Μια πρόκριση πιο δύσκολη κι από το τριπλ-νταμπλ του Καλάθη

Χρόνια είχε να δονηθεί ολάκερο ΟΑΚΑ σε σύνθημα για χάρη ενός παίκτη. Το βράδυ της Πέμπτης η μπαγκέτα του ηγέτη και μαέστρου του Παναθηναϊκού πέρασε από τα χέρια του Δημήτρη Διαμαντίδη σε αυτά του Νικ Καλάθη, ο οποίος έβαλε το θαυμαστικό στην ολοκλήρωση μιας αποστολής που έμοιαζε… impossible πριν 5-6 εβδομάδες.

Τόσο ο Νικ όσο και η ομάδα του πήραν τελικά αυτό που άξιζαν και για το οποίο δούλεψαν. Ο εγκέφαλος του Παναθηναϊκού θαρρείς κι έχει βαλθεί να κλείσει και το τελευταίο στόμα που τον θεωρεί ανεπαρκή για να φέρει το αόρατο περιβραχιόνιο και το βάρος της ευθύνης που αυτό συνεπάγεται. Όσοι εξακολουθούν να τον μέμφονται επειδή δεν είναι καλός σουτέρ, ας φέρουν στο μυαλό δεκάδες παραδείγματα παικτών που με… ανάλογο κουσούρι έχουν καταφέρει να είναι τόσο επιδραστικοί με άλλους τρόπους. Κι αν δεν τους αρκεί αυτό, ας φανταστούν τον φετινό Παναθηναϊκό χωρίς τον ίδιο, έναν παίκτη με τη δική του πολύπλευρη προσφορά και σε «συσκευασία» Έλληνα.

Ο Παναθηναϊκός δεν αφέθηκε στη μοίρα του, όταν τα δικά του λάθη, από το καλοκαίρι μέχρι και τις αρχές του 2019, τον έφεραν για πρώτη φορά μετά από εννιά χρόνια στα πρόθυρα ενός ατιμωτικού αποκλεισμού. Ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος έχει κάνει σφάλματα, αλλά ουδείς μπορεί να τον κατηγορήσει ως ρίψασπι. Βλέποντας ότι το πράγμα με τον Τσάβι Πασκουάλ έχει «βαλτώσει», πήρε το μεγάλο ρίσκο να φέρει έναν προπονητή-θρύλο που όμως στα 66 του δεν είχε δουλέψει έξω από την Αμερική, ενέκρινε ένα κονδύλι 150.000 το μήνα για τον Σον Κιλπάτρικ, έφερε και τον Άντριαν Πέιν ελλείψει καλύτερης διαθέσιμης επιλογής στην αγορά. Και τα αποτελέσματα άργησαν μεν ενάμιση με δύο μήνες, μέχρι να προσαρμοστεί ο Ρικ Πιτίνο στο πρωτόγνωρο νέο του περιβάλλον και να προσαρμοστούν οι παίκτες στις δικές του διαφορετικές απαιτήσεις. Αλλά (τα αποτελέσματα) ήρθαν εγκαίρως κι αυτό είναι που μετρά.

Ο Παναθηναϊκός που στα 3/5 της διαδρομής δεν άξιζε θέση στην οκτάδα, μεταμορφώθηκε στο τελευταίο κομμάτι του δρόμου σε… Κενυάτη μαραθωνοδρόμο που στο τέλος κάνει το δυνατό σπριντ και αφήνει πίσω του άλλους που βαριανασαίνουν. Σε προκαλεί, μοιραία, να αναρωτηθείς τι περισσότερο θα κατάφερνε αν έπαιζε έτσι από τον Οκτώβρη ή έστω είχε αφυπνιστεί νωρίτερα. Όμως αυτή η συζήτηση δεν είναι της παρούσης. Οι «πράσινοι» του Ρικ Πιτίνο έσωσαν την ευρωπαϊκή τους χρονιά και τώρα οδεύουν στο απόγειο της φόρμας τους, με την αυτοπεποίθηση στο κόκκινο και χωρίς την ασφυκτική πίεση του αβαντάζ έδρας των δύο προηγούμενων σεζόν για το καλύτερο δυνατό.

Ακόμη κι αυτή η εικόνα του τελευταίου διμήνου δεν τους καθιστά φαβορί απέναντι στην πληρέστερη, ακριβότερη και ικανή να «γκαζώνει» στα δύσκολα Ρεάλ. Όμως σε κάθε περίπτωση δικαιούται να ονειρεύεται. Άλλωστε η πρόκριση στα playoffs έτσι όπως ήρθε δεν αποτελεί, δα, και πολύ ευκολότερη αποστολή από το να κοιτάξει στα μάτια την πρωταθλήτρια Ευρώπης.

ΥΓ: Ο Τζόρντι Μπερτομέου επιμένει στη διεξαγωγή των αγώνων της τελευταίας αγωνιστικής σε διαφορετικές μέρες και ώρες λέγοντας πως έχει εμπιστοσύνη στην τιμιότητα των ομάδων. Μήπως όμως είναι προτιμότερο να κλειδώνεις το σπίτι σου από το να αφήνεις την πόρτα ανοιχτή και να ποντάρεις στην τιμιότητα των περαστικών;

*Κάθε Κυριακή τα λέμε σταθερά στον ΣΠΟΡ FM, 12:00-14:00, παρέα με τον Παναγιώτη Κεφαλά. Κουβέντα με πολύ μπάσκετ (όχι μόνο για «αιώνιους» αλλά για όλους), ρεπορτάζ, ενδιαφέροντες καλεσμένους, κουιζάκια. Όσοι πιστοί της πορτοκαλί, κοπιάστε στην παρέα μας.

Follow @ChristosRobolis