον έχει πολύ λιγότερο ο Λάσμε και έχει γίνει ήδη απαραίτητος στην ομάδα.

Είναι λογικό ο κόσμος του Παναθηναϊκού που δεν έχει συνηθίσει σε ήττες από… ημίχρονο να προβληματίζεται. Ως ένα σημείο, ακόμη και να κάνει συγκρίσεις. Όμως η φετινή ομάδα δεν πρέπει να μπαίνει στη ζυγαριά με την εξάστερη, γιατί θα βγει εκ προοιμίου χαμένη. Το ζητούμενο είναι να συγκρίνεται κάθε φορά με το προηγούμενο παιχνίδι και να βγαίνει κερδισμένη.

Κάθε ήττα, ακόμη και τόσο βαριά παρά το κολακευτικό -9, αν δεν σκοτώνει μία ομάδα μπορεί να την κάνει πιο δυνατή.

Follow @ChristosRobolis