Τα παιχνίδια της μοίρας δεν βλέπουν πρόσωπα, αγάπες και συναισθηματικές καταστάσεις. Έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις, όμως, υπάρχουν περιπτώσεις που ξέρεις ότι θα κληθείς να τα συναντήσεις και αυτό ίσως είναι πιο δύσκολο. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι του Στέφανο Τουράτι, ενός παθιασμένου οπαδού της Ίντερ που το βράδυ της Κυριακής (12/11) χρειάστηκε να τεθεί αντιμέτωπος με τη μεγαλύτερή του αγάπη, ως παίκτης της Φροζινόνε.
Ο 22χρονος τερματοφύλακας κόλλησε το μικρόβιο των «νερατζούρι» από πολύ μικρή ηλικία, ενώ το ταλέντο του στο ποδόσφαιρο ήταν ευδιάκριτο. Σε ηλικία 14 ετών πέρασε από τα δοκιμαστικά της Ίντερ και παρά την τεράστια προσπάθεια του να πείσει τους προπονητές να τον εντάξουν στην ακαδημία της, δεν κατάφερε και ένιωσε πως έχασε τα πάντα.
«Το όνειρό μου είναι να γίνω αρχηγός της Ιντερ μια μέρα. Είμαι… άρρωστος μαζί της, πιτσιρικάς είχα πάει για δοκιμαστικό αλλά δεν με είχαν κρατήσει. Ήθελα να τα παρατήσω. Δεν είχα στόχο να γίνω με κάθε κόστος ποδοσφαιριστής, ήθελα να γίνω παίκτης της Ίντερ. Αν έφτασα σήμερα εδώ είναι χάρη στη μητέρα μου, η οποία επέμεινε να μην τα παρατήσω», είχε αναφέρει ο Τουράρι πριν λίγο διάστημα, δείγμα, ασφαλώς μικρό, για τα όσα νιώθει για την αγαπημένη του ομάδα, όπως επίσης και για τον ρόλο που έπαιξε σε αυτό που είναι σήμερα η μητέρα του.
Για να στεριώσει ο 22χρονος στο κορυφαίο επίπεδο του ιταλικού πρωταθλήματος πέρασε πολλά και η πορεία του, μέχρι στιγμής, είναι γεμάτη σκαμπανεβάσματα. Ως παίκτης της Σασουόλο οι συγκυρίες τον έφεραν στη βασική της ενδεκάδα σε ένα εκτός έδρας ματς με τη Γιουβέντους και στην αντίπαλη εστία καθόταν ένας «θρύλος» του αθλήματος και ίνδαλμα για κάθε παιδί που θέλει να γίνει τερματοφύλακας, ο Τζανλουίτζι Μπουφόν. Οι «νεροβέρντι» πήραν σπουδαίο βαθμό (2-2) κόντρα στους «μπιανκονέρι», όμως, ο Τουράρι για άλλο λόγο ήταν πανευτυχείς και θα μείνει για πάντα στη μνήμη του εκείνο το παιχνίδι στο Τορίνο.
«Ο Μπουφόν μου είπε ότι ήμουν καλός στο παιχνίδι, εκείνο το βράδυ πριν το ματς κοιμήθηκα μόνο 3-4 ώρες», παραδέχτηκε μετά το τέλος της αναμέτρησης ο 18χρονος τότε τερματοφύλακας, άλλα η συνέχεια του δεν ήταν η αντίστοιχη. Πέρασε από τη Ρέτζιο Εμίλια, τη Ρετζίνα, ενώ με τη Φροζινόνε βρήκε, ξανά, τον καλό του εαυτό και έπαιξε καθοριστικό ρόλο για την άνοδό της στη μεγάλη κατηγορία του ιταλικού ποδοσφαίρου.
Ο Τουράρι μπορεί να έγινε ένας ακριβοπληρωμένος ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται σε σύλλογο της Serie A, αλλά το πάθος του για την Ίντερ δεν έφυγε ποτέ. Τον περασμένο Μάιο, με τη Φροζινόνε να έχει πάρει την άνοδο, έκανε μια «τρέλα» που αποτύπωνε την αγάπη του για την ιταλική ομάδα. Ταξίδεψε με την curva των «νερατζούρι» και βρέθηκε στις εξέδρες του Ολίμπικο για να στηρίξει την προσπάθεια της ομάδας του Σιμόνε Ιντζάγκι στον τελικό με τη Φιορεντίνα. Οι τηλεοπτικές κάμερες τον συνέλαβαν και ο 22χρονος έγινε viral, αλλά δεν τον ενόχλησε καθόλου. Απόλαυσε σαν ένα μικρό παιδί την ομάδα του και είδε μέσα από το γήπεδο να κατακτά το κύπελλο Ιταλίας.
Το βράδυ της 12ης Νοεμβρίου αργά ή γρήγορα θα ερχόταν. Ο Τουράρι, ένας πιστός φίλος της Ίντερ, κάθισε κάτω από τα δοκάρια του «Τζουζέπε Μεάτσα» για αντιμετωπίσει την ομάδα που αγάπησε, η οποία τον ώθησε να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Η Φροζινόνε ηττήθηκε με 2-0, αλλά αυτό το ματς θα του μείνει χαραγμένο στη ζωή του για πάντα.
Ο Τουράρι απολαμβάνει το ποδόσφαιρο στον απόλυτο βαθμό: είναι ένας επαγγελματίας παίκτης που τιμάει την ομάδα του και βελτιώνεται συνεχώς, όμως, το πάθος για την αγαπημένη του ομάδα παραμένει εκεί, δίπλα του, για να του θυμίζει ότι είναι παιχνίδι που δίνει πάνω από όλα χαρά. Μην αποκλείσει κανείς ο 22χρονος να κάνει κάποτε το όνειρό του πραγματικότητα και να φορέσει τη φανέλα της Ίντερ. Τα παιχνίδια της μοίρας, άλλωστε, έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις… ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube
