Βαρεζάο, κάτι «χρωστάμε»

Η ζωή κάνει κύκλους και η μοίρα έμελλε να ξαναφέρει την Βραζιλία στο διάβα μας σε ένα Παγκόσμιο Κύπελλο για πρώτη φορά μετά από 13 χρόνια. Το 2/2-για να μεγαλώσει η «προίκα» που θα μεταφέρουμε από τη Ναντζίνγκ στη Σενζέν για τη δεύτερη φάση-φτάνει και περισσεύει ως κίνητρο. Για όποιον όμως τυχόν αναζητεί μια έξτρα ώθηση για να έρθει η δεύτερη νίκη, αρκεί να ανακαλέσει στη μνήμη του την αλητεία του Άντερσον Βαρεζάο από το 2006.

Γράφει από την Ναντζίνγκ, ο Χρήστος Ρομπόλης

Τότε που το «θα σε τελειώσω» στον Νίκο Ζήση έγινε πράξη λίγο αργότερα με μια εγκληματική αγκωνιά του Βραζιλιάνου σέντερ στον Έλληνα γκαρντ. Η κραυγή πόνου του ακούστηκε σε όλη τη Χαμαμάτσου και όχι άδικα. Διπλό κάταγμα στο ζυγωματικό, κίνδυνος ακόμη και για την όρασή του και φυσικά απώλεια του υπόλοιπου του Μουντομπάσκετ της Ιαπωνίας ήταν αυτό που στοίχισε στον διεθνή άσο το εν ψυχρώ χτύπημα του αντιπάλου του. Ο οποίος λίγες μέρες μετά δήλωνε με περισσή αλαζονεία «… θα έπρεπε να ξέρει ότι το μπάσκετ είναι άθλημα επαφής. Είναι παράλογα όλα όσα ισχυρίζεται. Θα πρέπει να σταματήσει να γεμίζει τα ταμπλόιντ δηλώνοντας ανοησίες».

Αυτό φυσικά και δεν αποτελεί μεταμέλεια. Όπως επίσης ούτε και η συγγνώμη δια ζώσης στο ίδιο του το θύμα όταν συναντήθηκαν σε ένα τουρνουά στο Σάο Κάρλος το 2012. Για ποια συγγνώμη μιλάμε, έξι χρόνια μετά; Φυσικά ο Ζήσης τον συγχώρησε, πιστοποιώντας πως είναι από τις μεγαλύτερες ψυχές του ελληνικού αθλητισμού. Όμως κανένας δεν ξέχασε…

Η Εθνική καλείται το μεσημεράκι της Τρίτης (ώρα Ελλάδας) να δώσει μια απάντηση στον Βαρεζάο. Όχι με… αγκωνιές φυσικά, αλλά με καλό μπάσκετ και μια ακόμη νίκη. Στο χέρι της είναι να τα καταφέρει. Από τη δική της απόδοση εξαρτάται το αποτέλεσμα κι όχι από τους αντιπάλους.

Φυσικά το παιχνίδι χρειάζεται προσοχή. Η Βραζιλία είναι εντελώς διαφορετική ομάδα από το Μαυροβούνιο. Στην πρεμιέρα ο αντίπαλος εκβίαζε το σετ παιχνίδι μέχρι… θανάτου, έπαιζε με το πόδι στο φρένο και τελικά φάνηκε να λυγίζει από το άγχος του. Την Τρίτη η «σελεσάο» θα επιχειρήσει κάτι σαν το ποδοσφαιρικό jogo bonito. Θα τρέξει πολύ, ίσως και αλόγιστα, θα σουτάρει εκτός συστήματος (37 τρίποντα εκτέλεσε κόντρα στη Νέα Ζηλανδία) και θα προσπαθήσει να παρασύρει την Εθνική στην τρέλα της. Η σκοπιμότητα είναι άγνωστη λέξη στο παιχνίδι της, παρότι η επιλογή του Αλεξάνταρ Πέτροβιτς στον πάγκο έγινε με στόχευση ένα πιο ρεαλιστικό τρόπο παιχνιδιού.

Οι Βραζιλιάνοι δεν στερούνται ποιότητας, βάθους και μεγέθους. Ο Μπαρμπόσα δύο μήνες πριν κλείσει τα 37 παραμένει ο ηγέτης της ομάδας, ενώ κι αυτός όπως και οι Γκαρσία, Λους, Μαρκίνιος και Ντίντι είναι παίκτες ρυθμού που θα πρέπει να τους κοπεί ο αέρας εξ αρχής. Ο Μπενίτε είναι μάλλον ο καλύτερος σουτέρ της ομάδας, ενώ ο Χουέρτας προσπαθεί (συχνά μάταια) να βάλει κάποια λογική και οργάνωση στο παιχνίδι της. Ο Καμπόκλο των Γκρίζλις είναι ο καλύτερος αθλητής της ομάδας και επικρατέστερος να πέσει πάνω στον Γιάννη Αντετοκούνμπο, ενώ ο Φελίσιο των Μπουλς και ο Βαρεζάο με τα 13 χρόνια πορείας στο ΝΒΑ γεμίζουν με τον όγκο τους τη ρακέτα.

Το «Φέρτε μας τη Βραζιλία» που φώναζαν οι Έλληνες φίλαθλοι πάνω στη μέθη μετά την κατάκτηση του Euro 2004 ήταν σα να προκαλούν την τύχη τους και αποδείχτηκε στην πράξη με το 3-0 έναν χρόνο μετά το Συνομοσπονδιών. Όμως εδώ δεν μιλάμε για μπάλα, αλλά για μπάσκετ. Και με την πορτοκαλί μπάλα στα χέρια, το φαβορί είναι η Ελλάδα. Γι’ αυτό, λοιπόν, προσέχουμε και τους έχουμε!

ΥΓ: Η επικοινωνία είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα όλων όσων βρισκόμαστε στην Κίνα. Από την Εθνική μέχρι και τους δημοσιογράφους ή τους φιλάθλους. Όμως παρά τα πενιχρά αγγλικά και τη διαφορά κουλτούρας που καθιστά δύσκολη τη συνεννόηση ακόμη και για τα απολύτως βασικά, οι οικοδεσπότες πραγματικά σε σκλαβώνουν με την προσπάθειά τους να σε εξυπηρετήσουν. Πάντα με χαμόγελο και σεβασμό.

Follow @ChristosRobolis