Ο Αγγελόπουλος «φταίει» για τον Λάνγκφορντ, όχι για Λαρεντζάκη και Σάκοτα

Η κυκλοθυμία του Ελληνα(ρα) οπαδού εκφράστηκε ξανά στο απόλυτο μέσα σε λίγα 24ωρα. Ο άνθρωπος που μπορεί μέσα απόσταση δύο φάσεων να σκυλοβρίσει και να αποθεώσει τον ίδιο ακριβώς παίκτη και τούμπαλιν, δεν θα είχε φυσικά κανένα πρόβλημα να φέρει την ΑΕΚ προ του ολέθρου μετά τις ξαφνικές αποχωρήσεις Λαρεντζάκη και Σάκοτα ή μια ανάσα από το… πρωτάθλημα μετά την προσθήκη του Λάνγκφορντ.

Το «αντίο» των δύο βασικότερων εκφραστών του ούτως ή άλλως φτωχού ελληνικού κορμού της ΑΕΚ, παρότι αμφότεροι είχαν συμβόλαιο, έδωσε πάτημα στους λάτρεις της καταστροφολογίας να προδικάσουν διάλυση της ομάδας και επιστροφή στα πέτρινα χρόνια. Οι αμέσως επόμενες ώρες τούς διέψευσαν πανηγυρικά, αφού η επικείμενη απόκτηση του Κιθ Λάνγκφορντ είναι η κορυφαία (οικονομικά και σε πρεστίζ) κίνηση της εποχής Αγγελόπουλου και έρχεται να προστεθεί στους άλλους τρεις ξένους επιπέδου Ευρωλίγκας (Ματσιούλις, Σαντ-Ρόος και Ρέι) της ομάδας. Τότε εμφανίστηκε το άλλο… άκρο, των οπαδών που αδυνατούν να συγκρατήσουν τον ενθουσιασμό τους και να αντιληφθούν πως ακόμη και τώρα η ΑΕΚ απέχει αρκετά από τους «αιώνιους».

Η αποχώρηση Λαρεντζάκη και Σάκοτα ασφαλώς και αποτελεί πλήγμα. Πολύ απλά γιατί είναι παίκτες με πολυετή προσφορά, που δέθηκαν με την ομάδα και είχαν συμβολή στην αναγέννησή της και τους τρεις τίτλους που κατέκτησε. Κι επιπλέον γιατί ο φίλαθλος παρότι ενθουσιάζεται με μια μεγάλη μεταγραφή ξένου, έχει πάντα στην άκρη του μυαλού του πως αυτός θα είναι… περαστικός, ενώ νιώθει τα ελληνόπουλα δικά του παιδιά και ταυτίζεται περισσότερο. Όμως οι δύο παραπάνω απώλειες δεν πρέπει επ ουδενί να χρεωθούν στον Μάκη Αγγελόπουλο, ο οποίος «κατηγορήθηκε» από αρκετούς οπαδούς (των… social media κυρίως κι όχι των πραγματικών και με φυσική παρουσία στο γήπεδο) για αυτές. Το δέλεαρ της συμμετοχής σε ένα μεγαλύτερο πρωτάθλημα ή στην Ευρωλίγκα είναι κάτι που δυστυχώς δεν εξαρτάται από τον ισχυρό άνδρα της ΑΕΚ. Αν όχι εξ ολοκλήρου, τότε στο συντριπτικά μεγαλύτερο ποσοστό «ευθύνης». Ο ίδιος δεν φταίει για το μπάχαλο της Basket League, ούτε για το «αεροστεγώς» κλειστό κλαμπ της Ευρωλίγκας. Και φυσικά ουδείς μπορεί να τον κατηγορήσει για την εκφρασμένη πολλάκις διαφορά φιλοσοφίας του με τη συγκεκριμένη διοργάνωση και τον αναξιοκρατικό τρόπο συμμετοχής σε αυτή.

Αντίθετα, αυτό που πρέπει να πιστωθεί στο αφεντικό της ΚΑΕ είναι ότι πείθει πλέον όλο και ευκολότερα ξένους παίκτες μεγάλης αξίας να φορέσουν τα κιτρινόμαυρα. Και γι’ αυτό δεν αρκούν μόνο τα χρήματα. Όταν είχε πρωτοαναλάβει, τα γραφεία μάνατζερ και οι εκπρόσωποι των παικτών έκλειναν το τηλέφωνο μόλις άκουγαν ΑΕΚ και πλέον έχει κατορθώσει όχι απλώς να συνομιλεί για «πελάτες» επιπέδου ενός Ματσιούλις ή ενός Λάνγκφορντ, αλλά και να τους κλείνει. Αυτό είναι μια ακόμη επιτυχία, πέραν φυσική της επιστροφής της ομάδας στην κανονικότητας, των τίτλων που κατέκτησε ή του πρότζεκτ του νέου γηπέδου.

Όμως ο Μάκης Αγγελόπουλος έχει ένα ακόμη μεγαλύτερο στοίχημα μπροστά του. Ποιο είναι αυτό; Μα να μην υπάρχει επόμενος Λαρεντζάκης ή επόμενος Σάκοτα που θα ζητήσει να φύγει λόγω φιλοδοξιών. Γι’ αυτό δεν αρκούν τα χρήματα, αλλά χρειάζεται να δημιουργηθεί το κατάλληλο περιβάλλον, μέσα στην ομάδα και έξω από αυτή, που θα «γεμίζει» τους παίκτες και δεν θα τους δίνει το δικαίωμα να… λοξοκοιτάζουν. Όσο θα υπάρχει Ευρωλίγκα και η ΑΕΚ θα είναι εκτός, αυτό δεν θα είναι καθόλου μα καθόλου εύκολο. Όμως ανεξάρτητα από αυτό το ανυπέρβλητο εμπόδιο, είναι μονόδρομος για την ΑΕΚ να δημιουργήσει τις συνθήκες αξιοποίησης των Ελλήνων παικτών που θα της επιτρέψουν να δημιουργήσει τον δικό της ισχυρό κορμό. Πρόκειται ίσως για το δυσκολότερο στοίχημα, αλλά ίσως και το πιο σημαντικό ακόμη και από τίτλους, γιατί αποτελεί προϋπόθεση για να έρθουν αυτοί.

ΥΓ: Καθαρά αγωνιστικά, με Λάνγκφορντ και Ρέι η ΑΕΚ έχει ένα πανίσχυρο δίδυμο scoring guards αλλά όχι πλέι μέικερ μήτε καλών αμυντικών. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου λογικά θα προσπαθήσει να καλύψει τις οργανωτικές αδυναμίες τους μέσω του Γκίκα ή των Σαντ-Ρόος και Ματσιούλις, που πέρα από σπουδαίοι παίκτες ομάδας είναι και ικανοί να κλείσουν πολλές τρύπες στην άμυνα. Αναμένουμε και τις κινήσεις στους ψηλούς, που λέγεται πως θα είναι επίσης «δυνατές».

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis