«Εάν είχα ακούσει του δημοσιογράφους, θα είχα φύγει πριν το πρωτάθλημα. Αλλά ακούω μόνο την γυναίκα μου και τον πρόεδρο».
O Ότο Ρεχάγκελ πολλά χρόνια πριν αλλάξει τη μοίρα της Εθνικής Ελλάδας οδηγώντας τη στη μεγαλύτερη έκπληξη στα ποδοσφαιρικά χρονικά, είχε χρειαστεί μια δυσάρεστη συγκυρία για να βρεθεί από την προπονητική αφάνεια στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Και τα υπόλοιπα έγιναν ιστορία...
Ήταν τέτοιες μέρες, πριν από 41 χρόνια, όταν η κακή στιγμή για έναν προπονητή ήταν η χρυσή ευκαιρία για τον βασιλιά Ότο. Στις 8 Φεβρουαρίου του 1981 ο προπονητής της Βέρνερ, Κούνο Κλέτσερ, είχε ένα σοβαρό τροχαίο ατύχημα. Διάσειση, μερικά σπασμένα πλευρά, αλλά και ζαλάδες που επέμειναν να τον ταλαιπωρούν για εβδομάδες, κατέστησαν υποχρεωτική την αντικατάστασή του. Ο 43χρονος τότε Ρεχάγκελ, που είχε να επιδείξει το Κύπελλο Γερμανίας με τη Φορτούνα Ντίσελντορφ το 1980 αλλά όχι πολλά περισσότερα, επελέγη να καλύψει το κενό.
Ποιος θα πίστευε στις αρχές Απριλίου του 1981, ότι αυτή η κίνηση της ομάδας θα οδηγούσε σε τόσο μεγάλη επιτυχία, αφού οι προοπτικές δεν ήταν καλές για εκείνη την εποχή. Τόσο ο σύλλογος, όσο και ο τεχνικός είχαν ζήσει μέχρι εκείνο το σημείο αρκετές αποτυχίες. Δεν είχαν περάσει καλά-καλά τρία χρόνια από το 1978, όταν ο Ρεχάγκελ ως προπονητής της Ντόρτμουντ είχε «χρεωθεί» τον διασυρμό με 12-0 από την Γκλάντμπαχ...
Κι όμως, αυτή η περίπου συμπτωματική συνεργασία έμελλε να αλλάξει τη μοίρα της Βέρντερ. Ο ανερχόμενος Ρεχάγκελ άφησε αμέσως το αγωνιστικό του αποτύπωμα στην ομάδα της Βρέμης, που από μικρομεσαία της Bundesliga έγινε γρήγορα διεκδικήτρια τίτλου.
Γεννημένος στην πόλη Έσσεν, είχε εκπαιδευτεί ως ζωγράφος και ωρίμασε στην Βρέμη για να γίνει ο προπονητής και η προσωπικότητα που όλοι γνωρίζουμε και εκτιμάμε μέχρι και σήμερα.
Ο Ρεχάγκελ από εκεί που ήταν περιπλανώμενο πουλί, κατάφερε να γίνει ο «Βασιλιάς Ότο του Βέζερ». Η μεγάλη αρετή του ήταν ότι πάντα ήξερε, όπως κανένας άλλος προπονητής εκείνη την περίοδο, πώς να σχηματίσει ομάδες και στην συνέχεια να τις διαμορφώσει σύμφωνα με τις ιδέες του παίρνοντας το μέγιστο από όλους τους παίκτες του.
Με αυτόν τον τρόπο κατάφερε να φέρει στην Βρέμη αρκετούς ποδοσφαιριστές, που είχαν ξεπεράσει το ζενίθ της καριέρας τους αρκετό καιρό πριν. Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα είναι και ο Μάνφρεντ Μπούργκσμιλερ. Όταν τον έφερε στην Βέρντερ Βρέμης ο Μπούργκσμιλερ ήταν ήδη 35 χρονών, για να καταφέρει τελικά να κατακτήσει το πρωτάθλημα Γερμανίας σε ηλικία 38 χρονών.
Έτσι έγινε «βασιλιάς»
Kατά την πρώτη πενταετία του στη Βρέμη κατάφερε να οδηγήσει την ομάδα στην πρώτη πεντάδα για έξι συνεχόμενες σεζόν, ενώ το 1983 και το 1985 έχασε το πρωτάθλημα στην ισοβαθμία, λόγω της διαφοράς τερμάτων με το Αμβούργο αρχικά και την Μπάγερν Μονάχου στην συνέχεια.
Οι κούπες δεν άργησαν να έρθουν για τη Βέρντερ. Πρωταθλήτρια το 1988 και το 1993, Κυπελλούχος το 1991 και το 1994, νικήτρια στο Κυπελλούχων το 1992, με εξαιρετικό ποδόσφαιρο ακόμη και στις χρονιές που δεν συνοδεύονταν με τίτλους. Αλλά και με ανάδειξη σπουδαίων παικτών, από τον Ρούντι Φέλερ, τον Καρλ-Χάινς Ρίντλε, τον Ντίτερ Άιλτς και τον Μάρκο Μπόντε, μέχρι τον Μάριο Μπάσλερ, τον Χάνι Ράμζι, τον Αντρέας Χέρτσογκ και τον Ρούνε Μπράσετ.
Ο άνθρωπος που αποκλήθηκε αρχικά «πυροσβέστης» από τον γερμανικό Τύπο, επειδή έσβησε τις... φωτιές στη Βέρντερ των πολλών προβλημάτων, εξελίχθηκε στον προπονητή που άφησε χρυσή παρακαταθήκη. Έμεινε στον πάγκο της για 14 χρόνια, επίδοση που είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην Bundesliga πίσω μόνο από τα 16 χρόνια του Φόλκερ Φίνκε.
Το τέλος της εποχής Ρεχάγκελ
Η σεζόν 1994/95 αποδείχτηκε πως ήταν και η τελευταία για τον Ότο Ρεχάγκελ στον πάγκο της Βέρντερ Βρέμης, καθώς αποχώρησε για να αναλάβει την Μπάγερν Μονάχου, που ερχόταν από μια απογοητευτική έκτη θέση. Το γεγονός αυτό τερμάτισε και την μεγάλη επιτυχία που είχε η ομάδα της Βρέμης που έχοντας χάσει τον τελευταίο τίτλο στον πόντο από τη Ντόρτμουντ, πέρασε σε ένα μεταβατικό στάδιο. Η αποχώρηση έφερε και την αντίδραση των φίλων της Βέρντερ, που ένιωσαν προδομένοι από τη μετακόμισή του στους μισητούς Βαυαρούς.
Οι... κατάρες έπιασαν τόπο, αφού ο Ρεχάγκελ δεν προσαρμόστηκε ποτέ στον τρόπο λειτουργίας της Μπάγερν. Ήρθε σε ρήξη με διοίκηση και παίκτες, η ομάδα υπέστη καθίζηση στον δεύτερο γύρο του πρωταθλήματος και παρότι ο Ρεχάγκελ την οδήγησε στον τελικό του Κυπέλλου UEFA, απολύθηκε τέσσερις μέρες πριν τον πρώτο από τους διπλούς τελικούς απέναντι στην Μπορντό. Και δεν έμεινε για να χαρεί την κατάκτηση της κορυφής της Ευρώπης. Η μοίρα όμως τον αποζημίωσε, οκτώ χρόνια μετά, με μια παρέα Ελλήνων, στο «Ντα Λους» της Λισαβόνας.
Eπιμέλεια: Κώστας Μωυσιάδης ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
