Ντιρκ, ο κορυφαίος, ο πιο ταπεινός, ο πιο πιστός…

Αποσύρθηκε, λοιπόν, κι ο Ντιρκ Νοβίτσκι και λίγους μήνες μετά το αντίστοιχο «αντίο» του Μάνου Τζινόμπιλι μοιάζει σα να δέχτηκε το τελειωτικό χτύπημα ο ρομαντισμός του μπάσκετ. Η προσφορά του είναι πολύ μεγάλη για να αποτιμηθεί σε… «ύλη» κι ασφαλώς υπάρχουν παίκτες που έχουν να επιδείξουν πολλά περισσότερα προσωπικά «παράσημα» από ένα πρωτάθλημα και ένα βραβείο MVP.

Αν παίκτες όπως ο Βλάντε Ντίβατς, ο Ντίνο Ράτζα, ο Σαρούνας Μαρτσουλιόνις , ο Ρικ Σμιτς ή το… πατριωτάκι του, Ντέτλεφ Σρεμπφ, άνοιξαν διάπλατα την πόρτα της Ευρώπης πείθοντας τους σωβινιστές Αμερικανούς πως παίζεται κι αλλού καλό μπάσκετ, ο Ντιρκ είναι εκείνος πως τους υποχρέωσε να παραδεχτούν πως ένας μη γηγενής μπορεί όχι απλά να σταθεί και να διακριθεί στη λίγκα τους, αλλά να γίνει πραγματικός σούπερ σταρ. Με ηγετικό ρόλο στην ομάδα του, με σταθερή παρουσία σε All Star Game και τις καλύτερες πεντάδες του πρωταθλήματος, με επανάσταση στη θέση «4», μέχρι και με τη δική του signature move: Γέρνοντας τα 2,13μ. του προς τα πίσω, τεντώνοντας το γόνατο μπροστά και σουτάροντας από ψηλά, κάτι που κανείς δεν μπόρεσε ποτέ να εκτελέσει τόσο τέλεια ή… να σταματήσει.

Όμως κι αν ήταν σούπερ σταρ, σε όλη του τη διαδρομή ο Νοβίτσκι ουδέποτε φέρθηκε ως τέτοιος, παρά μόνο όταν κατέθετε μπασκετικές αποδείξεις στο παρκέ. «Γιατί τόσος κόσμος περιμένει ένα μου αυτόγραφο;», είχε απορήσει δημοσίως πριν αρκετά χρόνια, όταν η φήμη του βρισκόταν στο απόγειό της. Η κορύφωση της 21 ετών διαδρομής του στο ΝΒΑ, στους τελικούς του 2011, ήταν ένας θρίαμβος της ταπεινότητας απέναντι στην αλαζονεία. Την ώρα που ο Λεμπρόν Τζέιμς και ο Ντουέιν Γουέιντ έβηχαν… ειρωνικά θεωρώντας «ψεύτικα» τα ρεπορτάζ περί εμπύρετης ιγμορίτιδας του Γερμανού φόργουορντ, ο ίδιος αγνοούσε τα «παιδικά καμώματα» των αντιπάλων (όπως τα χαρακτήρισε δίχως να δώσει παραπάνω έκταση) και οδηγούσε τους Μάβερικς στο μοναδικό πρωτάθλημα στην ιστορία τους παίρνοντας στο σπίτι του και το βραβείο του MVP κι αφήνοντας με άδεια χέρια τους Big Three του Μαϊάμι.

Το ίδιο ταπεινός και προσγειωμένος έμεινε μέχρι το τέλος της διαδρομής του. Τη στιγμή που άλλοι σούπερ σταρ μετέτρεψαν την τελευταία τους σεζόν στο ΝΒΑ σε farewell tour, προκειμένου να συγκεντρώσουν λίγη ακόμη προβολή, λίγο περισσότερο χειροκρότημα, λίγες έξτρα τιμές, ακόμη και φανέλες άλλων αστέρων για τη συλλογή τους, ο Ντιρκ επέλεξε ένα πιο ήσυχο μονοπάτι. Δεν θέλησε να κάνει το «αντίο» του… εμποροπανήγυρη και έγραψε τον επίλογο στο φινάλε της πορείας του, όπως ακριβώς πρέπει, δίχως να στερηθεί όμως των τιμών που του αρμόζουν.

