Οι δύο δρόμοι του Παναθηναϊκού

Η ήττα του Παναθηναϊκού στη Μαδρίτη το βράδυ της Τετάρτης έχει δύο αναγνώσεις και δύο επιλογές διαδρομής εν όψει του Game 2.

Από τη μια μπορείς να χτυπάς το κεφάλι σου στον τοίχο για το πώς χάθηκε ένα break που έμοιαζε άχαστο στο +6 με 3:52 να απομένουν, μπορείς να τα βάζεις με τη διαιτησία για τις αρκετές (είναι η αλήθεια) περίεργες αποφάσεις των τελευταίων λεπτών και τα διαφορετικά κριτήρια στις δύο πλευρές του παρκέ, μπορείς ακόμη και να αμφιβάλλεις αν θα παρουσιαστεί ποτέ ξανά τέτοια ευκαιρία στο «άντρο» της πρωταθλήτριας Ευρώπης. Κάπως έτσι, όμως, μάλλον προετοιμάζεις τον εαυτό σου για μια δεύτερη ήττα και απλώς οπλίζεσαι με δικαιολογίες, υπαρκτές ή μη…

Από την άλλη, μπορείς να αφήσεις στην άκρη την απογοήτευση και τον εκνευρισμό, μπορείς να αντλήσεις θάρρος από το γεγονός πως με μια εμφάνιση που απέχει πολύ από το να χαρακτηριστεί καλή και με τον ηγέτη της ομάδας μακριά από τον καλό του εαυτό στα 3/4 της αναμέτρησης κοίταξες στα μάτια το θηρίο και λίγο έλειψε να το τραυματίσεις και μπορείς να ανασυνταχθείς, να διδαχτείς από τα λάθη σου και να επιστρέψεις για τη… ρεβάνς την Παρασκευή. Είναι προφανές πως ο δεύτερος δρόμος μόνο βγάζει στο Final 4, μετά από μια κατάληξη Game 1 που θυμίζει πολύ το 2011 στη Βαρκελώνη.

Το πλάνο του Ρικ Πιτίνο ήταν υποδειγματικό παρότι δεν εφαρμόστηκε στην εντέλεια. Ο Παναθηναϊκός κατέβασε τα επίπεδα του σκορ στα μέτρα που μπορεί να ανταγωνιστεί τη Ρεάλ, δεν πρόσφερε έξτρα κατοχές (6 επιθετικά οι γηπεδούχοι), απέφυγε τα πολλά λάθη (9) και θωράκισε καλά τη ρακέτα του υποχρεώνοντας τον αντίπαλο να κάνει κατάχρηση τριπόντων (εκτέλεσε 35 ενώ είχε 25 δίποντα) και πολλά εξ αυτών υπό κάκιστες προϋποθέσεις.

Όμως επειδή τακτικό πλάνο και μάλιστα καλό είχαν και οι αντίπαλοι, ο Πάμπλο Λάσο φρόντισε να απορρυθμίσει τον «εγκέφαλο» του αντιπάλου. Έπαιξε με τα νευρά του, πότε με τον αθλητικό Τέιλορ και πότε με τον εκνευριστικό Καμπάτσο, έβγαζε ψηλό πάνω του όποτε έβρισκε ένα «σοκάκι» για ντράιβ και τον προκαλούσε εξόφθαλμα να σουτάρει από μακριά. Ο Νικ έπεσε στην παγίδα, έχασε την αυτοκυριαρχία του, προσπάθησε να βρει ρυθμό από μακριά κι όχι επιλέγοντας προσπάθειες του ρεπερτορίου του, ενώ όταν επιτέλους βρήκε το σουτ, επέμεινε σε τέτοιες επιλογές κι όχι σε πιο ορθολογικές.

Το ματς έγερνε προς Ρεάλ για όσο διάστημα, με τα βασικά ατού των δύο ομάδων περιορισμένα ως εξουδετερωμένα, η μπάλα πέρασε στα χέρια των δεύτερων ρόλων. Οι γηπεδούχοι, που έχουν πολλή περισσότερη ποιότητα από κάθε άλλη ομάδα της Ευρωλίγκας σε βάθος όχι 12άδας αλλά 16άδας, είδαν τους Τέιλορ και Κοζέρ από ρολίστες να γίνονται πρωταγωνιστές. Ομοίως και στον αντίποδα ο συγκινητικός Βουγιούκας. Ήταν εμφανές πως ο Παναθηναϊκός χρειαζόταν να επιστρέψει ο ηγέτης του στην κανονικότητα για να διεκδικήσει τη νίκη με αξιώσεις και όντως τα κατάφερε όταν ο Καλάθης βρήκε ρυθμό. Δυστυχώς δεν ήταν για πολύ…

Το 1-0 είναι γεγονός κι ό,τι «γράφει» δεν «ξεγράφει». Όμως ήττα από ήττα διαφέρει. Είναι διαφορετικό να χάνεις με κάτω τα χέρια και να μην πείθεις ούτε τον ίδιο σου τον εαυτό πως μπορείς να τα καταφέρεις καλύτερα στη δεύτερη ευκαιρία, όπως έχει συμβεί κατά… συρροή με τον συμπλεγματικό μακριά από το ΟΑΚΑ Παναθηναϊκό των τελευταίων ετών, κι άλλο να χάνεις στο νήμα, από δικά σου λάθη (κυρίως αλλά όχι μόνο) και με τον καλύτερο παίκτη σου σε κακή βραδιά. Στη δεύτερη περίπτωση δικαιούσαι να έχεις πίστη.

Ο βαθμός δυσκολίας την Παρασκευή θα είναι υψηλότερος. Η Ρεάλ θα είναι πολύ περισσότερο υποψιασμένη και προετοιμασμένη και τα περιθώρια αιφνιδιασμού αισθητά μειωμένα. Ο Παναθηναϊκός καλείται να διαχειριστεί την απογοήτευση του τρόπου που χάθηκε η πρώτη ευκαιρία για break, να σκύψει πάνω από τις αδυναμίες που παρουσίασε και ήταν αρκετές και να εμφανιστεί με μικρές βελτιώσεις στο πλάνο του και την ψυχολογία του έτοιμος για το 1-1. Ο Ρικ Πιτίνο, που έχει αποδείξει πως πέρα από tactician είναι και καλός ψυχολόγος, μπορεί να δείξει το δρόμο και οι παίκτες του θα πρέπει να ακολουθήσουν. Γιατί ο Παναθηναϊκός της Τετάρτης μπορεί να μην μπόρεσε, αλλά έδειξε πως μπορεί…

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis