Τα Όσκαρς και τα χρυσά «βατόμουρα» του πρώτου μισού της σεζόν στην Ευρώπη

Ένα γεμάτο ποδοσφαιρικό τετράμηνο ολοκληρώνεται. Το πρώτο μισό της σεζόν επεφύλασσε ευχάριστες εκπλήξεις, αλλά και απογοητεύσεις.

Ομάδες, που δεν μας είχαν συνηθίσει κάνουν πορείες πρωταθλητισμού, άλλες είναι καλύτερες από ότι περιμέναμε, ενώ γκράντε φαβορί δεν έχουν πάρει ακόμη μπρος και δυσκολεύονται να ικανοποιήσουν τις προσδοκίες, που τις συνοδεύουν κάθε χρόνο.

Τα Όσκαρς

Λίβερπουλ

Σαφώς η Λίβερπουλ δεν ανήκει στην κατηγορία των ομάδων-εκπλήξεων, παρά σε αυτές που είναι καλύτερες απ ό,τι περιμέναμε. Το… άγνωστο της αντικατάστασης του Γιούργκεν Κλοπ από τον Άρνε Σλοτ σκέπασε το «Άνφιλντ». Ο Γερμανός συνέδεσε το όνομά του με την αναγέννηση της ομάδας και η αποχώρησή του δημιούργησε ερωτηματικά, μέχρι και απαισιοδοξία για το μέλλον του συλλόγου. Στην πράξη, όμως, τα πράγματα ήταν διαφορετικά.



Η Λίβερπουλ ξεκίνησε φορτσάτη και με μπροστάρη τον ασταμάτητο Σαλάχ συνεχίζει ακάθεκτη. Ο Αιγύπτιος «θεός» έχει βάλει στόχο να σπάει όλα τα κοντέρ, έχει 18 γκολ και 15 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις, μα πάνω απ' όλα οδηγεί τους «κόκκινους» στο θρόνο της Premier League. Το ζήτημα της ανανέωσης του συμβολαίου του παραμένει ανοικτό, ο Σαλάχ πετάει κατά καιρούς τις «σπόντες» του, όμως αυτό δεν φαίνεται να τον επηρεάζει στο αγωνιστικό κομμάτι.

Τα κατορθώματά του κάλυψαν τις μεταγραφές, που δεν έκανε ο Ολλανδός τεχνικός, ενεργοποίησε όμως ο ίδιος ποδοσφαιριστές όπως ο Γκράβενμπερχ, ο Γκόμεζ, ο Τσιμίκας και ο Χάκπο και πήρε πολλά στοιχεία και στατιστικά από τους συγκεκριμένους. Η φετινή Λίβερπουλ είναι αποτέλεσμα της δικής του δουλειάς και δείχνει ικανή να επιστρέψει στους τίτλους, περισσότερο απ' ό,τι με τον νυν επικεφαλής των ομάδων της Red Bull.

Αταλάντα

Η κατάκτηση του περσινού Europa League μόνο τυχαία δεν ήταν. Στα χέρια του Τζανπιέρο Γκασπερίνι η Αταλάντα έχει εξελιχθεί διεκδικήτρια τίτλου, είναι στην κορυφή της Serie A ύστερα από 17 αγωνιστικές με την καλύτερη επίθεση και δύο βαθμούς πάνω από τη δεύτερη Νάπολι. Σαφώς η συνέχεια θα είναι ακόμη πιο δύσκολη και ο δρόμος δύσβατος μέχρι την κορυφή της Ιταλίας, με τον 66χρονο προπονητή στον πάγκο, όμως, τα πάντα μοιάζουν εφικτά.



Στο εξαιρετικό σύνολο των «μπεργκαμάσκι» εντάχθηκαν μονάδες, που είτε έπρεπε να αποδείξουν την αξία τους, όπως ο Τζανιόλο, είτε είχαν εμπειρία πρωταθλητισμού, βλέπε Κουαδράδο, είτε είχε φτάσει η ώρα τους για το επόμενο βήμα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτό του Ρετέγκι. Η ένταξη των παραπάνω στους ήδη υπάρχοντες πρωταθλητές Ευρώπης φέρνει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.

Ατλέτικο Μαδρίτης

Σε μία σεζόν με πολλές ομοιότητες με το 2021, η Ατλέτικο έχει τρυπώσει ανάμεσα σε Ρεάλ Μαδρίτης και Μπαρτσελόνα και αθόρυβα μεν, επάξια δε, διεκδικεί το 12ο πρωτάθλημα της ιστορίας της. Με μόλις μία ήττα μέχρι στιγμής και παθητικό 11 τερμάτων σε 17 αγώνες, ποντάρει στην άμυνα και την ατομική ποιότητα των ποδοσφαιριστών της.

Ο Σιμεόνε φέτος κράτησε τα γνωστά στοιχεία και τα εμπλούτισε με άλλα, τρανταχτά που έλειπαν. Έφερε τον Αλεξάντερ Σόρλοτ, έναν «καθαρό» σέντερ φορ, τον Χούλιαν Άλβαρεζ, έναν περιφερειακό επιθετικό και τους πάντρεψε με τον πασπαρτού και top-class Αντουάν Γκριζμάν. Τη σταθερά της ομάδας, που ανεξαρτήτως αγωνιστικής κατάστασης εκείνος θα βρει τα 10+ απαραίτητα γκολ. Στο ρόστερ εντάχθηκε και ο Κόνορ Γκάλαχερ. Άφησε το Νησί και την Τσέλσι, δικαιώνεται και δικαιώνει τον Σιμεόνε, έχει πρωταγωνιστικό ρόλο και συνδέει εντυπωσιακά άμυνα και επίθεση. Αμυντικά, η αγορά του Ισπανού πρωταθλητή Ευρώπης, Ρόμπιν Λε Νορμάν, από τη Σοσιεδάδ αποδεικνύεται εξαιρετική κίνηση. Ικανότατος στον αέρα, ιδανικός για το κάθετο παιχνίδι, με εξαιρετικές τοποθετήσεις.



