Μπαρτζώκας, ο κόουτς που… δίχασε

Αμφισβήτηση… Η λέξη αυτή συντρόφευε τον Γιώργο Μπαρτζώκα από τη μέρα που ανέλαβε τον πάγκο του Ολυμπιακού. Κι αυτό γιατί με εξαίρεση τις ημέρες που μεσολάβησαν από την κατάκτηση της Ευρωλίγκας μέχρι την απώλεια του πρώτου πρωταθλήματος, ο άνθρωπος που εδώ και λίγες ώρες αποτελεί παρελθόν από την τεχνική ηγεσία των «ερυθρόλευκων» δεν κατάφερε ΠΟΤΕ να γίνει κοινής αποδοχής.

Γράφει ο Χρήστος Ρομπόλης

Θεωρήθηκε εξ αρχής από πολλούς «λίγος» για να γεμίσει τα παπούτσια του Ίβκοβιτς και για να σηκώσει το τεράστιο βάρος που συνοδεύει τον Ολυμπιακό σαν οργανισμό. Ένα βάρος που έκανε να λυγίσουν και τα πόδια μεγαλύτερων προπονητικών ονομάτων που πέρασαν από αυτή την ηλεκτρική καρέκλα.

Τελικά πέτυχε κάτι ή απέτυχε παταγωδώς ο Γιώργος Μπαρτζώκας στο διετές και λίγων μηνών διάστημα που κάθισε στον πάγκο του Ολυμπιακού; Το www.sport-fm.gr τα… βάζει κάτω προσπαθώντας να απονείμει δικαιοσύνη.

-Η κατάκτηση της Ευρωλίγκας: Το γεγονός και μόνο ότι έγινε ο πρώτος Έλληνας προπονητής που κατακτά την Ευρωλίγκα, μάλιστα στην παρθενική του… προσπάθεια, συνιστά σπουδαίο επίτευγμα. Οι κακεντρεχείς θα πουν πως τα κατάφερε με έτοιμη ομάδα από τον Ντούσαν Ίβκοβιτς, καθώς οι αλλαγές στο ρόστερ ήταν ελάχιστες. Όμως είναι λάθος να χρεώνεται στον ίδιο προπονητή όλο το ανάθεμα για κάποιες αποτυχίες και στη μοναδική του επιτυχία της διετίας (αν εξαιρέσουμε το Διηπειρωτικό με την αδύναμη Πινιέιρος Σκάι) να παίρνει άλλος τα εύσημα. Γιατί ναι μεν το «καράβι» έκαιγε ακόμη πετρέλαιο… Ντούντα στις μηχανές του, αλλά εκείνος που το πιλοτάρισε μέχρι την κορυφή της Ευρώπης ήταν ο Μπαρτζώκας.

-Οι απώλειες των εγχώριων τίτλων: Ο Ολυμπιακός επί των ημερών του Γιώργου Μπαρτζώκα κατέκτησε μεν μια φορά την Ευρωλίγκα κι έφτασε σε ματς πρόκρισης για ένα ακόμη Final 4, αλλά στην Ελλάδα απέτυχε. Απώλεσε δύο πρωταθλήματα και τρία Κύπελλα, συμπεριλαμβανομένου και του φετινού. Ο τρόπος, δε, που οι τίτλοι αυτοί χάθηκαν, χωρίς να είναι καταφανώς κατώτερος του Παναθηναϊκού αλλά και με πολλούς να υποστηρίζουν πως έχασε όντας ανώτερης ποιότητας ομάδα, αυξάνει το βαθμό αποτυχίας. Οι «ερυθρόλευκοι» επί Μπαρτζώκα έχασαν δύο πρωταθλήματα, το πρώτο με πλεονέκτημα έδρας και με δύο ήττες στο ΣΕΦ, και το δεύτερο έχοντας «σπάσει» την κατάρα του ΟΑΚΑ στον τρίτο τελικό, αλλά αποτυγχάνοντας να φτάσουν στην απαιτούμενη τρίτη νίκη σε δύο match-ball, το πρώτο στο «σπίτι» τους. Στο Κύπελλο, δε, έχασαν έναν τελικό όπου ο Αργύρης Πεδουλάκης έπαιζε το κεφάλι του, έναν ημιτελικό όπου είχαν πάει αήττητοι σε όλες τις διοργανώσεις στο ΟΑΚΑ και τον φετινό προημιτελικό κόντρα στον ελλιπέστατο Παναθηναϊκό με αυτοκαταστροφικό τρόπο. Και χωρίς για όλα τα παραπάνω να είναι άμοιροι ευθυνών οι παίκτες, ο πρώτος που φέρει την ευθύνη (και τελικά πληρώνει το μάρμαρο) είναι ο προπονητής.

-Οι ήττες από τον Παναθηναϊκό: Ο πάγκος του Ολυμπιακού είναι «περίεργος». Μπορεί ένας προπονητής να έχει παρουσιάσει πλούσιο έργο, μπορεί να έχει πάρει και τίτλους, αλλά αν δεν κερδίζει τον Παναθηναϊκό θα χαρακτηριστεί αποτυχημένος. Οι επιδόσεις του Γιώργου Μπαρτζώκα στο κομμάτι αυτό ήταν απογοητευτικές. Σε 17 αγώνες με τους «πράσινους» οι «ερυθρόλευκοι» είχαν επί των ημερών του μόλις έξι νίκες και ΚΑΜΙΑ σε παιχνίδι «τίτλου». Κέρδισαν τα δύο πρώτα παιχνίδια της κανονικής περιόδου προπέρσι κι ένα πέρσι, δύο τελικούς την περασμένη περίοδο κι ένα παιχνίδι για το Top 16 την ίδια σεζόν. Κατά τα λοιπά, είδαν τους «αιώνιους» αντιπάλους να τους κερδίζουν σε όλα τα καθοριστικά παιχνίδια, με Πεδουλάκη, Αλβέρτη και Ιβάνοβιτς.

-Αποτυχημένες επιλογές ξένων: Ο Γιώργος Μπαρτζώκας έκανε πολλά λάθη στις επιλογές των ξένων παικτών. Παρέλαβε σαν «κληρονομιά» από τον Ίβκοβιτς μια σούπερ τριάδα Αμερικανών, τους Λο, Χάινς και Ντόρσεϊ και όταν κλήθηκε να τους αντικαταστήσει ή να καλύψει οποιοδήποτε άλλο κενό προέκυψε δεν έπεσε ακριβώς… διάνα. Αφήνοντας στην άκρη το γεγονός ότι μπορούσε να διαχειριστεί καλύτερα τον «ιδιαίτερο» Ντόρσεϊ (όπως το έκανε ο Ίβκοβιτς στον Ολυμπιακό ή ο Πασκουάλ στην Μπαρτσελόνα) η επιλογή του Πάουελ ήταν λανθασμένη. Και δεν ήταν η μόνη… Ο άχρωμος Πέρκινς, ο χαμηλού επιπέδου Κόλινς, ο -πέρασα και δεν ακούμπησα αλλά στοίχισα πολύ ακριβά-Μπέγκιτς, ο «φευγάτος» Μουν, ο –έλα, φύγε και ξαναέλα-Σερμαντίνι και ο μετριότατος Σίμονς συμπληρώνουν μια επτάδα παικτών που πρόσφεραν από τίποτα μέχρι ελάχιστα. «Πέτυχε» μόνο στους Ντάνστον και Λοτζέσκι, ενώ με τις… μέρες του είναι ο Πέτγουεϊ που αποκτήθηκε για να καλύψει το κενό του Άντιτς, ο οποίος ακόμη τα «χώνει» στον προπονητή του. Και αυτό το 2,5 στα 10 (χωρίς να κρίνονται ακόμη οι φετινές επιλογές) δεν είναι καθόλου καλός βαθμός.

-«Θολούρα» στον πάγκο: «Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει πως ο Γιώργος Μπαρτζώκας ήταν εργατικός και ικανός προπονητής. Κανείς δεν μπορεί να τον κατηγορήσει πως ο Ολυμπιακός δεν ήταν «δουλεμένη» ομάδα. Όμως σε πολλά μεγάλα παιχνίδια, ειδικά αυτά με τον Παναθηναϊκό, ο εκνευρισμός του για κάποια σφυρίγματα και η πρεμούρα του για τη νίκη πιθανώς να θόλωναν την κρίση του και να επηρέαζαν τη συμπεριφορά και τις επιλογές του. Σε τέτοιες στιγμές οι παίκτες έχουν την ανάγκη να βλέπουν στην άκρη του πάγκου έναν προπονητή που θα δείχνει με τη στάση του πως έχει τον απόλυτο έλεγχο και θα τους μεταδίδει ότι όλα θα πάνε καλά. Αντ’ αυτών, ο Γιώργος Μπαρτζώκας, χωρίς να το θέλει, μετέφερε τον εκνευρισμό και την αναστάτωσή του στην ομάδα.

Τελικά πέτυχε ή απέτυχε ο Γιώργος Μπαρτζώκας στον Ολυμπιακό; Σαφής απάντηση δεν υπάρχει. Θα τον κρίνει ο χρόνος έχοντας για πάντα στο βιογραφικό του και στο βιβλίο της ιστορίας της ομάδας ως αποκορύφωμα της συνεργασίας εκείνο το μαγικό τριήμερο στο Λονδίνο το 2013.

Follow @ChristosRobolis