Το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν θα χαριστεί στην Εθνική ομάδα

Όλοι έχουν δικαίωμα στο λάθος. Όχι όμως η Εθνική ομάδα στο Παγκόσμιο Κύπελλο. Έτσι όπως έχει διαμορφωθεί το μονοπάτι της στη διοργάνωση, η «επίσημη αγαπημένη» έχει μόνο νοκ άουτ παιχνίδια. Και-όσο παράδοξο κι αν ακούγεται-το πιο «εύκολο» ματς στη Μανίλα θα είναι αυτό με τις ΗΠΑ. Κάπως έτσι, το hashtag #WinForHellas που έχει καθιερώσει η FIBA (και υπάρχει αντίστοιχα για κάθε ομάδα στη διοργάνωση) θα μπορούσε να παραφραστεί και ως... #WinOrGoHome! Κοινώς, όποιος χάσει... πάει σπίτι του και όχι στα νοκ άουτ, αλλά ουσιαστικά από τα ματς των ομίλων.

Γράφει από τη Μανίλα, ο Χρήστος Ρομπόλης

Το Παγκόσμιο Κύπελλο είναι «άτιμη» διοργάνωση. Δεν είναι σαν το Ευρωμπάσκετ, που σε βάζει με το… μαλακό στα δύσκολα. Πέρσι στο Μιλάνο η Εθνική είχε την πολυτέλεια να κάνει και μια, και δυο και τρεις ήττες στα παιχνίδια της φάσης των ομίλων χωρίς αυτές να είναι καταστροφικές. Η Γαλλία και η Πολωνία, για παράδειγμα, έφτασαν στην τετράδα, η πρώτη και στον τελικό, έχοντας κάνει δύο ήττες στη φάση των ομίλων.

Ε, το Παγκόσμιο Κύπελλο δεν είναι τόσο «γαλαντόμο» με τις ομάδες που στραβοπατούν. Απεναντίας! Και η Ελλάδα το «βίωσε» στο πετσί της το 2019, όταν με πλήρη σύνθεση στην Κίνα είδε την ήττα από τη Βραζιλία να υποθηκεύει και τελικά να καταστρέφει όλη την πορεία της στη συνέχεια του τουρνουά. Στη διοργάνωση του 2023 τα πράγματα είναι ακόμη πιο αυστηρά για την Εθνική ομάδα.



Η συνύπαρξη με το νούμερο ένα φαβορί για το χρυσό μετάλλιο στον τρίτο όμιλο, τις ΗΠΑ, καθιστά απαγορευτική οποιαδήποτε άλλη ήττα στο γκρουπ. Δεδομένου ότι οι δύο πρώτοι του ομίλου προκρίνονται στη δεύτερη φάση τω γκρουπ κι εφόσον η Team USA δεν χαριστεί σε κανέναν, όπως και αναμένεται να συμβεί, οι αναμετρήσεις Ελλάδας, Ιορδανίας και Νέας Ζηλανδίας μεταξύ τους έχουν τον χαρακτήρα των μαχών επιβίωσης. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι στο απευκταίο σενάριο της ήττας από την Ιορδανία στην πρεμιέρα, το πρωί του Σαββάτου (11:40), η πρόκριση θα γίνει mission impossible για την ελληνική ομάδα. Που-στην περίπτωση αυτή-θα παρακαλά να κερδίσει η Νέα Ζηλανδία τη Δευτέρα τους Ασιάτες, ώστε με δική της νίκη επί των Tall Blacks και με καλή διαφορά την Τετάρτη, να υπερισχύσει στην τριπλή ισοβαθμία. Αντιστοίχως, μπορεί η ελληνική ομάδα να αρχίσει με το δεξί το Σάββατο, αλλά σε κάθε περίπτωση-ειδικά αν η Νέα Ζηλανδία νικήσει την Ιορδανία την Δευτέρα-ο αγώνας με τους Tall Blacks την Τετάρτη θα ισοδυναμεί με τελικό πρόκρισης.