Η Ατλέτικο είναι στην καλύτερη εκδοχή της, είναι πιο παραγωγική από ποτέ, θέλγει πια με τον τρόπο που αγωνίζεται κόντρα στη νοοτροπία του πρόσφατου παρελθόντος που δημιούργησε πολλούς haters.

Τα χρυσά «βατόμουρα»

Μάντσεστερ Σίτι

Η μεγαλύτερη απογοήτευση μέχρι στιγμής είναι μία. Η Μάντσεστερ Σίτι. Λόγω ονόματος, μεγέθους, ονομάτων και προπονητή. Η μόνιμη πρωταθλήτρια Αγγλίας ξεκίνησε άλλη μια χρονιά ως φαβορί σε Premier και Champions League, όμως η μοίρα είχε άλλα σχέδια για εκείνη και τον Ρόδρι. Ο πιο σημαντικός ποδοσφαιριστής του Πεπ Γκουαρδιόλα υπέστη ρήξη χιαστών συνδέσμων στο γόνατο και έκοψε στη μέση την ομάδα του Ισπανού. Από τη στιγμή που ο κάτοχος της Χρυσής Μπάλας τέθηκε νοκ-άουτ, «κατέρρευσε» και το οικοδόμημα του Πεπ.



Ο Χάαλαντ έχει «κολλήσει» στα 13 γκολ, με μόλις ένα στα τελευταία πέντε παιχνίδια, τίποτα δεν λειτουργεί στο κέντρο, ενώ η χαρακτηριστικό της κατάστασης είναι η ένατη καλύτερη άμυνα στο πρωτάθλημα με 25 γκολ παθητικό. Στατιστικά στοιχεία που δεν θυμίζουν σε τίποτα το «φόβητρο» εντός συνόρων, έχουν δώσει το δικαίωμα σε Τσέλσι και Άρσεναλ να πιστεύουν στον τίτλο και δεν βγάζουν αισιοδοξία ενόψει συνέχειας.

Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ

Το Μάντσεστερ δεν διανύει τις καλύτερες ποδοσφαιρικές του ημέρες. Σε πολύ χειρότερο βαθμό από τους «πολίτες», οι «μπέμπηδες» δεν μπορούν να σηκώσουν κεφάλι. Ακόμη και η αλλαγή προπονητή δεν ταρακούνησε τους ποδοσφαιριστές της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ και ο Ρούμπεν Αμορίμ χρειάζεται αρκετό χρόνο για να παρουσιάσει δουλειά αντίστοιχη με αυτή στην Σπόρτινγκ.



Η χρονιά ξεκίνησε με ψήφο εμπιστοσύνης στον Έρικ Τεν Χαγκ, απόφαση που στην πράξη αποδείχθηκε λάθος. Βελτίωση δεν επήλθε ποτέ και η απομάκρυνση του Ολλανδού ήταν επιτακτική. Φαίνεται, όμως, ότι ακόμη και με τον Πορτογάλο υπάρχει βαθιά ριζωμένο πρόβλημα στο αγωνιστικό. Λύση από τη μια στιγμή στην άλλη, ειδικά σε αυτό το επίπεδο, δεν επέρχεται εύκολα και οι φίλοι της ομάδας θα χρειαστεί να κάνουν και άλλη υπομονή. Χριστούγεννα θα κάνουν εκτός δεκάδας και θα δοθεί μεγάλη μάχη για την έξοδο στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις της επόμενης σεζόν.

Ρόμα

Η απόλυτη καταστροφή θα μπορούσε να χαρακτηρίζει τη Ρόμα. Στο φινάλε σχεδόν του πρώτου γύρου, οι «τζιαλορόσι» βρίσκονται στη 10η θέση της βαθμολογίας, πολύ μακριά από την πρώτη εξάδα, αλλά ακόμη πιο μακριά από τις διεκδικήτριες του τίτλου. Εκεί που προστάζει η ιστορία της και οι «θρύλοι» του παρελθόντος. Εκεί που τουλάχιστον θα ήθελε να την επαναφέρει ο Ντανιέλε Ντε Ρόσι, όταν την ανέλαβε μετά την απομάκρυνση του Ζοσέ Μουρίνιο. Ο άλλοτε δυναμικός μέσος ξεκίνησε τη φετινή σεζόν με τρεις ισοπαλίες και μία ήττα, η διοίκηση δεν είχε υπομονή και τον έδιωξε άρον άρον.



Η τεχνική ηγεσία πέρασε στον Ιβάν Γιούριτς, με την κατάσταση, πάντως, να μην αλλάζει δραματικά και μετά από μόλις δύο μήνες ο Κροάτης να αποχωρεί για τη Σάουθαμπτον. Από τον Νοέμβριο και έπειτα η επιλογή ήταν μία. Ένας άνθρωπος με ισχυρούς δεσμούς αγάπης για το σύλλογο κλήθηκε να αναλάβει και το έκανε δίχως δεύτερη σκέψη. Ο Κλαούντιο Ρανιέρι προσπαθεί να συμμαζέψει την κατάσταση, εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο από τη στιγμή που η σεζόν τρέχει και καλείται να προλάβει το τρένο της Ευρώπης