Το μπάσκετ του Μπαρτζώκα θέλει χρόνο, του Αταμάν όχι τόσο

Όσοι περίμεναν περιπάτους «αιωνίων» στη δεύτερη αγωνιστική της Ευρωλίγκας κόντρα σε αντιπάλους με το μισό και… βγάλε μπάτζετ από εκείνους, προσγειώθηκαν στην πραγματικότητα. Περισσότερο ο Ολυμπιακός και λιγότερο ο Παναθηναϊκός αντιλήφθηκαν πως όσο ακόμη δεν είναι ούτε καν στο 50% των πραγματικών τους δυνατοτήτων, το βασικό ζητούμενο πρέπει να είναι η ουσία και όχι τα θαυμαστικά. Αυτά για να μπουν θα χρειαστούν χρόνο και υπομονή, αφού το έργο των προπονητών είναι πάρα πολύ δύσκολο, οι απαιτήσεις στο Θεό και οι κάθε λογής επικριτές… στη γωνία.

Ζαλγκίρις κατά κύριο λόγο και Μπάγερν σε αρκετά μικρότερο βαθμό θορύβησαν τους δύο χρυσοποίκιλτους αιώνιους σε ΣΕΦ και ΟΑΚΑ αντίστοιχα. Τόσο ώστε τελικά να μην τους πληγώσουν με μια εκτός προγράμματος ήττα, αλλά… όσο για να τους δώσουν ένα ανώδυνο μάθημα πως η Ευρωλίγκα δεν θα είναι βόλτα στο δάσος για τους πλουσίους. Η διαφορά στη δυσκολία με την οποία ήρθαν οι νίκες κόντρα σε δύο ομάδες που λογικά στην καλύτερη θα παλέψουν για τα play in έγκειται στη διαφορά φιλοσοφίας ανάμεσα σε Μπαρτζώκα και Αταμάν. Γιατί ο μεν προσπαθεί να εντάξει τους παίκτες του σε μια συγκεκριμένη φιλοσοφία με αποκρυσταλλωμένες δομές και συνεργασίες, ενώ ο δε δίνει περισσότερες ελευθερίες και τους τοποθετεί σε ένα πιο απλό πλαίσιο.

Ο κόουτς Μπαρτζώκας έχει σταθερές αρχές με τις οποίες πορεύεται. Ταχύτητα στην κυκλοφορία της μπάλας, περισσότερες πάσες παρά ντρίμπλες, διαρκής κίνηση είναι οι πιο βασικές από αυτές. Με αρκετούς παίκτες να προέρχονται από διαφορετικά αγωνιστικά περιβάλλοντα και να βρίσκονται σε διαφορετικά επίπεδα φόρμας το έργο της γρήγορης προσαρμογής σε αυτά τα απαιτούμενα γίνεται δυσκολότερο. Σε αυτό δεν βοηθά και το γεγονός ότι οι σταθερές σε σχέση με την περσινή ομάδα είναι πλέον λίγες, καθώς ο ρόλος Γουόκαπ, Παπανικολάου και Πίτερς είναι μικρότερος, ο Μιλουτίνοφ είναι τραυματίας και ο Φαλ άρτι επανακάμψας από σχεδόν πέντε μήνες. Ο Ολυμπιακός προσπαθεί να βγάλει συνεργασίες και να εφαρμόσει όσα ζητά ο προπονητής, αλλά είναι εμφανές ότι χρειάζεται πολλή δουλειά σε επίπεδο χημείας και συγχρονισμού, όταν στις δύο πρώτες αγωνιστικές της Ευρωλίγκας έχει 16,5 ασίστ για 13 λάθη ανά αγώνα, ενώ το… ψάχνει έχοντας παρατάξει στα πρώτα 80 λεπτά της σεζόν 34 διαφορετικές πεντάδες (ενώ αντίστοιχα είχε πέρσι μόλις 18 στις δύο πρώτες αγωνιστικές). Ο Μπαρτζώκας πάντως ορθώς επιμένει στο δικό του μπάσκετ κρίνοντας πως μόνο έτσι θα παρουσιάσει ο Ολυμπιακός σύντομα αυτό που μπορεί βάσει του πλούσιου υλικού του. Ο κόσμος δεν πρέπει να περιμένει να δει μια ομάδα με σολίστ επειδή φέτος το μπάτζετ είναι διπλάσιο, αλλά ένα σύνολο που θα προσπαθήσει να παίξει και πάλι ομαδικό μπάσκετ αλλά πλέον με πολύ ποιοτικότερα υλικά και καλύτερα ατομικά χαρακτηριστικά σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια.