Γι’ αυτό ο ενδιάμεσος αγώνας, αυτός της Δευτέρας (15:40) με την Team USA είναι ο ευκολότερος για την Ελλάδα. Κι ας χάσει με 30! Γιατί σε αντίθεση με τα άλλα δύο παιχνίδια, μια ήττα-όσο βαριά κι αν είναι-δεν θα της στοιχίσει τίποτα, σε αντίθεση με τα άλλα δύο παιχνίδια που ακόμη κι ένα να χαθεί θα διαλύσει τα όνειρα για υπερβατικές πορείες και θα καταδικάσει την «επίσημη αγαπημένη» στα... καταναγκαστικά έργα των αγώνων κατάταξης για τις θέσεις 17-32, που δεν θα το ευχόταν κανένας παίκτης ούτε στον εχθρό του. Πέρα, λοιπόν, από δύο ομάδες που θα παίξουν για την υπέρβαση και τις πιθανότητες μιας (γι’ αυτές) ιστορικές πρόκρισης, την Ιορδανία και τη Νέα Ζηλανδία, η Εθνική ομάδα θα έχει να διαχειριστεί ΚΑΙ την πίεση του «πρέπει». Ένα βάρος που πρέπει να αποδείξει αν μπορεί να σηκώσει στις πλάτες της, χωρίς να διαθέτει παίκτες της κλάσης ή της εμπειρίας ενός Γιάννη Αντετοκούνμπο, ενός Σλούκα ή ενός Καλάθη για να την καθοδηγήσουν μακριά από τις κακοτοπιές.



Εφόσον η Εθνική ομάδα αποφύγει τις «νάρκες» Ιορδανών και Νεοζηλανδών, δεν θα μπορεί να ξεφυσήξει με ανακούφιση, αφού τα δυσκολότερα έρχονται. Μάλιστα, πέρα από το επίπεδο ανταγωνισμού που αυξάνεται, διατηρείται και το… ασυγχώρητο για κάθε απώλεια. Εφόσον Λιθουανία και Μαυροβούνιο, με όποια σειρά κι αν συμβεί αυτό, πιστοποιήσουν την ανωτερότητα που έχουν στη θεωρία και μέσα στο γήπεδο απέναντι σε Μεξικό και Αίγυπτο στον τέταρτο όμιλο, η Ελλάδα έχει μόνο έναν δρόμο, εξαιρετικά δύσβατο, προς τα προημιτελικά: το 2/2 απέναντι στις παρέες των Βαλαντσιούνας και Βούτσεβιτς, αφού έστω και μία νίκη δεν θα αρκεί για να συνοδεύσει τις ΗΠΑ (που λογικά θα φτάσουν με 5/5) στα προημιτελικά.

Είπαμε, είναι σκληρό το Παγκόσμιο Κύπελλο. Και δεν συγχωρεί λάθη και στραβοπατήματα, ούτε «νοιάζεται» αν η ελληνική ομάδα κατεβαίνει με ηχηρές απουσίες, έξι διαφορετικά πρόσωπα σε σχέση με το Ευρωμπάσκετ ή αρκετούς πρωτάρηδες. Το παρήγορο είναι πως αυτή η Εθνική ομάδα δεν τρέφει αυταπάτες. Δεν κοιτάζει αφ' υψηλού τους αντιπάλους που άλλες εποχές θα θεωρούνταν εύκολες λείες (κι ας την έχει πατήσει στο παρελθόν), γνωρίζει ακριβώς ποια είναι και πόσες υπερβάσεις χρειάζεται να κάνει και δεν θα συλληφθεί κοιμώμενη ή με αλαζονική διάθεση. Κι αυτό είναι το πρώτο κι αποφασιστικό βήμα για να αποφύγει τις δυσάρεστες εκπλήξεις αρχικά, με στόχο να μας εκπλήξει ευχάριστα στα επόμενα στάδια του Παγκοσμίου Κυπέλλου.