Άλλωστε μιλάμε για έναν τύπο που ανέκαθεν έβαζε το δικό του όνομα κάτω από αυτό της ομάδας, έστω κι αν το brand Νοβίτσκι έφτασε επί των ημερών του να ξεπερνά ολόκληρο το franchise. Την ώρα που άλλοι σταρ απαιτούσαν και το τελευταίο δολάριο των χρυσών συμβολαίων που δικαιούνταν, ο Ντιρκ έκανε όχι μία ή δύο αλλά πολλές φορές «σκόντο» στους Μάβερικς. Αρχικά αναγνωρίζοντας πως για να έχει καλύτερους συμπαίκτες και συνεπώς περισσότερες πιθανότητες για διακρίσεις με την ομάδα δεν θα έπρεπε να παίρνει όλη την πίτα για την πάρτη του και στα τελευταία χρόνια αναγνωρίζοντας πως πλέον τα πόδια του δεν τον βαστούσαν σαν άλλοτε κι έπρεπε να προετοιμαστεί η επόμενη μέρα στους Μαβς.

Η πίστη και αφοσίωσή του στην εθνική ομάδα μάς έκανε να τον αγαπάμε ακόμη περισσότερο. Ίσως κι επειδή ως Έλληνες δεν μας στέρησε τον τίτλο στον τελικό του Βελιγραδίου, αλλά είχε φροντίσει να «σκοτώσει» με ένα σουτ στο τέλος τους ισχυρότερους Ισπανούς στον ημιτελικό. Το χάλκινο μετάλλιο στο Μουντομπάσκετ του 2002 και το ασημένιο στο Ευρωμπάσκετ του 2005 είναι από μόνα τους σπουδαία επιτεύγματα, αλλά μοιάζουν ακόμη μεγαλύτερα αν αναλογιστεί κανείς την ένδεια ταλέντου που είχαν οι συμπαίκτες του. Όμως η πιο συγκλονιστική στιγμή του, που ο υπογράφων είχε την τύχη να δει από κοντά, ήταν στο Προολυμπιακό Τουρνουά του 2008 στην Αθήνα. Λίγο αφότου η Γερμανία νικούσε το Πουέρτο Ρίκο στον μικρό τελικό, που χάριζε το τελευταίο εισιτήριο για το Πεκίνο, ο Ντιρκ Νοβίτσκι κατέρρεε στα αποδυτήρια και έκλαιγε με λυγμούς. Ναι, αυτός ο τύπος που είχε όλο τον κόσμο στα πόδια του, πλάνταζε στο κλάμα γιατί θα είχε την τύχη να ζήσει το όνειρο συμμετοχής στους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Φεύγοντας ο Ντιρκ Νοβίτσκι αφήνει το ΝΒΑ πολύ διαφορετικό από ό,τι το βρήκε, όταν στο ντραφτ του 1998 επιλεγόταν στο νούμερο 9 από τους Μπακς και αμέσως μετακόμιζε με ανταλλαγή στο Ντάλας για τον… Τράκτορ Τρέιλορ, που έφυγε από τη ζωή το 2011 χωρίς να πλησιάσει ούτε στο ελάχιστο την καριέρα του Γερμανού. Βαδίζοντας στα χνάρια του αρκετοί Ευρωπαίοι διαπρέπουν στο ΝΒΑ, όχι ως συμπληρώματα του ρόστερ, αλλά ως μεγάλοι πρωταγωνιστές. Από τον Νίκολα Βούτσεβιτς και τον Νίκολα Γιόκιτς, μέχρι τον δικό μας Γιάννη Αντετοκούνμπο (που λες και η μοίρα αποζημίωσε τους Μπακς για το λάθος του 1998) και τον Λούκα Ντόντσιτς που μοιάζει ο ιδανικός διάδοχος του μεγάλου Ντιρκ στο Ντάλας.

Vielen Dank, Dirk. Και δυστυχώς, όχι… auf Wiedersehen!

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis


Ενισχυμένες αποδόσεις* από το Pamestoixima.gr στη νίκη της Μπαρτσελόνα επί της Μάντσεστερ Γιουν. με σκορ 0-1 ή 0-2 ή 1-2. *Όροι και προϋποθέσεις.