Στον αντίποδα, ο κόουτς Αταμάν έχει τη δική του φιλοσοφία. Βασίζεται σε κάποιες συγκεκριμένες αρχές κυρίως για την άμυνα (όπου οι ομάδες τους δεν έχουν πάρει όσο credit αξίζουν για την αποτελεσματικότητά τους), ενώ στην επίθεση το playbook δεν είναι κανένας… τόμος, αλλά ζητά απλά και κατανοητά πράγματα αφήνοντας στους παίκτες του την ελευθερία-αλλά όχι και την… ασυδοσία-να ξεδιπλώσουν το ταλέντο τους. Φυσικά είναι άκρως υποτιμητικό να πει κανείς πως πρόκειται απλώς για έναν διαχειριστή αποδυτηρίων και ισχυρών προσωπικοτήτων, αφού αυτό δεν αρκεί ποτέ και φυσικά δεν μπορεί να οδηγήσει κανέναν σε τρεις κατακτήσεις Ευρωλίγκας μέσα σε τέσσερα χρόνια. Όμως δεν παύει η «ύλη» που έχουν να διαβάσουν οι παίκτες του να είναι αρκετά πιο απλή από του συναδέλφου του. Σε ένα τέτοιο λιγότερο δυσνόητο πλαίσιο η προσαρμογή είναι πιο εύκολη για αυτούς και έτσι το μπάσκετ που θέλει να παίξει πλησιάζει από τις πρώτες εβδομάδες στην τελική μορφή που θέλει να φτάσει. Κάπως έτσι-άλλωστε-κατόρθωσε να οδηγήσει τον Παναθηναϊκό την περασμένη σεζόν στην κορυφή της Ελλάδας και της Ευρώπης έχοντας στα χέρια του μια ομάδα με 12-13 νέα πρόσωπα. Αν τότε φόρτωνε τους παίκτες του με πολλή πληροφορία και πολύπλοκα συστήματα και τακτικές, οι «πράσινοι» δεν θα προλάβαιναν ποτέ τη δεύτερη θέση της regular season, ίσως ούτε καν τα playoffs.



Προς αποφυγή παρεξηγήσεων και παρερμηνειών, μιλώντας για Μπαρτζώκα και Αταμάν, δεν αναφερόμαστε σε μια σωστή και μια λάθος φιλοσοφία, αλλά σε δύο διαφορετικές οπτικές του αθλήματος, που η καθεμιά έχει τους υποστηρικτές και τους αμφισβητίες της, αλλά που αποδεδειγμένα έχει πετύχει στο παρελθόν. Η αξία τους δεν αμφισβητείται και είναι αυταπόδεικτη, απλώς ο τρόπος τους είναι διαφορετικός. Άλλωστε ο δρόμος προς την επιτυχία δεν είναι πάντα ένας και υπάρχουν διαφορετικές διαδρομές προς την κορυφή.

ΥΓ: Οι «αιώνιοι» επενδύουν δεκάδες εκατομμύρια, ακόμη και ομάδες με μικρότερο πορτοφόλι έχουν πλέον προϋπολογισμούς ρεκόρ δημιουργώντας εξαιρετικά ρόστερ, αλλά η διαιτησία της Ευρωλίγκας παραμένει σε πολύ χαμηλό επίπεδο. Και πώς να βελτιωθεί όταν βλέπουμε τις ίδιες και τις ίδιες σφυρίχτρες στα γήπεδα; Γιατί πολύ απλά δεν μπορείς να περιμένεις ένα καλύτερο φαγητό όταν χρησιμοποιείς συνεχώς τα ίδια υλικά και με τον ίδιο τρόπο.

ON DEMAND: Όλα τα ρεπορτάζ στο επίσημο κανάλι του bwinΣΠΟΡ FM στο youtube