Το Θούριο του «Γουέμπλεϊ»: «Πράσινο τον Τάμεση θέλω να δω…»

Οι… τυχεροί που το έζησαν, είτε live είτε εκ του… μακρόθεν και τηλεοπτικά, έχουν να το λένε. Οι λιγότερο προνομιούχοι, που λόγω ηλικίας δεν το πρόλαβαν... σιχτιρίζουν την τύχη τους!

Και πως θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά, άλλωστε, από την στιγμή που μιλάμε για ένα γεγονός το οποίο αποτελεί ορόσημο για κάθε φίλο του Παναθηναϊκού ανά τον πλανήτη;

Για μια επιτυχία που ανάλογή της δεν έχει σημειωθεί ακόμα από ελληνική ομάδα σε συλλογικό επίπεδο μέχρι και τις ημέρες μας; Για την παρουσία του «τριφυλλιού» στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, χαράζοντας ανεξίτηλα το όνομα του στο πάνθεον της ευρωπαϊκής ιστορίας, μιλάμε.

Ήταν 2 Ιουνίου του 1971 όταν η... εποποιία της «αρμάδας» του αείμνηστου Φέρεντς Πούσκας έφθανε στην κορύφωση της, με την παρουσία της στην γιορτή του ποδοσφαίρου στο Λονδίνο…

Πρώτη… εκτέλεση ένα μήνα πριν!

Η… φρενίτιδα που επικρατούσε στις τάξεις όλων, οπαδών του  Παναθηναϊκού και μη, για την περίσταση είχε σαν αποτέλεσμα να ξυπνήσει και το… καλλιτεχνικό πνεύμα. Ήταν τόσο σπουδαία η περίσταση, βλέπετε, που δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά…

Κάπως έτσι, λοιπόν, οδηγηθήκαμε και στην δημιουργία ενός… τραγουδιού, το οποίο ήταν σε στίχους του άσου των «πράσινων» Φραγκίσκου Σούρπη και είχε ρυθμό ανάλογο του χιτ των «Beatles» εκείνης της εποχής «Obladi Oblada»!

Τραγούδι που έκανε… πρεμιέρα στις 9 Μαΐου του 1971 μετά τη νίκη του Παναθηναϊκού επί τη Καβάλας με 2-0 στη Λεωφόρο, χάρη σε ισάριθμα τέρματα του Μίμη Δομάζου, παίζοντας στη… διαπασών από τα μεγάφωνα του γηπέδου.

Το συγκρότημα που ανέλαβε να τραγουδήσει ήταν οι… Παναθηναϊκάκηδες «Bunions». Ο τραγουδιστής και κιθαρίστας του συγκροτήματος, Γιάννης Χατζηαναστασίου, τραγούδησε για πρώτη και… τελευταία φορά, όπως επίσης και τα υπόλοιπα μέλη της μπάντας, ο Ευάγγελος Παυλούδης στο αρμόνιο, ο Γιάννης Λυμπέρης στα κρουστά και ο Παντελής Βασιλείου στο μπάσο.

Περιττό να αναφέρουμε πως, το 45άρι δισκάκι έγινε… ανάρπαστο, καθώς όλοι ήθελαν να έχουν στην κατοχή τους το «Θούριο του Γουέμπλεϊ», όπως ονομάστηκε ο δίσκος που κυκλοφόρησε και έμελλε να συντροφεύσει την ομάδα του Πούσκας μέχρι το Λονδίνο!

Οι στίχοι του τραγουδιού:

Φεύγω από το σπίτι μου το πατρικό

Έχω στο Λονδίνο μια δουλειά

Βρήκα σ΄ ένα σύντομο λογαριασμό

Πως τα γκολ είναι γλυκά σαν τα φιλιά

Ένα γκολ, δύο γκολ… στον αέρα

Πάντσο η ομάδα πετά

Ένα γκολ, δύο γκολ τέτοια μέρα

Άνοιξη έχει η καρδιά

Όταν θα γυρίσω θα στο ξαναπώ

Όσο μ΄ αγαπάς πως σ΄ αγαπώ

Πράσινο μαντήλι δέσε στα μαλλιά

Τώρα έχω στο Λονδίνο μια δουλειά

Ζενες Ες με θυμάσαι ακόμα

Σλόβαν με ξέρεις καλά

Του Αστέρα το κόκκινο χρώμα

Πράσινη πήρε μπογιά

Με ζεστή καρδιά και ψυχή βαθιά, ξανά,

Δώσε τη μάχη άλλη μια φορά,

Παναθηναϊκέ!

Πράσινο τον Τάμεση θέλω να δω

Μέσα σ΄ ένα Κύπελλο χρυσό

Κι έξω από το Μπάκιγχαμ έχω σκοπό

Να κολλήσω το τριφύλλι θυρεό

Προχωρείτε του ΠΑΟ, λιοντάρια

Στο Γουέμπλεϊ βάλτε φωτιά

Σαν κι εσάς διαλεχτά παλικάρια

Μόνο η Ελλάδα γεννά!

Δεν ήταν το μοναδικό…

Από εκεί και πέρα, θα πρέπει να σημειωθεί εδώ ότι το εν λόγω τραγούδι δεν ήταν το μοναδικό που είχαν εμπνευστεί οι καλλιτέχνες της τότε εποχής, με αφορμή την μεγαλειώδη πορεία του Παναθηναϊκού.

Η «Αστραπή μες στο σκοτάδι», ένεκα του προσωνυμίου που έφερε η ομάδα, ήταν ένα ακόμα σχετικό… άσμα της εποχής. Παράλληλα, βγήκαν και μερικά ακόμα, μικρότερης αναγνωρισιμότητας, πάντοτε με θέμα το «Γουέμπλεϊ» και την παρουσία του «τριφυλλιού» στον τελικό κόντρα με τον Άγιαξ.

Δείτε το βίντεο με το τραγούδι: